اعتقاد به ارواح؛ خرافه یا حقیقتی فراطبیعی؟
در سال‌های اخیر، موضوع ارواح و اشباح بار دیگر مورد توجه عمومی قرار گرفته است. هرچند هیچ مدرک علمی قاطعی برای اثبات وجود ارواح وجود ندارد، اما اعتقاد به آن‌ها همچنان در جوامع مختلف پابرجاست.
طبق نظرسنجی موسسه «یوگاو» در سال ۲۰۲۰، حدود ۴۶ درصد از آمریکایی‌ها و ۳۴ درصد از بریتانیایی‌ها به وجود ارواح باور دارند. علاوه بر این، در نظرسنجی دیگری در سال ۲۰۲۱، ۲۰ درصد از شرکت‌کنندگان ادعا کردند که شخصاً تجربه‌ای از مواجهه با یک روح داشته‌اند.
در سال‌های اخیر، پخش محتواهای مربوط به ارواح و اشباح در فیلم‌ها، شبکه‌های اجتماعی، ویدیویی و پادکست‌ها افزایش یافته است. شبکه‌هایی چون تیک‌تاک و اینستاگرام پر از ویدئوها و داستان‌هایی درباره اشباح هستند که باعث شده اعتقاد به فراطبیعی‌ها در جوامع بیشتر مطرح شود.
محققان معتقدند که ناپایداری‌های اجتماعی و استرس‌های زندگی می‌تواند به تقویت باورهای فراطبیعی از جمله اعتقاد به ارواح منجر شود. در واقع، استرس و فشارهای روانی باعث می‌شود افراد به دنبال توضیحاتی برای اتفاقات عجیب زندگی خود باشند و گاهی این توضیحات به ارواح و موجودات فراطبیعی نسبت داده می‌شود.
پروفسور کریس فرنچ از دانشگاه لندن می‌گوید مغز انسان طوری تکامل یافته که همیشه به دنبال تهدیدهای احتمالی است و همین مسئله باعث شده است که بسیاری از افراد، حوادث غیرقابل توضیح را به ارواح نسبت دهند. این سوگیری شناختی که مغز برای پیدا کردن معنا و نظم در دنیای اطراف ایجاد کرده، می‌تواند به باورهای فراطبیعی منجر شود.
تحقیقات نشان داده است که باورهای قبلی فرد و آگاهی از محیط، نقش عمده‌ای در تجربه‌های فراطبیعی دارند. برای مثال، اگر فردی به ارواح اعتقاد داشته باشد یا از پیش بداند که مکانی تسخیر شده است، احتمال بیشتری دارد که صداها یا حرکات غیرعادی را به موجودات فراطبیعی نسبت دهد.
محققان تأکید می‌کنند که صرفاً به دلیل عدم وجود توضیح فوری برای یک حادثه، نباید به نتیجه‌گیری‌های فراطبیعی رسید. به گفته دکتر فرنچ، «نبود توضیح، به معنای نبود علت نیست.»
