جوانه کلم بروکلی پیش از ابتلا به دیابت به شما کمک می‌کند
مطالعه اخیر در دانشگاه گوتنبرگ نشان داده است که ترکیب شیمیایی سولفورافان موجود در جوانه کلم بروکلی ممکن است به بهبود سطح قند خون در افراد مبتلا به پیش دیابت کمک کند.
پیش‌دیابت شرایطی است که زمینه را برای دیابت نوع ۲ فراهم می‌کند و این مطالعه نشان داد که این ترکیب در برخی افراد نسبت به دیگران تأثیر بیشتری دارد.
در مطالعه قبلی که توسط محققان همان دانشگاه در سال ۲۰۱۷ انجام شد، سولفورافان به عنوان یک ترکیب ضد دیابت شناسایی شد، زیرا نتایج آن نشان داد که مصرف دوزهای زیادی از سولفورافان استخراج‌شده از جوانه کلم بروکلی منجر به کاهش قابل توجه سطح قند در بیماران دیابتی شده است.
در این مطالعه جدید که در مجله Nature Microbiology منتشر شد، پروفسور آندرس روزنگن و همکارانش بر پیش‌دیابت تمرکز کردند، وضعیتی که با افزایش تدریجی سطح قند خون به دلیل تولید ضعیف انسولین مشخص می‌شود.
این مطالعه شامل ۸۹ نفر با سطح قند خون ناشتای بالا بود که نشانگر پیش‌دیابت است.
شرکت‌کنندگان در این مطالعه دارای اضافه‌وزن یا چاقی بودند که بین ۳۵ تا ۷۵ سال سن داشتند و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. بدون اینکه هیچ یک از گروه‌ها بدانند چه چیزی را مصرف می‌کنند، یکی از آن‌ها سولفورافان مصرف کرد و دیگری به مدت ۱۲ هفته دارونما مصرف کرد.
نتایج مثبت برای کاهش قند
نتایج نشان داد که گروهی که سولفورافان مصرف کردند نسبت به گروهی که دارونما مصرف کردند کاهش بیشتری در سطح قند خون ناشتا داشتند و تفاوت بین دو گروه معنی‌دار بود.
این مطالعه همچنین نشان داد که گروهی که بیشترین پیشرفت را داشته‌اند، علائم اولیه دیابت خفیف مرتبط با سن، شاخص توده بدنی کمتر، مقاومت به انسولین کمتر، بروز بیماری کبد چرب کمتر و ترشح انسولین کمتری داشته‌اند.
نقش باکتری‌های روده در افزایش اثربخشی
در مرحله بعدی این مطالعه، با همکاری پروفسور فردریک باک هد، باکتری‌های روده کشف شد که قادر به تعامل با سولفورافان بودند و اثربخشی این ترکیب را افزایش می‌دادند. این مطالعه نشان داد افرادی که دارای این نوع باکتری بودند، کاهش بیشتری در سطح قند خون داشتند.
روزنگرن می‌گوید: «نتایج این مطالعه راه را برای درمان دقیق با استفاده از سولفورافان مشتق‌شده از کلم بروکلی به عنوان یک غذای کاربردی باز می‌کند، اگرچه تغییرات سبک زندگی مانند ورزش، تغذیه سالم و کاهش وزن اساس درمان باقی مانده است.
وی افزود که این مطالعه یک مدل کلی از نحوه تعامل پاتولوژی با باکتری‌های روده و تأثیر بر پاسخ به درمان‌ها ارائه می‌کند، مدلی که ممکن است کاربردهای گسترده‌تری در پزشکی داشته باشد.
