آسیب‌های ناشی از اعتیاد به گوشی‌های هوشمند و راه‌هایی برای ترک آن
زمانی تلفن همراه تنها وسیله‌ای برای برقراری تماس بود، اما این روزها کار، زندگی اجتماعی و سرگرمی افراد با وسایل هوشمند گره خورده و نبود این وسایل می‌تواند خلأ بزرگی در زندگی بشر ایجاد کند.
دوران همه‌گیری ویروس کرونا به تشدید این اوضاع دامن زد. در تایید این ادعا، نظرسنجی موسسه تحقیقاتی پیو در ماه آوریل سال گذشته نشان می‌دهد حدود ۸۱ درصد از افراد بزرگسال در ایالات متحده از زمان آغاز همه‌گیری از تماس‌های ویدیویی برای ارتباط با دیگران استفاده کرده‌اند.
این پژوهش نشان می‌دهد این مسئله برای ۴۰ درصد از این افراد حس نارضایتی، فرسودگی یا خستگی را به همراه داشته است. ۳۳ درصد از شرکت‌کنندگان این نظرسنجی نیز مدعی‌اند که تلاش کرده‌اند مدت زمانی را که در اینترنت صرف می‌کنند یا با گوشی‌های تلفن هوشمند خود مشغول هستند، کاهش دهند.
البته همیشه نباید زوایای منفی مسئله را دید. تلفن‌های هوشمند حتی گاهی اوقات می‌توانند در شادتر بودن ما موثر باشند، به دانش ما بیافزایند و باعث افزایش میزان ارتباطات ما با دیگران شوند.
با این حال برخی محققان بر این باورند که برای جلوگیری از اعتیاد به تلفن‌های هوشمند، تا حد ممکن فاصله خود را با آن حفظ کنیم و میزان وابستگی خود را به این‌گونه وسایل کاهش دهیم. برای مثال در جمع‌های کاری و دوستانه کمتر درگیر گوشی شویم تا دیگران را آزار ندهیم و یا خواب شب را فدای پرسه‌های بی‌هدف در اینستاگرام و تیک تاک نکنیم.
پژوهشگران معتقدند اعتیاد به گوشی‌های هوشمند علاوه بر زیان‌های فیزیکی نظیر درد، سوزش و خارش چشم ناشی از چشم دوختن مستمر و بیش از دو ساعت به صفحه‌های دیجیتال، و یا بیماری خستگی چشم (سندرم بینایی کامپیوتر)، آسیب‌های روحی، اخلال در خواب و افسردگی را نیز به همراه خواهد داشت.
