«دایناسور» و «مرغ بی دست و پا»: صحنه‌های فراموش‌نشدنی در سازمان ملل متحد
اگر جنبه‌های خنده‌دار جلسات مجمع عمومی سازمان ملل را از دست داده‌اید، بدانید که در پسِ سخنرانی‌ها، لحظات فراموش‌نشدنیِ عجیب‌وغریب زیادی نهفته است.
جلسات سالانه مجمع عمومی، رویدادی تاریخی در دنیای دیپلماسی بین‌المللی است که در آن کشورها و دولت‌ها متعهد به مبارزه با تغییرات اقلیمی و بی‌سوادی، رد تروریسم و افراط‌گرایی و دعوت به صلح می‌شوند. رهبران جهان بیانیه‌های مختلفی صادر می‌کنند.
اما جوهره جدی جلسات اغلب با لحظاتی از عجیب و غریب تا خنده‌دار همراه است که این رویداد را به رویدادی فراموش‌نشدنی تبدیل می‌کند.
العین نیوز، بر اساس اطلاعات درج شده در وب‌سایت سازمان ملل و گزارش‌های رسانه‌های غربی، از «شیطان» گرفته تا «دایناسور»، عبور از کنار «مرغ بی‌دم» و لحظات دیگر، برجسته‌ترین صحنه‌های همراه با جلسات مجمع عمومی را مرور می‌کند.
«شیطان»
در بحبوحه تشدید تنش‌ها بین کاراکاس و واشنگتن در سال ۲۰۰۶، هوگو چاوز، رئیس‌جمهور فقید ونزوئلا، همتای آمریکایی خود، جورج بوش، را از تریبون سازمان ملل «شیطان» توصیف کرد.
چاوز گفت: «دیروز، شیطان به اینجا آمد، به همین نقطه و امروز هنوز اینجا بوی گوگرد می‌دهد.»
او با اشاره به عملیات نظامی اسرائیل با حمایت آمریکا در لبنان که بیش از ۱۰۰۰ نفر را کشت و بخش‌های بزرگی از زیرساخت‌های غیرنظامی را تنها چند هفته قبل از این رویداد نابود کرد، حمله‌ای تند به سیاست‌های بوش انجام داد.
دایناسور به مجمع عمومی حمله می‌کند
در ۲۷ اکتبر ۲۰۲۱، دایناسوری به نام فرانکی سخنرانی قدرتمندی در مجمع عمومی ایراد کرد و به کشورهایی که همچنان به تأمین مالی سوخت‌های فسیلی ادامه می‌دهند، هشدار داد.
این دایناسور واقعی نبود و توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) در یک ویدئو تهیه شده بود.
کفش سکسی
در ۲۳ سپتامبر ۱۹۶۰، نیکیتا خروشچف، رئیس‌جمهور وقت اتحاد جماهیر شوروی، در حال ایراد سخنرانی خود در مجمع عمومی بود.
گزارش شده است که او هنگام سخنرانی نماینده فیلیپین، کفش خود را روی میز کوبیده است. اگرچه چندین شاهد این حادثه را گزارش کرده‌اند، اما طبق وب‌سایت سازمان ملل متحد، در صورتجلسه نشست به آن اشاره‌ای نشده است.
با این حال، رهبر سابق شوروی در خاطرات خود که سال مرگش منتشر کرده است، مسئولیت این حرکت را بر گعهده گرفته است، اشاره‌ای که در هیچ یک از ویدیوهای فیلمبرداری شده در آن روز وجود ندارد.
شیردهی در مجمع عمومی
در سال ۲۰۱۸، جاسیندا آردرن، نخست وزیر وقت نیوزیلند، با آوردن دختر سه ماهه‌اش، نیو، به جلسات مجمع عمومی، در سازمان ملل متحد سر و صدا به پا کرد.
در طول هفته‌ای که جلسات سطح بالا در آن سال برگزار می‌شد، نیو جوان‌ترین فردی شد که تاکنون در مجمع عمومی شرکت کرده است.
حضور او بحث‌هایی را در مورد برابری جنسیتی در سیاست برانگیخت.
آردرن، که در طول جلسات به نوزادش شیر می‌داد، توضیح داد که به همین دلیل او را آورده است. با این حال، او در طول سخنرانی‌اش او را به همسرش سپرد.
«مرغ‌های بدون دست و پا»
بوریس جانسون، نخست وزیر سابق بریتانیا، در سال ۲۰۱۹ نسبت به خطرات هوش مصنوعی هشدار داد و آینده‌ای را تصور کرد که در آن پیشرفت‌های فناوری می‌تواند به نتایج پیش‌بینی نشده‌ای مانند «مرغ‌های بدون دست و پا» منجر شود.
او بر لزوم ملاحظات اخلاقی و نظارتی پیرامون این فناوری تأکید کرد.
اولین جلسات مجازی
برای اولین بار در تاریخ سازمان ملل متحد، رهبران جهان به دلیل بیماری همه‌گیر کووید-۱۹ نتوانستند در مجمع عمومی سازمان ملل متحد ۲۰۲۰ حضوری ملاقات کنند.
بنابراین، هفتاد و پنجمین جلسه مجمع عمومی سازمان ملل متحد به صورت مجازی برگزار شد.
در این جلسه، رهبران به موضوعاتی مانند بیماری همه‌گیر، تغییرات اقلیمی، برابری جنسیتی و اقدامات اقلیمی پرداختند.
ترامپ و کره شمالی
در سال ۲۰۱۷، دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات متحده، اولین حضور خود (پس از تصدی مقام ریاست جمهوری) در سازمان ملل را با سخنرانی تندی علیه کره شمالی آغاز کرد و تهدید کرد که اگر ایالات متحده مجبور به دفاع از خود یا متحدانش شود، آن را «کاملاً نابود» خواهد کرد.
ترامپ بعداً در اجلاس سنگاپور با کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی، دیدار کرد، اما دومین دیدار در هانوی در سال ۲۰۱۸ نتوانست تنش‌ها را حل کند.
شکستن قانون
با این حال، فیدل کاسترو، رهبر فقید کوبا، رکورد طولانی‌ترین سخنرانی در سازمان ملل متحد را به نام خود ثبت کرد.
در جریان جلسه عمومی مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ۲۶ سپتامبر ۱۹۶۰، کاسترو سخنرانی‌ای ایراد کرد که بیش از چهار ساعت طول کشید.
او از سخنرانی خود برای انتقاد از ایالات متحده استفاده کرد، به ویژه از آنچه که او آن را «خصومت» هیئت کوبایی در نیویورک در دوره پرتنش روابط ایالات متحده و کوبا بین سال‌های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۰ توصیف کرد، انتقاد کرد.
شایان ذکر است که در ژانویه ۱۹۵۷، رئیس هیئت هندی در سازمان ملل متحد، وی. کی. کریشنا منون، سخنرانی‌ای ایراد کرد که سه روز طول کشید و بیش از هشت ساعت زمان برد، اما در مقابل شورای امنیت، نه مجمع عمومی.
