سه حیوان با عمر خارق‌العاده؛ از صدف ۵۰۰ ساله تا بلوغ کوسه در ۱۵۰ سالگی
برخی از موجودات زنده در طبیعت دارای طول عمری شگفت‌انگیز هستند که آنها را از دیگر گونه‌ها متمایز می‌کند. در میان این جانوران، سه گونه به دلیل عمر بسیار طولانی‌شان شهرت دارند.
برخی از آنها حتی می‌توانند قرن‌ها زنده بمانند و همچنان به حیات خود ادامه دهند.
صدف اقیانوسی کوهاگ
صدف اقیانوسی کوهاگ، که در آب‌های شمالی اقیانوس اطلس زندگی می‌کند، یکی از قدیمی‌ترین موجودات زنده روی زمین است. این صدف‌ها قادرند بیش از ۵۰۰ سال عمر کنند. یکی از مشهورترین نمونه‌های این گونه، صدفی به نام "مینگ" بود که در سال ۲۰۰۶ کشف شد و تخمین زده می‌شود که ۵۰۷ سال سن داشته است.
این صدف‌ها با رشد بسیار کند و متابولیسم پایین، می‌توانند در محیط‌های سرد و عمیق اقیانوس دوام بیاورند. محققان با بررسی حلقه‌های رشد روی پوسته آنها، مشابه روش تعیین سن درختان، می‌توانند عمر دقیقشان را تخمین بزنند. با این حال، صید بی‌رویه و تغییرات محیطی می‌توانند بقای این گونه را تهدید کنند.
کوسه گرینلند
کوسه گرینلند یکی دیگر از جانورانی است که طول عمر قابل توجهی دارد. این کوسه‌ها که در آب‌های سرد قطب شمال زندگی می‌کنند، به آرامی رشد می‌کنند و ممکن است تا ۴۰۰ سال عمر کنند. نکته جالب توجه این است که کوسه‌های گرینلند تا ۱۵۰ سالگی به سن بلوغ نمی‌رسند، به این معنا که تا این سن قادر به تولیدمثل نیستند.
آنها معمولاً در اعماق بیش از ۱۲۰۰ متری اقیانوس زندگی می‌کنند، جایی که دمای آب نزدیک به انجماد است. این شرایط سخت و متابولیسم کند، احتمالاً از دلایل طول عمر بالای این گونه محسوب می‌شود. گوشت این کوسه به دلیل ترکیبات سمی که دارد، بدون پردازش مناسب قابل مصرف نیست، اما در برخی مناطق قطبی به‌عنوان بخشی از رژیم غذایی سنتی شناخته می‌شود.
لاک‌پشت غول‌پیکر آلدابرا
لاک‌پشت غول‌پیکر آلدابرا یکی از بزرگ‌ترین و طولانی‌عمرترین گونه‌های لاک‌پشت در جهان است. این گونه که بومی جزایر سیشل است، می‌تواند بیش از ۲۵۰ سال عمر کند. آنها با تغذیه از گیاهان، علف‌ها و میوه‌ها نقش مهمی در اکوسیستم محل زندگی‌شان دارند.
این لاک‌پشت‌ها دارای پوسته‌ای گنبدی‌شکل هستند که می‌تواند تا ۱.۲ متر طول داشته باشد. با توجه به رشد کند و متابولیسم پایین، آنها به‌طور طبیعی عمر طولانی دارند. با این حال، شکار و تخریب زیستگاه از جمله تهدیدهایی است که حیات این گونه را به خطر انداخته و موجب شده است برنامه‌های حفاظتی متعددی برای بقای آنها اجرا شود.
