رابطه جنسی اجدادمان عامل برخی از اختلال‌های روانی امروز ماست
دانشمندان می‌گویند اجداد انسان امروزی ۶۰ هزار سال پیش برای نجات از عصر یخبندان با گونه‌های انسانی دیگر رابطه جنسی برقرار کردند اما همین جفت‌گیری باعث شده انسان امروی بیشتر به اختلالات روانی مبتلا شود.
اجداد ما یعنی انسان‌های خردمند (هوموسپینس) اولین بار حدوداً ۶۰ هزار سال پیش آفریقا را به مقصد اوراسیا ترک کردند.
در آن زمان انسان‌های خردمند با برخی از گونه‌های انسانی دیگر روبرو شدند که در مکانی جدید و سردتر از آن‌ها زندگی می‌کردند.
انسان خردمند تصمیم گرفت برای نجات خود از سرمای عصر یخبندان با آن گونه‌های انسانی جفت‌گیری کند. از میان این گونه‌های انسانی، دنیسووان‌هایی که اکنون منقرض شده‌اند ژن‌هایی را به انسان‌های امروزی منتقل کردند که احتمالا به ما در سازگاری با سرما کمک کرده، اما در عین حال، امکان ابتلای ما به اسکیزوفرنی (روان‌گسیختگی) و دیگر اختلالها در سلامت روانی را افزایش داده است.
تحقیقات نشان می‌دهند انسان امروزی تنها بازمانده از «سرده انسان» است. برخی گونه‌های منقرض‌شده انسان نیاکان ما بودند و بسیاری دیگر «خویشاوندان» ما از شاخه‌هایی دیگر از نیاکان انسانی.
به گفته دانشمندان، جفت‌گیری بین انسان‌ها و دیگر گونه‌های انسان باستانی اثری پاک‌نشدنی بر ژنوم انسان‌های امروزی در سراسر جهان بر جای گذاشته است به‌طوری که درصدی از DNA ما، هرچند کم، مستقیما از نئاندرتال‌ها و دنیسووان‌ها به ارث رسیده است.
گروهی از پژوهشگران در یک بررسی تحقیقی جدید، هنگام بررسی ترکیب ژنتیکی ۲۶ جمعیت کنونی و ارجاع متقابل آن‌ها به ژنوم خویشان منقرض‌شده ما به یکی از گسترده‌ترین ردپاهای DNA دنیسووان در انسان امروزی برخوردند.
تجزیه و تحلیل این محققان نشان می‌دهد جمعیت‌های امروزی در تمام مناطق زمین، به غیر از آفریقا، دارای گونه خاصی از ژنی به نام SLC30A9 هستند که به نظر می‌رسد نتیجه مستقیم جفت‌گیری با دنیسووان‌ها در گذشته‌های دور باشد. این ژن پروتئینی به نام ZnT9 را کد می‌کند که عنصر «روی» را به غشای سلولی منتقل می‌کند.
گفتنی است این گونه ژنی در ژنوم نئاندرتال‌ها ظاهر نمی‌شود. بنابراین، نئاندرتال‌ها منبع این ژن نیستند. در عین حال، محققان دریافتند که ژنوم‌های آفریقایی امروزی معمولا نوعی قدیمی‌تر از SLC30A9 دارند که مربوط به پیش از ورود ژن جهش‌یافته دنیسووان به انسان امروزی است.
نویسندگان پژوهش با استناد به مشاهدات خود می‌گویند نوع ژنتیکی به ارث رسیده از دنیسووان‌ها ممکن است به سازگاری بهتر هومو سَپییِنس‌ها با سرما کمک کرده باشد. با وجود این، از آنجا که نامتعادل بودن عنصر روی می‌تواند باعث اختلال‌های عصبی شود، ممکن است DNA اجداد ما به‌علت ارتباط و جفت‌گیری با گونه‌های انسانی دیگر بر سلامت روانی ما نیز اثر گذاشته باشد.
پژوهشگران با تایید این عارضه جانبی منفی می‌گویند گونه پرجمعیت دنیسووان «با مستعد بودن به ابتلای بیشتر به چند اختلال عصبی روانی مرتبط است.» این اختلالها شامل بیماری‌هایی مانند اسکیزوفرنی، اختلال دوقطبی، افسردگی، و بی‌اشتهایی عصبی است.
