علاقه وحشتناک Ufoها به سایت‌های هسته‌ای؛ شاید صلحی در کار نباشد
در طول دهه‌ها، ده‌ها شیء پرنده ناشناخته (UFO) در نزدیکی سایت‌های تسلیحات هسته‌ای مشاهده شده‌اند.
لوئیس الیزوندو، محقق پیشین پنتاگون، امسال گفت که این برخوردها ممکن است ماموریت‌های شناسایی برای یک حمله احتمالی باشند.
اما رابرت ال. هاستینگز، پژوهشگری که سالیان سال به مصاحبه با ده‌ها نظامی آمریکایی که UFOها را در نزدیکی سایت‌های هسته‌ای دیده‌اند پرداخته، در کتاب جدیدش، عنوان کرده واقعیت ممکن است پیچیده‌تر باشد.
هاستینگز به بررسی ده‌ها مورد که از زمان انفجار نخستین بمب اتمی آمریکا در محل آزمایش تریینی در سال ۱۹۴۵ اتفاق افتاده، می‌پردازد.
اما ارتباط بین UFOها و سایت‌های هسته‌ای در هند، روسیه و سایر نقاط جهان ادامه دارد.
در واقع، گزارش‌های UFO در اطراف زرادخانه هسته‌ای آمریکا به نظر می‌رسد که از مکان‌هایی که بمب‌ها ساخته می‌شدند، به سیلوهای موشکی و پایگاه‌های هوایی ایالات متحده تغییر یافته است، همان‌طور که مسابقه تسلیحاتی جنگ سرد شدت گرفت.
هاستینگز در کتابش، «UFOها و تسلیحات هسته‌ای»، که بر اساس مصاحبه با بیش از ۱۵۰ کهنه‌سرباز نوشته شده، فاش می‌کند که از بررسی دقیق این موارد توسط محققان به دلیل لایه‌های مشکوک طبقه‌بندی جلوگیری شده است.
اما یک چیز مسلم است، اگر بازدیدکنندگان فرازمینی وجود داشته باشند، به وضوح به تسلیحات هسته‌ای ما بسیار علاقه‌مند هستند.
هاستینگز می‌نویسد: باید تلاش عمومی و grassroots انجام شود تا در این بین، هرچه بهتر با استفاده از داده‌های جمع‌آوری شده تا کنون، ماهیت و نیت کسانی که UFOها را هدایت می‌کنند، درک کنیم.
در مورد اینکه چرا آن‌ها تصمیم به پرواز در اطراف خطرناک‌ترین سایت‌های نظامی جهان می‌گیرند، چندین نظریه وجود دارد.
هاستینگز می‌نویسد: شاید بازدیدکنندگان همدردی با بشریت دارند و می‌خواهند ما را از خطرات جنگ هسته‌ای آگاه کنند. یا شاید آن‌ها به دلایلی علمی به سیاره ما نیاز دارند و می‌دانند که جنگ هسته‌ای جهانی، داده‌برداری یا آزمایشات آن‌ها را مختل خواهد کرد.
توضیح ساده‌تر این است که این مشاهدات در واقع فناوری‌های جاسوسی کشورهای خارجی در حال نظارت بر اهداف با اولویت بالا هستند.
لاس آلاموس
لاس آلاموس در سال ۱۹۴۳ به عنوان پایگاه پروژه «منهتن» به رهبری رابرت اوپنهایمر تأسیس شد و زادگاه تسلیحات هسته‌ای بود.
اما هاستینگز می‌گوید که حتی در این مرحله اولیه، مشاهدات وسایل غیرعادی وجود داشت.
یادداشتی از اف‌بی‌آی، به تاریخ ۳۱ ژانویه ۱۹۴۹، به مشاهدات «صفحه‌های پرنده، بشقاب‌های پرنده و توپ‌های آتش» اشاره دارد.
هاستینگز فاش می‌کند که این مشاهدات از دسامبر ۱۹۴۸ آغاز شده است.
این یادداشت می‌گوید: این موضوع توسط افسران اطلاعاتی ارتش و نیروی هوایی به عنوان فوق‌سری در نظر گرفته می‌شود.
هاستینگز می‌گوید که مشاهدات متعددی از UFOها نیز در پایگاه سندیا در آلبوکرکی، جایی که آزمایشات تسلیحات هسته‌ای بیشتر انجام می‌شد، و در آزمایشگاه اوک ریج، یک مرکز تولید مواد شکاف‌پذیر، وجود داشت.
هاستینگز می‌نویسد: «به هر دلیلی، کسانی که UFOها را هدایت می‌کردند، که منشاء و نیت آن‌ها ناشناخته بود، به شدت به تأسیساتی که با برنامه تسلیحات هسته‌ای آمریکا مرتبط بودند، علاقه‌مند به نظر می‌رسیدند.»
عملیات کاستل، ۱۹۵۴
آزمایشات بمب هیدروژنی کاستل در آتول بیکینی، تسلیحات با بازده بالا را آزمایش کرد و کاستل براوو بزرگ‌ترین دستگاه هسته‌ای بود که تا به حال توسط ایالات متحده منفجر شد.
اما هاستینگز می‌گوید که مدارکی که سال‌ها بعد از این آزمایشات کشف شد، وجود وسایل ناشناس را نشان می‌دهد.
هاستینگز می‌گوید که انفجار کاستل براوو با خاموشی‌های رادیویی مرموزی همراه بود.
در سال ۱۹۹۸، پاتریشیا برودی، مدیر قانونی انجمن ملی کهنه‌سربازان هسته‌ای، به مرجعی درباره مشاهدات UFO در طول آزمایشات کاستل برخورد کرد و ۵۰۰ صفحه مدارک مربوط به لجستیک را بررسی کرد. این سند براساس ادعای هاستینگز بعداً از سوابق رسمی حذف شد.
در یک گزارش transcribed از دفتر کشتی به تاریخ ۷ آوریل ۱۹۵۴، ملوانان و تفنگداران دریایی بر روی ناو علم انرژی هسته‌ای، USS Curtis (که دستگاه‌های ویژه یا بمب‌های هیدروژنی را به منطقه آزمایش منتقل کرده بود)، شیئی نورانی را دیدند که با سرعت بالا بر فراز کشتی پرواز می‌کرد.
تفنگدار دریایی جو استالینگز گفت که چندین ملوان و تفنگدار دریایی به او نزدیک شدند و از UFO صحبت کردند که موضوع صحبت کشتی بود.
موشک آماده پرتاب
هاستینگز می‌گوید که از تمام مصاحبه‌های متعددی که او با افسران راه‌اندازی موشک‌های بین‌قاره‌ای در طول سال‌ها ضبط کرده، یکی از آن‌ها به عنوان «شاید نگران‌کننده‌ترین» شناخته می‌شود.
در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۰۷ با دیوید اچ شور، شور فاش کرد که یک UFO زنجیره پرتاب موشک‌های Minuteman او را فعال کرد.
شور، که از ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷ عضو تیم Minuteman بود، گفت که «یک شیء درخشان و معلق» به نظر می‌رسید که به شش یا هفت موشک در محل پیام ارسال می‌کند. شور گفت: «به نظر می‌رسید که آن شیء هر موشک را یکی یکی اسکن می‌کند. برخی از موشک‌ها شروع به نمایش پرتاب در حال انجام کردند.»
«این بدان معناست که موشک سیگنال پرتاب را دریافت کرده است. وقتی این اتفاق می‌افتد، ما در کپسول نشانه‌ای دریافت می‌کنیم که یک فرمان پرتاب توسط آن موشک دریافت شده است.»
«اگر این اتفاق بیفتد، بدون مجوز مناسب، شما باید سوئیچ ممانعت را بچرخانید تا پرتاب برای مدت معینی به تأخیر بیفتد. اگر یک فرمان ممانعت از کپسول پرتاب دیگری وارد شود، پرتاب کاملاً متوقف می‌شود. اما اگر آن فرمان دوم وارد نشود، موشک برای مدت مشخصی منتظر می‌ماند و سپس به‌طور خودکار پرتاب می‌شود.»
خدمه سوئیچ ممانعت را فشار دادند و موشک‌ها پرتاب نشدند و فرماندهان در پایگاه به او گفتند که دیگر درباره این حادثه صحبت نکند.
مشاهدات شوروی
در سال ۱۹۸۴، یک شیء غیرعادی نسبتاً نزدیک به پایگاه موشکی تاکتیکی کاتا-کوردگان شوروی، واقع در ازبکستان امروز، مشاهده شد. این سایت به داشتن چندین موشک تاکتیکی متحرک اعتقاد داشت.
تکنسین موشک، شمیل یوآحمتوف، گزارش داد که شیء‌ای فلزی و سیگارمانند را دید که به آرامی با زاویه ۴۵ درجه در حال نزول است.
هنگامی که شیء در حال نزول بود، صدای جیرجیرکننده‌ای تولید می‌کرد.
هاستینگز می‌نویسد: روز بعد، در یک تاکستان نزدیک، سه علامت ظاهری فرود در الگوی مثلث متساوی‌الساقین پیدا شد که در یک ناحیه از ویرانه‌های آسیب‌دیده به مساحت ۳۰ در ۸۰ متر قرار داشت.
هر فرورفتگی نیم متر عمق داشت و به نظر می‌رسید که توسط یک پد فرود نیمکره‌ای یا کروی ایجاد شده باشد.
به گفته هاستینگز ارتش شوروی به این موضوع رسیدگی کرد، اما نتایج آن برای پژوهشگران در دسترس نیست.
