اینفلوئنسر مسلح قطب شمال دلیل شگفتانگیز قفل بودن و پر بودن سلاحهایش را فاش میکند

سیسیلیا بلومدال، تولیدکننده محتوا، زندگی بینظیر و انکارناپذیر خود را در مجمعالجزایر یخی سوالبارد نروژ در یوتیوب و تیکتاک مستند میکند و بینندگان از دیدن آن سیر نمیشوند.
حالا، این اینفلوئنسر جسور فاش کرده، که وقتی بیرون است و میخواهد از یک شکارچی غیرمعمول دوری کند، اسلحه حمل میکند.
به گفته بلومدال، «ورود خرسهای قطبی به کلبههای خارج از شبکه برق» در این منطقه «غیرمعمول نیست». او اضافه میکند که اخیراً یک خرس قطبی در نزدیکی شهر محلی مشاهده شده است، بنابراین احتیاط مداوم در مورد حیوانات ضروری است.
او گفت که سلاح گرم برای «محافظت از خرس قطبی» ضروری است.
بلومدال گفت: «من در ۹ سالی که اینجا هستم، هرگز مجبور به استفاده از تفنگم نشدهام.» با این حال، او و همسرش تفنگها را نزدیک خود نگه میدارند، اما معمولاً وقتی در طبیعت وحشی هستند، از تفنگهای منور استفاده میکنند.
او میگوید صدای بلند و نور کورکنندهای که ایجاد میکند معمولاً برای فراری دادن یک خرس معمولی کافی است.
در داخل شهر، استفاده از قطعات محافظ مجاز نیست و بلومدال صریحاً میگوید که این اسلحهها فقط برای «موقعیتهای تهدیدکننده زندگی» استفاده میشوند.
در بیانیهای از سال ۲۰۲۴، دفتر فرماندار سوالبارد تصریح کرد که حمل سلاح گرم پر به داخل مغازهها و ساختمانهای عمومی در شهر لانگیربین کاملاً ممنوع است. با این حال، همانقدر که داشتن اسلحه طبق قانون الزامی نیست، آماده بودن برای دفع شکارچیان کاملاً نیاز است.
ساکنان این منطقه همچنین باید اسلحههای خود را مستقیماً از دفتر فرماندار تهیه کنند و قبل از دریافت آن باید درخواست دهند.
اگرچه مشاهده خرس قطبی در شهر نادر است، اما مردم محلی میگویند که آنغها هنوز یک تهدید بالقوه هستند.
تیکتاکر ویدیوی اخیر دیگری را منتشر کرد که به نکات ضروری در مورد همسایگان پشمالوی جزیره میپردازد.
به گفته آن مرت، مدیر ایستگاه رادیویی محلی Isfjord، یک خرس قطبی وارد انبار مشروبات الکلی ساختمان شد و در حال بالا رفتن از پنجره پشتی کوچک پوشیده از لکههای شراب قرمز مشاهده شد.
اگرچه او در منطقهای دورافتاده از سوالبارد زندگی میکند، اما نزدیکترین شهری که بلومدال در نزدیکی آن زندگی میکند، اتفاقاً لانگیربین است که به دلیل وضع یک لایحه عجیب دیگر بدنام است: مردن در این شهرک غیرقانونی است.
این ممنوعیت در سال ۱۹۵۰ وضع شد، زمانی که مقامات محلی متوجه شدند به دلیل دمای بسیار پایین، اجساد تجزیه نمیشوند و این موضوع، مشکلی برای استانداردهای بهداشت و ایمنی ایجاد میکرد.
اگر به نظر برسد که ساکنان در آستانه مرگ هستند، برای مراقبت و بهبود سلامتی یا دفن به سرزمین اصلی فرستاده میشوند.