هواپیمای ترامپ در وضعیت اضطراری قرار گرفت: «رویکرد نگران‌کننده» بر فراز اقیانوس اطلس
هواپیمای ایر فورس وان، هواپیمای ریاست جمهوری ایالات متحده که حامل دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا بود، هنگام عبور از اقیانوس اطلس تقریباً با یک برخورد جدی در هوا مواجه شد.
طبق گزارش بلومبرگ و گزارش‌های ارجاع‌شده از سکوهای نظارت هوایی، یک کنترل‌کننده ترافیک هوایی متوجه یک جت مسافربری خطوط هوایی اسپیریت شد که در ارتفاع و مسیر نزدیک به ایر فورس وان بر فراز لانگ آیلند، نیویورک پرواز می‌کرد و نگرانی‌ها و سوالاتی را در مورد اقدامات ایمنی برای مهمترین هواپیمای جهان مطرح کرد.
کنترل‌کننده بلافاصله مجموعه‌ای از دستورات قاطع را به خلبان هواپیمای غیرنظامی صادر کرد و درخواست چرخش فوری ۲۰ درجه به راست را داشت.
طبق داده‌های پرواز، دو هواپیما به موازات هم و تنها با فاصله هشت مایل از هم پرواز می‌کردند که می‌توانست منجر به تقاطع احتمالی در فاصله ۱۱ مایلی شود. سی‌بی‌اس نیوز این اتفاق را به عنوان یک «نزدیک شدن نگران‌کننده» در آسمان شلوغ، که از جمله فعال‌ترین آسمان‌های جهان محسوب می‌شود، توصیف کرد.
این حادثه پس از آنکه توسط یک حساب کاربری کنترل ترافیک هوایی در پلتفرم بلو اسکای فاش شد، جنجال گسترده‌ای را برانگیخت و سپس توسط رسانه‌های آمریکایی و بین‌المللی پوشش داده شد.
در تلاش برای کاهش این حادثه، شرکت هواپیمایی اسپیریت بیانیه‌ای صادر کرد و تأیید کرد که پرواز آن «از تمام رویه‌ها و دستورالعمل‌های کنترل ترافیک هوایی پیروی کرده و بدون هیچ حادثه‌ای به سلامت در بوستون فرود آمده است» و تأکید کرد که «ایمنی همیشه اولویت اصلی شرکت است».
اگرچه این حادثه منجر به نقض مستقیم مقررات ایمنی هوایی نشد، اما ناظران معتقد بودند که دستورات مکرر و خشونت کنترل‌کننده ترافیک هوایی، میزان تنشی را که حتی در منظم‌ترین فضاها نیز می‌تواند ایجاد شود، آشکار کرد.
در نهایت، هواپیمای ترامپ با کمی تأخیر به سلامت به بریتانیا رسید. پس از ورود آن‌ها به ویندزور، او و همسرش توسط شاهزاده ویلیام و همسرش کیت مورد استقبال قرار گرفتند و سپس با پادشاه چارلز سوم ملاقات کردند و در ضیافتی دولتی به افتخار مهمان آمریکایی شرکت کردند.
شایان ذکر است که هواپیمای ریاست جمهوری ایالات متحده یک هدف بسیار حساس است و مقامات هوانوردی غیرنظامی و نظامی باید اقدامات سختگیرانه‌ای را برای محافظت از آن انجام دهند.
هر پرواز بین‌المللی با برنامه‌های امنیتی سختگیرانه‌ای همراه است که شامل نظارت دقیق بر مسیرهای هوایی و حفظ فاصله ایمن از هرگونه ترافیک غیرنظامی است. بنابراین، به ندرت پیش می‌آید که کنترل‌کننده‌های ترافیک هوایی دستورات خود را با این شدت تکرار کنند که نشان‌دهنده وخامت اوضاع است.
