شانس و ژن خوب یا رژیم معجزه‌گر؛ راز طول عمر ۱۱۷ ساله این زن چه بود؟
ماریا برانیاس، زن اسپانیایی که به عنوان مسن‌ترین فرد زنده جهان شناخته می‌شد و چندی پیش در سن ۱۱۷ سالگی از دنیا رفت، عمر طولانی خود را به «شانس و ژنتیک خوب» نسبت می‌داد؛ رازی که دانشمندان را به فکر فرو برد و وادار به تحقیق کرد.
مطالعه‌ای که پیش از مرگ خانم برانیاس بر روی DNA و میکروبیوم او آغاز شده بود نشان داده که ژن‌های به ارث‌رسیده از خانواده‌اش باعث شده‌اند سلول‌های بدن او از نظر عملکردی و زیستی تقریباً ۱۷ سال جوان‌تر از سن واقعی‌اش به نظر برسند.
خانم برانیاس تا پایان زندگی خود از هوشیاری ذهنی بالایی برخوردار بود و مشکلات عمده‌ای که با آن‌ها روبه‌رو بود عمدتاً به درد مفاصل و کاهش شنوایی محدود می‌شدند.
محققان در مقاله خود گفته‌اند که خانم برانیاس سبک زندگی سالمی داشته و همین امر به او کمک کرده تا از ویژگی‌های ژنتیکی منحصربه‌فرد خود نهایت استفاده را ببرد.
این تحقیق که به سرپرستی مانوئل استلر، استاد ژنتیک در دانشگاه بارسلونا و از متخصصان برجسته در زمینه پیری، انجام شده نشان داده است «میکروبیوتا»ی او (باکتری‌های موجود در روده که نقش مهمی در سلامت انسان ایفا می‌کند) بسیار مشابه به میکروبیوتای یک نوزاد بوده است.
وی در زندگی خود رژیم غذایی مدیترانه‌ای را دنبال می‌کرد که شامل مصرف روزانه سه ظرف ماست بود. این زن همچنین از مصرف الکل و سیگار پرهیز می‌کرد، همواره با خانواده و دوستان نزدیکش ارتباط داشت و به طور منظم پیاده‌روی می‌کرد.
محققان معتقدند این عوامل به او کمک کردند تا از زوال جسمی و ذهنی که ممکن بود طول عمرش را کاهش دهد، جلوگیری کند.
ماریا برانیاس که در ۴ مارس ۱۹۰۷ در سانفرانسیسکو متولد شد، در سال ۱۹۱۵ و هم‌زمان با جنگ جهانی اول، به همراه خانواده‌اش به اسپانیا بازگشت و تا آخر عمر در کاتالونیا ساکن بود.
او در طول عمر طولانی‌اش رویدادهای تاریخی مهمی مانند جنگ داخلی اسپانیا، جنگ جهانی دوم، همه‌گیری آنفلوانزای ۱۹۱۸ و همه‌گیری کووید-۱۹ را به چشم دید.
خانم برانیاس در سال ۲۰۲۰ به کرونا مبتلا شد. در آن زمان واکسن‌ها هنوز در دسترس نبودند، اما او علائم خاصی نداشت و به راحتی از بیماری بهبود یافت.
او در ژانویه ۲۰۲۳ و پس از درگذشت لوسیل راندون راهبه فرانسوی ۱۱۸ ساله عنوان مسن‌ترین فرد جهان را از سوی رکوردهای جهانی گینس دریافت کرد.
محققان امیدوارند که نتایج این مطالعه بتواند به توسعه داروها و درمان‌ها برای بیماری‌های مرتبط با پیری کمک کند. آن‌ها می‌گویند مورد خانم رنیاس نشان داده است که پیری و بیماری، دستکم در برخی شرایط، الزاماً ارتباطی ناگسستنی با هم ندارند.
