نشانههای «طلاق خاموش»؛ زمانی که رابطه در ظاهر ادامه دارد اما در باطن فرو ریخته است
کارشناسان روانشناسی میگویند «طلاق خاموش» پدیدهای است که در آن زوجین بدون جدایی رسمی، پیوند عاطفی، ذهنی و تا حدی جسمی خود را از دست میدهند و تنها به دلایل مالی، اجتماعی یا خانوادگی زیر یک سقف باقی میمانند.
این وضعیت که در سالهای اخیر بیشتر مورد توجه قرار گرفته، اغلب روی کاغذ ثبت نمیشود و یک تجربه درونی است که یکی از طرفین یا هر دو آن را در سکوت تحمل میکنند.
به گزارش سیانان، استفانی مویر، مشاور سلامت روان در فلوریدا، میگوید زوجها زمانی دچار طلاق خاموش میشوند که دیگر دلبستگی سابق را احساس نمیکنند، اما همچنان زندگی مشترک را ادامه میدهند. او توضیح میدهد که در این وضعیت، اگر رابطه بهطور مداوم مورد توجه و مراقبت قرار نگیرد، پیوند عاطفی بهتدریج تحلیل میرود و زوجین «دیگر در یک مسیر حرکت نمیکنند».
نشانههای ورود به طلاق خاموش شامل از دست دادن اهداف مشترک، کاهش صمیمیت جسمی و احساس همخانه بودن است. مویر میگوید وقتی زوجین دیگر آینده مشترکی نمیبینند یا حتی در سفرها و مناسبتها جداگانه شرکت میکنند، نخستین زنگ خطر به صدا درآمده است. نبود تماس بدنی ساده یا رابطه جنسی نیز از نشانههای مهم این وضعیت به شمار میرود.
لیسا لاول، رواندرمانگر و متخصص زوجدرمانی در نیویورک، میگوید بسیاری از زوجهایی که ظاهراً والدین خوبی هستند، در واقع درگیر طلاق خاموشاند و بیشتر شبیه همخانه عمل میکنند تا شریک زندگی. به گفته او، مشکل زمانی جدی میشود که زوجین درباره مسائل مهم صحبت نمیکنند و توان بازگشت به صمیمیت سابق را از دست میدهند.
جاستین هو، مشاور حرفهای در جورجیا، نیز تأکید میکند نبود بحث بهتنهایی نشانه رابطه سالم نیست. او میگوید اختلافنظر یعنی هنوز تلاشی برای فهمیدن یکدیگر وجود دارد، اما در طلاق خاموش بحثها متوقف میشود چون دیگر اهمیتی ندارد و گفتوگو محدود به امور روزمره میشود.
به گفته کارشناسان، این آرامش ظاهری هزینه سنگینی دارد و میتواند به احساس تنهایی، انزوا، خشم پنهان، افسردگی و اضطراب منجر شود. همچنین تأثیر این وضعیت بر فرزندان قابل توجه است؛ کودکان تنش بین والدین را احساس میکنند و ممکن است دچار سردرگمی یا احساس رهاشدگی شوند.
مشاوران مالی نیز هشدار میدهند که در طلاق خاموش، زوجین همچنان از نظر حقوقی و مالی به یکدیگر وابستهاند و این امر میتواند مشکلاتی ایجاد کند. در نهایت کارشناسان توصیه میکنند شروع گفتوگو، طرح مشکلات و در صورت لزوم مراجعه به درمانگر میتواند از تبدیل این فاصله آرام اما فرساینده به جدایی کامل جلوگیری کند.