کشفی که شاید هیجان‌انگیزترین معمای دنیای هوانوردی را حل کند!
شرکت اکتشافی Deep Sea Vision می‌گوید که سرنخهای احتمالی از هواپیمای «آملیا ارهارت» خلبان پیشگام آمریکایی را که ۹۰ سال پیش در اقیانوس ناپدید شده بود، پیدا کرده است.
شرکت اکتشافی Deep Sea Vision روز دوشنبه با انتشار یک تصویر سونار اعلام کرد: نزدیک به ۹۰ سال بعد، بقایای هواپیمای «آملیا ارهارت» خلبان پیشگام هوانوردی آمریکایی ممکن است در اعماق اقیانوس آرام پیدا شده باشد.
روز ۲ ژوئیه ۱۹۳۷، خلبان پیشگام آملیا ارهارت جایی بر فراز اقیانوس آرام، نزدیک پایان پرواز تاریخی خود به دور جهان، ناگهان ناپدید شد. ناپدید شدن مرموز او، چندین دهه، کاوشگرانی را که میلیون‌ها دلار صرف یافتن هواپیمای ناپدیدشده‌ی او کرده‌اند، گیج کرده است.
این شرکت آمریکایی در این باره می‌گوید: اکنون، یک سرنخ احتمالی جدید به دست آمده است؛ یک تصویر سونار که طی یک سفر اعزامی در پاییز سال گذشته گرفته شده است. این سفر اعزامی توسط تونی رومئو، افسر اطلاعاتی سابق نیروی هوایی ایالات متحده، خلبان و سرمایه‌گذار املاک تجاری از کارولینای جنوبی، رهبری شد.
این تصویر، یک شئ شبح‌گونه شبیه هواپیما را نشان می‌دهد که کف اقیانوس آرام گرفته و مکان آن، از جایی که کارشناسان معتقدند محل سقوط ارهارت است، زیاد دور نیست.
ماهیت این شئ تار به طور قطعی تایید نشده است، اما دوروتی کوکرِین، متصدی هوانوردی در موزه ملی هوا و فضای اسمیتسونیان، می‌گوید این یک تصویر جذاب است که ارزش نگاه دوباره را دارد.
سپتامبر گذشته، تیمی از شرکت اکتشافی Deep Sea Vision که رومئو موسس آن است، با یک کشتی تحقیقاتی از تاراوا، کیریباتی در اقیانوس آرام جنوبی عازم سفر شدند. خدمه ۱۶ نفره که در شیفت‌های ۳۶ساعته کار می‌کردند، از یک وسیله نقلیه خودکار زیر آبی مجهز به سونار برای جستجوی کف دریا استفاده کردند و تقریباً ۵۲۰۰ مایل مربع را جستجو کردند.
حدود ۹۰ روز پس از سفر، تیم در حال بررسی تصاویر سونار بود و متوجه یک شئ غیرعادی در داده‌های ۶۰ روز پیش شد. این شئ مرموز تقریباً به شکل و اندازه یک هواپیما بود و تقریباً در ۱۰۰ مایلی جزیره هاولند شناسایی شد که کارشناسان فکر می‌کنند محل سقوط هواپیمای ارهارت است. این شی حدود ۱۶۴۰۰ فوت زیر سطح آب بود.
دوروتی کوکرِین به وال‌استریت ژورنال گفت که مکان این تصویر تقریبا مطابق با جایی است که کارشناسان معتقدند هواپیمای ارهارت سقوط کرده است.
گذشته از این، تصویر سونار به قدر کافی دقیق نیست تا کارشناسان بتوانند بر اساس آن، نتیجه‌گیری قطعی کنند.
با این حال برای اطمینان از صحت این فرضیه، باید تصاویر دقیق‌تری از جسم شناسایی شده به دست بیاید.
ارهارت زمان ناپدید شدن، یک سلبریتی جهانی بود. رومئو او را به تیلور سویفت امروزی تشبیه می‌کند. در ژوئن ۱۹۲۸، ارهارت نخستین زنی بود که از اقیانوس اطلس عبور کرد (به عنوان مسافر خلبانان ویلمر استولتس و لوو گوردون)، شاهکاری که او را به ستاره‌ای بین‌المللی تبدیل کرد.
نزدیک چهار سال بعد، در ماه مه ۱۹۳۲، او با تبدیل شدن به نخستین زنی که به تنهایی از اقیانوس اطلس عبور کرد، دوباره خبرساز شد. اواخر همان سال، او نخستین زنی بود که به تنهایی در سراسر آمریکای شمالی پرواز کرد و بازگشت. و سال ۱۹۳۵، او نخستین کسی بود که بدون در نظر گرفتن جنسیت، به تنهایی از هونولولو، هاوایی به اوکلند، کالیفرنیا پرواز کرد.
تابستان سال ۱۹۳۶، این خلبان مشهور شروع به برنامه‌ریزی بلندپروازانه‌ترین سفر خود کرد: دور زدن کره زمین. پرواز او به‌قدری هیجان‌انگیز می‌نمود که در اغلب روزنامه‌های جهان عنوان‌هایی را به خود اختصاص داد.
روز ۲۰ می۱۹۳۷، ارهارت و افسر راه او، فِرِد نونان، از اوکلند برای نخستین مرحله سفر عازم شدند. آن‌ها نزدیک به ۲۲۰۰۰ مایل پرواز کردند و در میامی، آمریکای جنوبی، آفریقا و هند در طول مسیرشان به سمت شرق، توقف کردند.
اواخر ژوئن، آن‌ها به لائه در پاپوآ گینه نو رسیده بودند. پس از چند روز استراحت، آن‌ها به سمت جزیره هاولند، یک رخنمون کوچک و خالی از سکنه در اقیانوس آرام حرکت کردند، جایی که یک ایستگاه سوخت‌گیری برای سفر آن‌ها ساخته شده بود. گارد ساحلی ایالات متحده یک کشتی به نام Itasca نزدیک آن مستقر کرده بود تا به فرود آن‌ها کمک کند.
اپراتورهای کشتی Itasca پیام‌های رادیویی ارهارت را هنگامی که به جزیره نزدیک و نزدیکتر می‌شد، شنیدند. اما در نهایت ارتباط آن‌ها قطع شد. ارهارت و نونان ناپدید شدند.
نیروی دریایی و گارد ساحلی ایالات متحده، ۱۶ روز را بدون موفقیت صرف جستجوی این دو نفر کردند. حدود یک سال و نیم بعد، در ۵ ژانویه ۱۹۳۹، ارهارت مرده اعلام شد.
