جلسه ۳۰ دقیقهای دولت مالدیو در اعماق دریا؛ روایت یک هشدار بیسابقه به جهان
روایتی کمنظیر از یک نشست دولتی در عمق آبهای اقیانوس هند، دوباره در رسانهها بازتاب یافته است؛ نشستی که در سال ۲۰۰۹ در مجمعالجزایر مالدیو برگزار شد و بهعنوان یکی از نمادینترین هشدارهای زیستمحیطی جهان شناخته میشود.
در این نشست تاریخی، اعضای کابینه دولت وقت مالدیو در عمق دریا و در میان مرجانها و ماهیهای رنگارنگ، دور یک میز جمع شدند تا پیام اضطراری خود درباره خطرات تغییرات اقلیمی را به جهان مخابره کنند.
گزارشها حاکی است که شونا امینات، از چهرههای سیاسی سابق این کشور، مسئولیت برنامهریزی و اجرای این اقدام متفاوت را برعهده داشت؛ اقدامی که از همان ابتدا با نگرانیهای فراوان همراه بود. او و تیمش باید شرایط انجام یک جلسه رسمی زیر آب را فراهم میکردند؛ جلسهای که نیازمند نصب میز، صندلی و تجهیزات تنفسی برای ۱۱ مقام ارشد دولتی بود. بیشتر وزیران تجربه غواصی نداشتند، برخی مشکلات جسمی داشتند و هیچیک در سنین جوانی نبودند، موضوعی که بر دشواری کار میافزود.
زمانی که دولت مالدیو بیانیه رسمی این نشست را منتشر کرد، موجی از توجه گسترده رسانههای بینالمللی آغاز شد و اهمیت این رویداد برای برگزارکنندگان بیش از پیش روشن گردید. پس از چند ماه آموزش و تمرین برای وزیران، روز موعود فرا رسید.
با فرا رسیدن زمان برگزاری نشست، وزیران و مقامات بلندپایه لباسهای غواصی بر تن کردند و در عمق حدود ۳.۸ متری آب فرو رفتند؛ جایی که میز جلسه زیر آبهای شفاف و گرم استوایی قرار گرفته بود. این منطقه هر ساله هزاران گردشگر را به سوی اقامتگاههای لوکس مالدیو جذب میکند، اما این بار میزبان یک نشست کاملاً متفاوت بود.
محمد نشید، رئیسجمهور وقت مالدیو، پس از خروج از آب و در حالی که قطرات آب از لباس او سرازیر میشد، گفت که هدف اصلی این اقدام رساندن پیام فوری به جهان است؛ پیامی درباره آینده نامعلوم مالدیو در صورت تداوم روند تغییرات اقلیمی. او تأکید کرد که این کشور جزیرهای یکی از آسیبپذیرترین نقاط جهان در برابر افزایش سطح آب دریاست و در صورت تحقق پیشبینیهای سازمان ملل، بخش زیادی از آن تا سال ۲۱۰۰ زیر آب خواهد رفت.
در ادامه جلسه، مقامها با استفاده از یک تخته پلاستیکی سفید و قلمهای ضدآب، نامهای را امضا کردند؛ نامهای که بیانگر درخواست کمک و وحدت جهانی برای مقابله با افزایش دما و پیامدهای آن بود. این نشست که ۳۰ دقیقه به طول انجامید، اکنون همچنان بهعنوان یکی از پرمعناترین پیامهای زیستمحیطی جهان در حافظه رسانهها و افکار عمومی باقی مانده است.