بیانیه منتسب به بشار اسد که نحوه خروج وی از سوریه را فاش می‌کند
بشار اسد، رئیس جمهور سابق سوریه روز دوشنبه با صدور بیانیه‌ای از مسکو، پایتخت روسیه، از نحوه کناره‌گیری خود از قدرت و خروج از دمشق صحبت کرد.
کانال تلگرامی ریاست جمهوری سوریه این بیانیه را منتشر کرد که ظاهرا در تاریخ ۱۶ دسامبر از مسکو توسط بشار اسد صادر شده است.
در این بیانیه آمده است: «با گسترش تروریسم در سوریه و ورود آن به دمشق، پایتخت این کشور، در شامگاه شنبه ۷ دسامبر ۲۰۲۴، سوالاتی درباره سرنوشت و مکان رئیس جمهور مطرح شد. سردرگمی و روایت‌های دور از حقیقت در میان آن چیزی که برای فرآیند نصب تروریسم بین‌المللی به عنوان انقلابی آزادی‌بخش برای سوریه بود.»
در ادامه این بیانیه آمده است: در یک برهه تاریخی از زندگی ملت که حقیقت باید در آن جایگاهی داشته باشد، موضوعی وجود دارد که باید با بیانی کوتاه روشن شود. اما این شرایط که قطع کامل ارتباط به دلایل امنیتی را در پی داشت امکان شفاف‌سازی را گرفت. اجازه دهید که آن را هرچند مختصر بیان کنیم.»
او می‌گوید: «اول اینکه من آن طور که شایعه شده بود، به شکل برنامه‌ریزی شده یا در آخرین ساعات نبردها کشور را ترک نکردم، بلکه تا ساعات اولیه صبح یکشنبه ۸ دسامبر در دمشق ماندم و مسئولیت‌های خود را پیگیری کردم. با تعدد نیروهای تروریسم در داخل دمشق، با هماهنگی دوستان روسی به لاذقیه رفتم تا از آنجا به نبرد ادامه دهم.»
وی افزود: صبح با ورود به پایگاه حمیمیم، مشخص شد که نیروهای تمامی خطوط جنگی با وخامت بیشتر اوضاع در آن منطقه و تشدید حمله و سقوط آخرین مواضع ارتش عقب‌نشینی کرده‌اند. در مورد خود پایگاه نظامی روسیه با هواپیماهای بدون سرنشین نیز با توجه به عدم امکان خروج از پایگاه در هر جهت، مسکو از رهبری القاعده درخواست کرد تا در غروب یکشنبه ۸ دسامبر یعنی فردای سقوط دمشق و پس از سقوط آخرین اماکن نظامی و متعاقب آن فلج شدن بقیه نهادهای دولتی، تخلیه فوری به روسیه را تضمین کند.
«در جریان آن رویدادها، موضوع پناهندگی یا استعفا از سوی من و هیچ شخص یا نهادی مطرح نشد و تنها گزینه ارائه شده ادامه جنگ و دفاع در برابر حمله تروریستی بود.»
«در این زمینه تاکید می‌کنم که من آن کسی هستم که از روز اول جنگ حاضر نشد نجات خانواده‌اش را با رستگاری شخصی معامله کند یا با پیشنهادات و وسوسه‌های مختلف برای مردمش معامله کند، همان کسی است که در کنار افسران ایستاده است. سربازان ارتشش در خطوط خانه اول و در فاصله چندده متری از تروریست‌ها در اکثر نقاط درگیری داغ و خطرناک هستند و او همان فردی است که در سخت‌ترین سال‌های زندگی خود را ترک نکرده است و در کنار خانواده و مردم خود باقی ماند که زیر بمباران و خطر حمله تروریست‌ها به پایتخت بیش از یک بار مواجه بودند. در طول ۱۴ سال جنگ، کسی که مقاومت غیر سوری‌ها در فلسطین و لبنان را رها نکرد و به حلقه اقوام خود که در کنار او ایستاده بودند خیانت نکرد، نمی‌تواند همان کسی باشد که مردم خود را رها کرده یا به آن‌ها که فریب او و ارتشش را خوردند تعلق داشته باشد.»
من هرگز یکی از کسانی نبودم که در سطح شخصی به دنبال منصب بودند، بلکه خود را مالک یک پروژه ملی می‌دانستم که از مردمی که به آن اعتقاد داشتند حمایت می‌کردم و به اراده آن مردم و توانایی آن‌ها اطمینان داشتم. حفظ دولت و دفاع از نهادها و انتخاب‌های خود تا آخرین لحظه و با از دست دادن توانایی ارائه هر چیزی، این موقعیت را بی‌معنا می‌کند و هیچ معنایی برای باقی ماندن در آن وجود ندارد، به هیچ وجه به معنای کنار گذاشتن وابستگی اصیل ملی به سوریه و مردم آن نیست، وابستگی ثابتی که با موقعیت و شرایط تعلق پر از امید به بازگشت سوریه آزاد و مستقل قابل تغییر نیست.
