شهر پنهان ۱۴۰ هزار ساله در اعماق دریا کشف شد
دانشمندان در سواحل اندونزی موفق به کشف بقایای شهری پنهان در زیر دریا شدند که قدمتی بیش از ۱۴۰ هزار سال دارد؛ یافته‌ای که می‌تواند روایت‌های موجود درباره منشأ بشر را دگرگون سازد.
در تنگه مادورا، بین جزایر جاوه و مادورا، جمجمه‌ای از گونه *هومو ارکتوس*، یکی از نیاکان انسان، در زیر لایه‌هایی از گل و ماسه کشف شد. این محل به گفته پژوهشگران، نخستین شاهد فیزیکی از سرزمین از دست‌رفته‌ای به نام «سوندالند» است که در گذشته جنوب شرق آسیا را در قالب دشتی گرمسیری به هم متصل می‌کرد.
این کشف که حاصل عملیات برداشت شن دریا در سال ۲۰۱۱ است، شامل دو قطعه جمجمه انسان به همراه بیش از ۶ هزار فسیل جانوری از ۳۶ گونه مختلف بود؛ از جمله اژدهای کومودو، گاومیش، گوزن و فیل. برخی از این استخوان‌ها دارای آثار برش بودند که نشانه‌ای از تکنیک‌های پیشرفته شکار توسط انسان‌های اولیه است.
تحلیل‌های اخیر با استفاده از روش «لومینسانس تحریک‌شده نوری» بر روی دانه‌های کوارتز نشان داد که این بقایا بین ۱۶۲ هزار تا ۱۱۹ هزار سال پیش، یعنی در اواخر دوره پلیستوسن میانی، در بستر رسوبی یک دره رودخانه‌ای مدفون شده‌اند. این دره که بخشی از مسیر باستانی رودخانه سولو بوده، زمانی در سراسر فلات سوندا جریان داشته است.
هارولد برگهاوس، باستان‌شناس دانشگاه لیدن هلند که رهبری این پروژه را بر عهده داشت، گفت: «این دوره با تنوع زیاد مورفولوژیکی و جابجایی گسترده جمعیت‌های انسانی در منطقه مشخص می‌شود.»
تحلیل تطبیقی جمجمه‌های کشف‌شده با نمونه‌های قبلی در محل سامبونگماکان جاوه نشان داد که این استخوان‌ها به وضوح متعلق به *هومو ارکتوس* هستند. این نخستین محل شناسایی شده از بقایای انسان اولیه در زیر آب در منطقه سوندالند به شمار می‌رود.
همچنین بقایای جانورانی نظیر گونه‌ای منقرض‌شده از فیل‌های بزرگ به نام *استگودون* یافت شد که ارتفاعی تا ۴ متر و وزنی بیش از ۱۰ تُن داشته‌اند. مولرهای این جانور نشان‌دهنده مرحله‌ای میانی در روند تکامل فیل‌ها هستند.
در میان یافته‌ها، استخوان‌ها و دندان‌های چندین گونه مختلف گوزن نیز کشف شد که بیانگر زیست‌بوم‌های باز و چمنزارهای غنی از آب و پوشش گیاهی است.
این کشف، حضور مستقیم نیاکان انسان در سرزمین‌های اکنون غرق‌شده سوندالند را تأیید می‌کند.
