سیاره نهم منظومه شمسی، دنیای مخفی؛ دانشمندان ادعا دارند مسیر را کشف کرده‌اند
دانشمندان می‌گویند سیاره نهم واقعاً وجود دارد، زیرا آن‌ها دقیقاً نشان می‌دهند که چگونه می‌توانیم این دنیای مخفی را پیدا کنیم.
اکنون، محققان دانشگاه رایس ادعا می‌کنند که شواهد تازه‌ای از سیاره نهم و همچنین روشی برای یافتن آن دارند.
این تیم بر اساس شبیه‌سازی‌های پیچیده می‌گوید حدود ۴۰ درصد احتمال دارد که جسمی شبیه به سیاره نهم در منظومه شمسی ما پنهان شده باشد.
به گفته آن‌ها، اگر وجود داشته باشد، می‌توان آن را با استفاده از رصدخانه ورا سی.روبین کشف کرد.
این رصدخانه که در قله کوهی در شیلی واقع شده است، دارای بزرگترین دوربینی است که تاکنون ساخته شده و قرار است اولین تصاویر خود را ظرف چند هفته ارسال کند.
محققان در بیانیه‌ای اعلام کردند: «با توانایی بی‌نظیر این رصدخانه در بررسی عمیق و دقیق آسمان، انتظار می‌رود این رصدخانه به طور قابل توجهی جستجوی اجرام دوردست منظومه شمسی را پیش ببرد و احتمال شناسایی سیاره نهم یا ارائه شواهد لازم برای رد وجود آن را افزایش دهد.»
سیاره نهم یک سیاره فرضی است که اولین بار در سال ۲۰۱۶ توسط ستاره‌شناسان موسسه فناوری کالیفرنیا (Caltech) مطرح شد.
گفته می‌شود این سیاره فرضی به اندازه نپتون، جرمی حدود پنج تا ده برابر زمین دارد و در مسیری بسیار کشیده، بسیار فراتر از پلوتو، به دور خورشید ما می‌چرخد.
اگر سیاره نهم وجود داشته باشد، می‌تواند به توضیح مدارهای منحصر به فرد برخی از اجرام کوچکتر در کمربند کوپیر، منطقه‌ای از بقایای یخی که بسیار فراتر از مدار نپتون امتداد دارد، کمک کند.
این تیم در مطالعه جدید خود، تلاش کرد تا بفهمد که آیا سیاره نهم واقعاً می‌تواند وجود داشته باشد یا خیر.
این تیم با استفاده از شبیه‌سازی‌های پیچیده نشان داد که سیارات با مدار گسترده مانند سیاره نهم، ناهنجاری نیستند.
به گفته این تیم، آن‌ها محصولات جانبی طبیعی یک مرحله اولیه آشفته در توسعه سیستم سیاره‌ای هستند.
آندره ایزیدورو، نویسنده اصلی این مطالعه، گفت: «اساساً، ما در حال تماشای پین‌بال‌ها در یک بازی کیهانی هستیم.»
وقتی سیارات غول‌پیکر از طریق برهم‌کنش‌های گرانشی یکدیگر را پراکنده می‌کنند، برخی از آن‌ها از ستاره خود به دوردست‌ها پرتاب می‌شوند.
اگر زمان‌بندی و محیط اطراف درست باشد، آن سیارات به بیرون پرتاب نمی‌شوند، بلکه در مدارهای بسیار عریض به دام می‌افتند.
شبیه‌سازی‌ها نشان داد که سیارات قبل از اینکه توسط تأثیر گرانشی ستارگان نزدیک تثبیت شوند، توسط ناپایداری‌های داخلی به این مدارهای عریض رانده می‌شوند.
ناتان کایب، یکی از نویسندگان این مطالعه، توضیح داد: «وقتی این ضربات گرانشی در لحظه مناسب اتفاق می‌افتند، مدار یک سیاره از سیستم سیاره‌ای داخلی جدا می‌شود.»
این باعث ایجاد یک سیاره با مدار وسیع می‌شود، سیاره‌ای که اساساً پس از پراکنده شدن خوشه در جای خود منجمد می‌شود.
در مورد اینکه این برای سیاره نهم چه معنایی دارد، محققان می‌گویند اکنون ۴۰ درصد تغییر در وجود جهان وجود دارد.
دکتر ایزیدورو گفت: «شبیه‌سازی‌های ما نشان می‌دهد که اگر منظومه شمسی اولیه دو مرحله ناپایداری خاص را پشت سر گذاشته باشد، رشد اورانوس و نپتون و پراکندگی بعدی در میان غول‌های گازی، تا ۴۰ درصد احتمال وجود دارد که جسمی شبیه به سیاره نهم در آن زمان به دام افتاده باشد.»
این تیم اکنون امیدوار است از رصدخانه ورا سی.روبین برای اثبات وجود سیاره نهم برای همیشه استفاده کند.
دکتر ایزیدورو افزود: «همانطور که درک خود را از مکان و آنچه باید جستجو کنیم، اصلاح می‌کنیم، فقط شانس یافتن سیاره نهم را افزایش نمی‌دهیم.»
ما در حال گشودن پنجره‌ای جدید به معماری و تکامل منظومه‌های سیاره‌ای در سراسر کهکشان هستیم.
