«علف جاودانگی»؛ گیاهی ناشناخته سودمندتر از چای سبز
در حالی که گیاهانی مانند جینسینگ و جینکوبیلوبا در میان مردم برای تقویت عملکرد مغز و کاهش استرس شناخته‌شده هستند، گیاه جیاوگولان، که در مناطق کوهستانی و جنگلی آسیا می‌روید، به‌تازگی مورد توجه قرار گرفته است.
این گیاه با نام علمی Gynostemma pentaphyllum و نام‌های غیررسمی «جینسینگ جنوبی» یا «علف معجزه‌آسا» شناخته می‌شود و خواصی مانند افزایش سوخت‌وساز بدن، کاهش کلسترول و التهاب و ارتقای طول عمر دارد.
دکتر مایکل عزیز، متخصص داخلی و طب ترمیمی در نیویورک، گفته است که افراد کمی در ایالات متحده با این گیاه آشنایی دارند. او که روزانه ۹۰۰ میلی‌گرم جیاوگولان مصرف می‌کند، تأکید کرده که این گیاه بیش از یک دهه است که در مکمل‌های غذایی و چای‌های گیاهی رواج یافته و ارزش آنتی‌اکسیدانی بالایی دارد. به گفته او، شاخص ORAC جیاوگولان هشت برابر چای سبز است.
او توصیه کرده یک تا دو قاشق چای‌خوری از برگ خشک‌شده این گیاه در ۲۵۰ میلی‌لیتر آب دم شود. طعم آن تلخ و کمی شیرین توصیف شده، هرچند برخی آن را «خاکی» می‌دانند. ترکیبات موثر این گیاه شامل ساپونین‌ها، به‌ویژه «گیپِنوسایدها»، هستند که از نظر ساختاری به جینسنوسایدهای موجود در جینسینگ شباهت دارند و اثرات آنتی‌اکسیدانی، ضدپیری و ضدالتهابی دارند.
پژوهشی در ژانویه ۲۰۲۵ در مجله Journal of Functional Foods منتشر شد که در آن آمده: طبع سرد و مزه تلخ این گیاه به پاک‌سازی بدن از حرارت و سموم کمک می‌کند و برای بیماری‌هایی مانند هپاتیت ویروسی، ورم معده مزمن و برونشیت مزمن مفید است. مزه شیرین آن نیز موجب تقویت قلب، محافظت از کبد و بهبود جریان خون و انرژی می‌شود و در درمان بیماری‌هایی همچون فشار خون بالا، چربی کبد، بی‌خوابی و سردرد مؤثر است.
برخی از عوارض جانبی گزارش‌شده پس از مصرف جیاوگولان شامل تهوع، سرگیجه، اسهال، تاری دید یا وزوز گوش بوده، اما به‌طور کلی این گیاه ایمن تلقی می‌شود. دکتر عزیز هشدار داده است که افراد دیابتی در صورت مصرف زیاد چای جیاوگولان باید با پزشک خود مشورت کرده و میزان داروی خود را تنظیم کنند، زیرا این گیاه قند خون را کاهش می‌دهد.
