چشمان ماوراءالطبیعه: حیواناتی که دنیاهای پنهانی را می‌بینند که انسان‌ها نمی‌توانند درک کنند
در زمانی که انسان‌ها فکر می‌کنند دنیا را آنطور که هست می‌بینند، طبیعت حقیقت هیجان‌انگیزتری را برای ما آشکار می‌کند. موجوداتی هستند که چیزهایی را می‌بینند که انسان‌ها نمی‌توانند درک کنند.
پرتوهای فرابنفش؛ دید فوق‌العاده پروانه‌ها
در حالی که طیف رنگی که می‌بینیم به بنفش ختم می‌شود، پروانه‌ها شروع به کشف دنیای دیگری در آنجا می‌کنند. چشمان آن‌ها دارای سلول‌های نوری است که می‌توانند نور فرابنفش را تشخیص دهند و به آن‌ها اجازه می‌دهند گل‌هایی را که برای ما یکسان به نظر می‌رسند، اما پیام‌های پنهانی را به آن‌ها منتقل می‌کنند، تشخیص دهند، گویی گل‌ها آن‌ها را از طریق نشانه‌هایی که برای چشمان ما نامرئی هستند، به شهد خود هدایت می‌کنند.
پرتوهای مادون قرمز؛ چشم مارهای حرارتی
برخی از گونه‌های مارها، مانند افعی گودال، حسگرهای حرارتی دارند که به آن‌ها اجازه می‌دهد گرمای بدن موجودات زنده را حتی در تاریکی مطلق ببینند.
این توانایی شبیه به کاری است که دوربین‌های دید در شب انجام می‌دهند، اما به طور طبیعی در بدن آن‌ها تعبیه شده است و به آن‌ها اجازه می‌دهد طعمه خود را با دقتی شگفت‌انگیز شکار کنند.
میگوی آخوندکی: پادشاه رنگ‌ها
آن‌ها ممکن است کوچک به نظر برسند، اما یکی از پیچیده‌ترین سیستم‌های بینایی را در قلمرو حیوانات دارند. میگوهای مانتیس تا ۱۶ نوع گیرنده رنگ دارند (در مقایسه با تنها سه نوع در انسان)، که به آن‌ها اجازه می‌دهد رنگ‌هایی را ببینند که ما حتی نمی‌توانیم تصور کنیم. آن‌ها حتی می‌توانند نور قطبی شده را که چشم انسان قادر به درک آن نیست، تشخیص دهند.
زنبورها: نور پنهان در قلب گل
زنبورها مانند پروانه‌ها می‌توانند نور فرابنفش را ببینند، که به آن‌ها کمک می‌کند تا «بزرگراه‌هایی» را که گل‌ها برای نشان دادن محل شهد رسم می‌کنند، تشخیص دهند. گلی که برای ما به صورت تک‌رنگ دیده می‌شود، ممکن است توسط زنبورها به عنوان یک قطب‌نمای رنگی با جهت‌گیری دقیق دیده شود.
گربه‌ها و سگ‌ها؛ چشم‌هایی که در تاریکی می‌درخشند
اگرچه سگ‌ها و گربه‌ها درست مثل ما رنگ‌ها را می‌بینند، اما چشمان آن‌ها دید در شب بهتری دارد.
شبکیه آن‌ها حاوی یک لایه بازتابنده به نام tapetum lucidum است که نور را به سلول‌های بینایی هدایت می‌کند و باعث می‌شود چشمانشان در تاریکی بدرخشد و توانایی بیشتری برای حرکت در شب به آن‌ها می‌دهد.
این تنوع سیستم‌های بصری ما را مجبور می‌کند تا در مورد دنیای اطرافمان تجدید نظر کنیم. آنچه ما می‌بینیم تمام واقعیت نیست، بلکه تنها «بخش کوچکی» از کل واقعیت است. در حالی که ما برای دیدن نور فرابنفش یا فروسرخ به ابزارهای علمی پیچیده‌ای نیاز داریم، این موجودات «ساده» میلیون‌ها سال است که به طور طبیعی از آن‌ها برخوردارند.
