ستارگان پرسرعت کهکشان به دست موجودات فضایی هوشمند کنترل می‌شوند؟
یک پژوهش تازه ادعا می‌کند ستارگان پرسرعت در کهکشان راه شیری ممکن است تحت کنترل تمدن‌های پیشرفته بیگانه قرار داشته باشند.
این پژوهش تازه به رهبری دکتر کلمنت ویدال، فیلسوف دانشگاه Vrije بروکسل، انجام شده است. در این پژوهش این فرضیه که به عنوان "موتور ستاره‌ای" شناخته می‌شود، به ایده‌ای می‌پردازد که نخستین بار توسط نویسنده علمی‌تخیلی، اولاف استاپلدون در سال ۱۹۳۷ ارائه شده بود.
این نظریه می‌گوید تمدن‌های فضایی پیشرفته می‌توانند با استفاده از ستارگان به عنوان منبع سوخت و رانش، سیستم‌های خورشیدی خود را از طریق کهکشان جابجا کنند. در این روش، بیگانگان می‌توانند با ایجاد عدم تقارن در میدان‌های مغناطیسی یا انتشار مواد از سطح ستاره، نیروی رانشی برای حرکت ستاره به وجود آورند.
به گفته دکتر ویدال، برخی از ستارگان موجود در کهکشان راه شیری دارای ویژگی‌های لازم برای تبدیل به موتور ستاره‌ای هستند. وی معتقد است سیستم‌های دوتایی خاصی مانند "پولسارهای عنکبوتی" از جمله بهترین گزینه‌ها برای چنین کاربردی هستند. این پولسارها شامل یک ستاره نوترونی بسیار متراکم و یک ستاره کم‌جرم در حال نابودی تحت تاثیر تابش شدید هستند.
دکتر ویدال در مقاله‌ای که هنوز تحت داوری قرار نگرفته، می‌نویسد که انگیزه‌های اصلی بیگانگان برای سفر میان‌ستاره‌ای می‌تواند بقای تمدن و تولید مثل باشد. به عنوان مثال، تمدنی ممکن است برای فرار از یک ابرنواختر قریب‌الوقوع یا برای دسترسی به منابع بیشتر، محل سکونت خود را ترک کند.
این پژوهشگر تأکید دارد که سفر با سرعت بسیار زیاد یا بار سبک دشواری‌های زیادی دارد. به همین دلیل، ممکن است بیگانگان تصمیم بگیرند که سیستم خورشیدی خود را به‌صورت کامل به همراه داشته باشند و با ساخت یک موتور ستاره‌ای، این حرکت را ممکن کنند.
پژوهشگران می‌گویند ستارگان دوتایی مانند پولسارهای "عنکبوت سیاه" و "عنکبوت سرخ"، که شامل ستارگان نوترونی با همراهانی کم‌جرم هستند، می‌توانند گزینه‌های مناسبی برای بررسی فرضیه موتور ستاره‌ای باشند.
این ایده اگرچه هنوز به طور قطعی تأیید نشده، به گفته دکتر ویدال نیازمند تحقیقات بیشتر و بررسی‌های دقیق‌تر است. ناسا نیز اخیراً پنج پولسار جدید از این نوع را در خوشه ستاره‌ای امگا قنطورس شناسایی کرده است.
