آینده‌پژوهی که آیفون را پیش‌بینی کرده بود، فاش کرد که انسان‌ها مرگ را فریب خواهند داد
یک آینده‌پژوه برجسته که ظهور آیفون را به طور دقیق پیش‌بینی کرده بود، اکنون تاریخ شگفت‌انگیزترین دستاورد تاریخ بشریت، یعنی توانایی فریب دادن مرگ را تعیین کرده است.
ری کورزویل، مدیر مهندسی سابق گوگل، مدت‌هاست که به خاطر پیش‌بینی‌های جسورانه‌اش در مورد آینده فناوری و بشریت شناخته می‌شود.
پیش‌بینی‌های او اغلب بر همگرایی زیست‌فناوری، هوش مصنوعی و فناوری نانو برای گسترش اساسی قابلیت‌های انسان متمرکز است.
اکنون، کورزویل ادعا می‌کند که بشریت تنها چهار سال با متحول‌کننده‌ترین جهش خود فاصله دارد و تا سال ۲۰۲۹ به «سرعت فرار از طول عمر» دست خواهد یافت.
در حالی که برخی از کارشناسان همچنان تردید دارند، نفوذ کورزویل در سیلیکون ولی تضمین می‌کند که پیش‌بینی‌های او همچنان به شکل‌دهی گفتگوهای گسترده‌تر پیرامون افزایش طول عمر و آینده سلامت انسان ادامه خواهد داد.
سرعت فرار از طول عمر (LEV) یک سناریوی فرضی است که در آن سرعت پیشرفت پزشکی از روند پیری پیشی می‌گیرد و منجر به افزایش مداوم امید به زندگی می‌شود.
کورزویل معتقد است که به دلیل رشد نمایی اخیر در زمینه‌های ویرایش ژن خطی، واکسن‌های mRNA، کشف دارو به رهبری هوش مصنوعی و زیست‌شناسی مصنوعی، این آستانه در دسترس است.
او به توسعه واکسن‌های کووید-۱۹ به عنوان مدرکی دال بر پیشرفت سریع بشریت اشاره کرد.
او در مصاحبه‌ای با Bessemer Venture Partners گفت: «ما واکسن کووید را در عرض ۱۰ ماه تولید کردیم.»
کورزویل افزود: «ساخت آن دو روز طول کشید. زیرا ما چندین میلیارد توالی مختلف را در عرض دو روز توالی‌یابی کردیم.»
این ایده بحث‌برانگیز مدت‌هاست که بحث‌هایی را در محافل فناوری و علمی برانگیخته است، و بسیاری از متخصصان پیری‌شناسی و متخصصان طول عمر هشدار می‌دهند که علم هنوز به دستیابی به چنین دستاوردی نزدیک نشده است.
در مطالعه اخیر، محققان خاطرنشان کردند که اگرچه برخی از درمان‌ها طول عمر حیوانات را افزایش داده‌اند، اما تعمیم این نتایج به انسان‌ها همچنان یک چالش بزرگ است.
دیگران، مانند چارلز برنر، بیوشیمیست مرکز پزشکی ملی سیتی آو هوپ که به عنوان «شکاک طول عمر» شناخته می‌شود، نسبت به هیاهوی پیرامون ادعاهای شکست پیری و نظریه‌های افزایش طول عمر هشدار داده‌اند.
او به جمعیت گفت: ما نمی‌توانیم پیری را متوقف کنیم. ما نمی‌توانیم از ژن‌های طول عمر برای جوان ماندن استفاده کنیم زیرا پیر شدن یک ویژگی اساسی زندگی است.
اما کورزویل اصرار دارد که جهان در آستانه دستیابی به آن است و به پیشرفت‌های نمایی در هوش مصنوعی، فناوری نانو و پزشکی ترمیمی به عنوان شاخص‌هایی اشاره می‌کند که نشان می‌دهد «سرعت فرار از طول عمر» می‌تواند در طول دهه جاری محقق شود.
این مفهوم به دسترسی جهانی به داروهای پیشرفته بستگی دارد، چیزی که بسیاری از کارشناسان هشدار می‌دهند که تضمینی برای آن وجود ندارد.
اگرچه این وعده جاودانگی نمی‌دهد، اما نشان می‌دهد که مرگ ناشی از پیری می‌تواند با پیشرفت فناوری در طول زمان به طور نامحدود به تعویق بیفتد.
کورزویل گفت: «پیشرفت‌های بسیار دیگری نیز در حال وقوع است. ما شروع به دیدن استفاده از زیست‌شناسی شبیه‌سازی شده کرده‌ایم و این یکی از دلایلی است که قرار است در پنج سال آینده پیشرفت زیادی داشته باشیم.»
کورزویل حرفه خود را بر پیش‌بینی آینده بنا نهاده و بسیاری از پیش‌بینی‌های گذشته‌اش دقیقاً در همان سالی که او گفته بود، به حقیقت پیوسته‌اند.
او به درستی ظهور کامپیوترهای قابل حمل را در دهه ۱۹۹۰ پیش‌بینی کرد، رونق اینترنت را در اواسط دهه ۱۹۹۰ پیش‌بینی کرد و اینکه یک کامپیوتر تا سال ۱۹۹۷ یک استاد بزرگ شطرنج را شکست خواهد داد.
نقطه عطفی که با شکست گری کاسپاروف توسط دیپ بلوی IBM در آن سال به دست آمد.
با این حال، منتقدان معتقدند که پیش‌بینی آینده‌ای بدون مرگ، بسیار پیچیده‌تر از تشخیص روندهای فناوری است.
ونکی راماکریشنان، زیست‌شناس برنده جایزه نوبل، در کتاب خود توضیح داد که پیری به دلیل عوامل بیولوژیکی مرتبط زیادی اتفاق می‌افتد، نه فقط یک علت.
این موضوع، آن را به یک مشکل بسیار پیچیده تبدیل می‌کند. برخلاف فناوری که معمولاً با گام‌های واضح و قابل پیش‌بینی بهبود می‌یابد، درک و پیش‌بینی فرآیند پیری بسیار دشوارتر است.
حتی اگر سرعت فرار از طول عمر تا سال ۲۰۲۹ از نظر فنی امکان‌پذیر باشد، کارشناسان هشدار می‌دهند که دسترسی گسترده به آن می‌تواند به دلیل چالش‌های اجتماعی-اقتصادی و اخلاقی محدود شود.
فناوری مورد نیاز برای افزایش طول عمر به این روش، مانند برنامه‌ریزی مجدد ژنتیکی، پزشکی دقیق یا نانوربات‌ها، گران است و هنوز تا حد زیادی در مرحله آزمایش قرار دارد.
پیشرفت‌های پزشکی به طور قابل توجهی امید به زندگی را بهبود بخشیده‌اند، اما دستیابی به سرعت فرار از طول عمر به معنای دستیابی به جاودانگی نیست.
کورزویل اذعان کرد که پذیرش گسترده یک مانع بزرگ است.
او گفت: «این به این معنی نیست که شما برای همیشه زنده خواهید ماند. یک کودک ۱۰ ساله ممکن است دهه‌ها پتانسیل داشته باشد، اما همچنان ممکن است فردا بمیرد.»
محدودیت‌هایی وجود دارد. تصادفی بودن هنوز هم نقش دارد. به عنوان مثال، سرطان یک بیماری واحد نیست، بلکه صدها جهش است که هیچ درمان جهانی ندارند.
اگرچه خودروهای خودران ممکن است تصادفات را کاهش دهند، اما آن‌ها را از بین نمی‌برند.
به همان اندازه نگران‌کننده، نابرابری در مراقبت‌های بهداشتی جهانی است. بیماری‌هایی مانند سل، که درمان شناخته‌شده‌ای دارند، هنوز سالانه بیش از یک میلیون نفر را به دلیل توزیع نامتوازن درمان‌ها، به کام مرگ می‌کشند.
در چند سال گذشته شاهد پیشرفت‌های بزرگی در علم افزایش طول عمر بوده‌ایم. فناوری mRNA اکنون برای واکسن‌های سرطان تطبیق داده می‌شود. ویرایش ژن CRISPR در آزمایش‌های بالینی برای درمان نابینایی ارثی و بیماری کم‌خونی داسی‌شکل استفاده می‌شود.
در همین حال، محققان در حال رشد کامل اندام‌ها در آزمایشگاه‌ها و آزمایش معکوس کردن پیری در موش‌ها با استفاده از تکنیک‌های برنامه‌ریزی مجدد سلولی هستند.
هوش مصنوعی همچنین به زیست‌شناسی شتاب می‌دهد. پروژه AlphaFold دیپ‌مایند یکی از بزرگترین معماهای زیست‌شناسی را حل کرد و پیش‌بینی کرد که پروتئین‌ها چگونه در شاهکاری که می‌تواند کشف دارو را متحول کند، تا می‌شوند.
کورزویل از این پیشرفت‌ها به عنوان شواهدی مبنی بر اینکه ساعت انسان ممکن است به زودی شروع به عقب رفتن کند، یاد می‌کند.
با این حال، ایده LEV چیزی عمیق‌تر را در بر می‌گیرد، تمایل انسان به مقابله با مرگ و میر، برای یک قدم جلوتر ماندن از اجتناب‌ناپذیر.
کورزویل وعده یک قرص جادویی یا تغییر یک شبه را نمی‌دهد. او یک نقطه عطف را در آینده نزدیک پیش‌بینی می‌کند، زمانی که پیشرفت پزشکی به روش‌های کوچک و انباشته، از پیری پیشی می‌گیرد.
اگر جدول زمانی او درست باشد، اوایل دهه ۲۰۳۰ می‌تواند آغاز یک رابطه بسیار متفاوت با پیری باشد، رابطه‌ای که در آن مرگ بر اثر پیری دیگر نقطه پایانی فرضی نیست.
