کارشناسان آمریکایی درباره سفر ترامپ: آمریکا امارات را ستون ثبات می‌داند
سفر دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، به امارات متحده عربی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است، زیرا «شراکت پیشرفته» بین دو کشور را برجسته می‌کند.
این اهمیت به این دلیل است که نه‌تنها این کشور آخرین ایستگاه سفر او به خلیج عربی محسوب می‌شود، بلکه پیامدهای سیاسی و میدانی آن، میزان اعتماد آمریکا به نقش امارات را نشان می‌دهد؛ نقشی که سیاستمداران برجسته آمریکایی در مصاحبه‌های اختصاصی با العین نیوز آن را «مؤثر، تأثیرگذار و قابل ساخت در حوزه‌های امنیت، سرمایه‌گذاری و صلح» توصیف کردند.
شریک منطقه‌ای قابل اعتماد و مؤثر
سامح الهادی، کارشناس امور آمریکا و عضو حزب دموکرات، به العین نیوز گفت: «ایالات متحده، امارات متحده عربی را به عنوان یک متحد استراتژیک ضروری می‌بیند.»
او خاطرنشان کرد که «نقش امارات متحده عربی در منطقه فراتر از حمایت سیاسی یا اقتصادی است و به عنصری محوری در تدوین راه‌حل‌ها و دستیابی به ثبات، چه در سطح ابتکارات منطقه‌ای و چه در سطح اتحادهای امنیتی، تبدیل شده است.»
الهادی تأیید کرد که «سفر ترامپ به امارات متحده عربی شاهد امضای مجموعه‌ای از توافق‌نامه‌های اقتصادی و سرمایه‌گذاری عظیم خواهد بود» و توضیح داد که «این توافق‌نامه‌ها زمینه‌های فناوری، هوش مصنوعی و همکاری در نوآوری را پوشش می‌دهند و امارات متحده عربی را به سکوی آینده برای سرمایه‌گذاری فناوری پیشرفته در منطقه و جهان تبدیل می‌کنند.»
دیپلماسی مثبت
از منظر سیاست خارجی ایالات متحده، واشنگتن امارات متحده عربی را به عنوان الگویی از دیپلماسی مثبت، به ویژه از زمان امضای توافق صلح با اسرائیل در سال ۲۰۲۲، می‌بیند. دکتر مک شرقاوی، کارشناس روابط بین‌الملل، این توافق را به العین نیوز به عنوان «گامی اساسی به سوی چشم‌انداز آمریکایی برای خاورمیانه جدید توصیف کرد که در آن واشنگتن به دنبال تقویت اتحادهای واقع‌بینانه و گشودن مسیرهایی برای همکاری منطقه‌ای است که فراتر از درگیری‌های سنتی باشد.»
به گفته شرقاوی، واشنگتن امارات متحده عربی را «یک شریک امنیتی قابل اعتماد در خلیج عربی، ستونی در سیستم شورای همکاری خلیج عربی در مبارزه با تروریسم و افراط‌گرایی، یک بازیگر تعیین‌کننده در مسائل یمن و شاخ آفریقا و یک قدرت اقتصادی قادر به حمایت از ثبات از طریق ابزارهای قدرت نرم و برنامه‌های توسعه مشترک» می‌داند.
سیاست منطقی امارات
تحرکات منطقه‌ای امارات در واشنگتن به عنوان بخشی از یک «سیاست منطقی و باثبات» تفسیر می‌شود، آن هم در زمانی که خاورمیانه با چیزی مواجه است که می‌توان آن را «مرحله گذار» در ساختار اتحاد خود توصیف کرد.
از این منظر، تحلیلگران آمریکایی معتقدند که «امارات متحده عربی در بحبوحه تغییرات بزرگی که بر رابطه آمریکا و ایران، آینده سوریه، نقش ترکیه و عادی‌سازی روابط اعراب و اسرائیل تأثیر می‌گذارد، به نقطه تعادل سیاسی و دیپلماتیک تبدیل شده است.»
سامح الهادی اشاره می‌کند که «امارات متحده عربی دروازه‌ای پیشرفته برای درک تعاملات منطقه‌ای است و واشنگتن آن را بخشی از معادله نفوذ بین‌المللی می‌داند، نه فقط یک کشور شریک.»
او افزود: «این دیدگاه با ابتکارات امارات متحده عربی با هدف تقویت صلح و ثبات، چه در خلیج عربی و چه فراتر از آن، به لطف توانایی آن در ترکیب یک چشم‌انداز اقتصادی پیشرفته با اقدام سیاسی متعادل، تقویت می‌شود.»
نقش محوری
سفر ترامپ به امارات متحده عربی پس از نشست موفقیت‌آمیز ایالات متحده و کشورهای حوزه خلیج عربی در ریاض انجام می‌شود که شاهد هماهنگی سیاسی در سطح بالا در مورد مسائل مهم، به ویژه مسئله ایران، تحریم‌های سوریه و اوضاع لبنان بود.
الهادی به العین نیوز تأیید کرد که «امارات متحده عربی، با قرار دادن خود در قلب این بحث‌ها، چه در حمایت از تلاش‌های سیاسی و چه از طریق اتحادهای امنیتی خود، نقش محوری در ارتقای یک محیط منطقه‌ای باثبات ایفا می‌کند.»
در همین زمینه، دکتر مک شرقاوی تأکید کرد که «واشنگتن از نقش امارات متحده عربی در تأمین جریان انرژی، حمایت از ابتکارات بشردوستانه و کمک به بازسازی قدردانی می‌کند و آن را به یک شریک کامل در ایجاد صلح و ارتقای ثبات منطقه‌ای تبدیل می‌کند.»
مشارکت استراتژیک
کارشناسان اتفاق نظر دارند که سفر دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا، به امارات متحده عربی را نمی‌توان صرفاً یک توقف تشریفاتی در یک سفر به خلیج عربی توصیف کرد، بلکه این سفر، به منزله به رسمیت شناختن مجدد نفوذ سیاسی، اقتصادی و امنیتی امارات متحده عربی توسط آمریکا است که واشنگتن آن را نیرویی قابل اعتماد در خاورمیانه در حال تغییر می‌داند.
آن‌ها خاطرنشان کردند که با توجه به تحولات بین‌المللی و بازنگری‌های سیاست خارجی ایالات متحده پس از بازگشت ترامپ به کاخ سفید، امارات متحده عربی از نظر واشنگتن به عنوان کشوری «قادر به مشارکت در ایجاد راه‌حل‌ها، نه فقط دریافت‌کننده سیاست‌ها» به نظر می‌رسد. این امر در میزان قدردانی از اظهارات ایالات متحده و قراردادهایی که انتظار می‌رود اعلام شوند، و همچنین در توازنی که امارات متحده عربی در محیط ژئوپلیتیک خلیج عربی و کشورهای عربی نشان می‌دهد، منعکس شده است.
