«مغز اینشتین» با چه هدفی سرقت شد؟
«استولتز هاروی» آسیب‌شناس بیمارستان پرینستون، که در زمان مرگ آلبرت اینشتین روی کالبدشکافی او نظارت کامل داشت، مغز این فیزیکدان را به سرقت برد و با قطعه‌بندی و ارسال قسمتی از آن برای دانشمندان دیگر، تلاش کرد اسرار پنهان مغز اینشتین را کشف کند.
توماس استولتز هاروی، آسیب‌شناس بیمارستان پرینستون که در سال ۱۹۵۵ و زمان مرگ آلبرت اینشتین فیزیکدان و نابغه قرن، به عنوان ناظر کالبدشکافی او، در اتاق عمل حضور داشت، بدون اجازه خانواده این دانشمند، به دور از چشم همه، مغز او را از سرش خارج کرده و آن را به ۲۴۰ قطعه تقسیم نمود.
وی برخی از برش‌های مغز اینشتین را روی اسلایدهای مختلف چسباند و آن‌ها را به نقاط نامعلومی ارسال کرد. بعدها مشخص شد که هاروی شخصا بسیاری از این نمونه‌ها را در سراسر ایالات متحده و بخش‌هایی از کانادا پخش کرده و در عین حال قسمت اعظم مغز اینشتین را داخل شیشه‌ای که آن را داخل یک جعبه مقوایی نگه داشته بود در ماشینش پنهان می‌کرد.
هاروی با رساندن قسمت‌هایی از مغز اینشتین به تعدادی از محققان و دانشمندان مورد اعتماد، قصد داشت اسرار پنهان مغز این فیزیکدان نابغه را کشف کند و پرده از راز آن بردارد.
پس از این سفر پرماجرا تکه‌های باقیمانده مغز اینشتین که قسمت اعظم آن را شامل می‌شد، به داخل تعدادی شیشه منتقل شد و هاروی در خانه‌اش از آن نگهداری می‌کرد.
در نهایت توماس هاروی، سارق مغز آلبرت اینشتین باقیمانده مغز این فیزیکدان را پس از ۴۳ سال، در سال ۱۹۹۸ به مرکز پزشکی دانشگاه پرینستون بازگرداند.
به ادعای شبکه بی‌بی‌سی، در حال حاضر دانشمندان فقط زمانی که طرح تحقیقاتی خوبی را به مرکز پزشکی ارائه دهند، مجاز هستند که مغز این نابغه را مشاهده کنند.
