هواپیماربایان یازده سپتامبر چه طور خود را در میان آمریکایی‌ها مخفی کردند؟
سؤالی که در بیستمین سالگرد حملات یازده سپتامبر پیش می‌آید این است که این 19 نفر – که همگی اهل خاورمیانه بودند و اکثراً نمی‌توانستند به انگلیسی صحبت کنند – چه طور توانستند چنین عملیاتی را بدون اینکه شناسایی شوند انجام دهند؟
در یک روز سه‌شنبه آرام در ژوئن سال 2001 دو مرد وارد یک مغازه شلوغ در یک مرکز خرید واقع در فورت لی، ایالت نیوجرسی آمریکا شدند تا صندوق پستی اجاره کنند. این صندوق‌ها را به کسانی اجاره می‌دادند که برای دریافت قبوض و نامه‌های شخصی‌شان به یک آدرس موقت نیاز داشتند. چند مایل آن طرف‌تر می‌توانستید برج‌های دوقلوی مرکز تجارت جهانی را ببینید.
مأموران اف بی آی بعدها فهمیدند این دو مرد، هانی حنجور ونواف الحازمی، به کارمند آن مغازه گفته‌اند نمایندگان شرکتی واقعی در پترسون نیوجرسی هستند و تا پایان ماه سپتامبر به یک صندوق پستی موقت نیاز دارند. اما کار این دو نفر تا پایان سپتامبر طول نمی‌کشید، و صرفاً قصد فریب فروشنده را داشتند.
روز 11 سپتامبر همان سال، حنجور و الحازمی به همراه 17 تن از دیگر پیروان شبکه القاعده به رهبری اسامه بن لادن چهار هواپیما را دزدیدند و آنها را به برج‌های دوقلو، ساختمان پنتاگون و یک مزرعه در پنسیلوانیا کوبیدند. الحازمی به آرام کردن مسافران پرواز شماره 77 امریکن ایرلاینز کمک می‌کرد و حنجور نیز هدایت هواپیما را بر عهده داشت. این هواپیما در نهایت به دیوار غربی پنتاگون کوبیده شد.
اجاره صندوق پستی موقت در نیوجرسی یکی از هزاران نمونه از اقدامات کاملاً عادی است که مهاجمان یازده سپتامبر در ماه‌های منتهی به حملات انجام دادند.
اینها جزئیاتی از گزارشی است که اف بی آی در بیستمین سالگرد حملات یازده سپتامبر از حالت طبقه بندی درآورده و به رؤیت نشریه «یو اس ای تودی» رسیده است.
به نوشته این روزنامه، این دو نفر اغلب بین مرکز فلوریدا، جنوب کالیفرنیا، شمال ویرجینیا و شمال نیوجرسی در رفت و آمد بودند و خودرو کرایه می‌کردند، حساب بانکی باز می‌کردند، خیابان‌ها و بزرگراه‌های پیچیده شهرها را طی می‌کردند، هتل می‌گرفتند و با تلفن‌های عمومی مستقر در سالن‌های آرایش و مغازه‌های ابزارفروشی به یکدیگر زنگ می‌زدند. آنها همچنین از رستوران غذا سفارش می‌دادند، آموزش خلبانی می‌دیدند و بازی کامپیوتری انجام می‌دادند.
حال سؤالی که در بیستمین سالگرد این حادثه پیش می‌آید این است که این 19 نفر – که همگی اهل خاورمیانه بودند و اکثراً نمی‌توانستند به انگلیسی صحبت کنند – چه طور توانستند چنین عملیاتی را بدون اینکه شناسایی شوند انجام دهند؟
حنجور و الحازمی نسبت به دیگران فعال‌تر بودند. اما نه این دو نفر و نه هیچ یک از دیگر مهاجمان از اسامی مستعار استفاده نمی‌کردند، از انظار عمومی دوری نمی‌کردند و از تماس با امریکایی‌ها ابایی نداشتند.
دادستان سابق نیوجرسی می‌گوید این مهاجمان خود را همرنگ جماعت کرده بودند.
نکته بعدی این است که همه آنها با مدارک قانونی و از طریق هواپیماهای مسافربری در کنار مردم عادی وارد امریکا شده بودند و ویزا داشتند.
ظاهراً سرویس‌های امنیتی امریکا هشدارها در خصوص برنامه القاعده برای حمله به کشور در تابستان آن سال را نادیده گرفته‌اند.
بر اساس اسناد جدید، سازمان سیا الحازمی و خالد المحضار را به عنوان عوامل القاعده می‌شناخته است. این سازمان از خاورمیانه تا مالزی و بعد تا تایلند و لوس‌آنجلس او را تعقیب کرده، اما در آنجا اجازه جاسوسی نداشته و مجبور شده دنبال کردن وی را متوقف کند.
سیا شرح اقدامات این دو نفر را در اختیار اف بی آی قرار داده، اما شکست این دو آژانس در رسیدگی به این مسئله به یکی از شرم‌آورترین نمونه‌های تاریخ امریکا تبدیل شد.
