این خیابان می‌توانست به «وال‌استریت» تهران تبدیل شود
خیابان طالقانی (تخت‌جمشید سابق) در تهران که امروزه یکی از مسیرهای مهم و پرتردد پایتخت به‌شمار می‌رود، روزگاری قرار بود تبدیل به وال‌استریت ایران شود.
این خیابان در گذشته، بخشی از مناطق شمالی تهران بود و در دوران قاجار، مردم در آن بساط پهن می‌کردند و در سایه درختانش استراحت می‌کردند. اما از دوره پهلوی اول به‌تدریج رونق گرفت و در دهه ۱۳۴۰ خورشیدی، ساخت‌وسازهای مهمی در آن صورت گرفت.
برخی ساختمان‌های مهم اقتصادی و دولتی مانند ساختمان مرکزی بانک ملت، سازمان بازرسی کل کشور و اتاق بازرگانی صنایع، در همین دوره در خیابان طالقانی ساخته شد. همین موضوع باعث شد این خیابان در آستانه تبدیل‌شدن به مرکز اقتصادی تهران قرار بگیرد؛ طرحی که از روی الگوی خیابان وال‌استریت نیویورک الهام گرفته شده بود.
در آن دوران، خیابان طالقانی با نام «تخت‌جمشید» شناخته می‌شد.
در میانه دهه ۱۳۳۰، ساخت بنای ۱۵ طبقه شرکت نفت نیز در این خیابان آغاز شد. طراحی این ساختمان را عبدالعزیز فرمانفرمائیان، معمار نامدار ایرانی و طراح ورزشگاه آزادی و فرودگاه مهرآباد، برعهده داشت. ساختمان شرکت نفت در سال ۱۳۴۳ به بهره‌برداری رسید و از جمله بناهایی بود که به توسعه و اعتبار خیابان طالقانی افزود.
در کنار بعد اقتصادی، این خیابان جنبه فرهنگی نیز پیدا کرد. سینماهایی چون «عصر جدید» که پیش از انقلاب با نام «سینما تخت‌جمشید» شناخته می‌شد، در این خیابان فعال بودند. این سینما که در سال ۱۳۲۱ به‌منظور نمایش فیلم برای سربازان روس افتتاح شده بود، سال‌ها فیلم‌های خارجی روز را برای مخاطبان تهرانی به نمایش می‌گذاشت. اما در سال ۱۳۹۹ با اوج‌گیری کرونا تعطیل شد و در اردیبهشت ۱۴۰۱، سازمان سینمایی با انحلال آن موافقت کرد.
خیابان طالقانی که پس از انقلاب ۱۳۵۷ به این اسم تغییر نام پیدا کرد، اکنون از خیابان قدس در شرق دانشگاه تهران آغاز شده و تا تقاطع خیابان شریعتی امتداد دارد.
این خیابان با مسیرهای مهمی چون ولیعصر، حافظ، بهار و ایرانشهر تقاطع دارد و همچنان با کاربری اداری‌اش شناخته می‌شود؛ خیابانی که هنوز هم در ساعات غیراداری، چهره‌ای نسبتاً خلوت دارد.
