پادشاه جدید بریتانیا چه اختیاراتی را از ملکه به ارث برده است؟
اگرچه پادشاه بریتانیا در امور سیاسی و حکومت‌داری دخالت نمی‌کند، اما در مقام رئیس کشور، از برخی اختیارات در قانون اساسی برخوردار است.
به گفته کالج لندن، مقام سلطنت در بریتانیا بیشتر به عنوان نماد ملت، وحدت ملی و ثبات نقش‌آفرینی می‌کند و این کار را از طریق سخنرانی برای مردم و بازدید از نهادهای مهمی مانند نیروهای مسلح یا مدارس و بیمارستان‌ها انجام می‌دهد.
مقام سلطنت قدیمی‌ترین بخش نظام حکومتی بریتانیا است، اما قدرت آن در طول زمان کمرنگ شده و اکنون تا حد زیادی به انجام برخی مراسم و تشریفات محدود شده است.
یک روز پس از انتخابات مجلس بریتانیا، پادشاه از رهبر حزبی که بیشترین کرسی‌های پارلمان را در مجلس عوام کسب کرده است، دعوت می‌کند تا نخست‌وزیر شود و دولت تشکیل دهد.
پادشاه هر سال پارلمان را در مراسمی سنتی به نام سخنرانی سلطنتی افتتاح کرده و برنامه‌های دولت برای ۱۲ ماه آینده اعلام می‌کند.
همچنین هنگامی که لایحه‌ای از سوی مجلس عوام و مجلس اعیان تصویب می‌شود، برای پادشاه ارسال می‌شود تا او آن را با امضای خود به قانون تبدیل کند.
اگرچه پادشاه از نظر فنی می‌تواند لایحه را رد کند، اما از سال ۱۷۰۸ تا کنون هیچ یک از پادشاهان و ملکه‌های بریتانیا دست به چنین کاری نزده‌اند.
هفته‌ای یک بار ملکه الیزابت دوم با نخست‌وزیر ملاقات و او را از برنامه‌ها و نگرانی‌های خود آگاه می‌کرد. در سال‌های پایانی سلطنت او، این جلسات بیشتر به صورت مجازی برگزاری می‌شد.
پادشاه این اختیار را دارد که لقب «لرد» را به افراد اعطا کند، اما این قدرت تنها با توصیه وزرای کابینه اعمال می‌شود.
پادشاه همچنین شخصاً مدال شوالیه را برای قدردانی از کسانی که سهم قابل توجهی در جامعه بریتانیا در همه زمینه‌ها داشته‌اند اعطا می‌کند.
پادشاه مجاز است «در صورت بروز یک بحران جدی قانون اساسی» از اختیارات سلطنتی خود استفاده کند. او همچنین اجازه دارد به توصیه وزرا عمل نکند، اما در دوران معاصر این اتفاق نیفتاده است.
پادشاه همچنین به عنوان رئیس کلیسای انگلستان، قدرت تعیین اسقف و اسقف اعظم را دارد. اما این قدرت تنها با توصیه کمیسیون کلیسا اعمال می‌شود.
