اجلاس کاپ ۲۷: فرصت یک «معادله برد-برد برای ایران»
روزنامه همشهری وابسته به شهرداری تهران در گزارشی تحلیلی به برگزاری اجلاس آب و هوای سازمان ملل، موسوم به «کاپ ۲۷» در شهر شرم‌الشیخ مصر پرداخته و آن را فرصتی برای «یک معادله برد-برد برای ایران» توصیف کرده است.
بر اساس این گزارش، «در حالی که ایران با سه کشور دیگر (لیبی، اریتره و یمن) هنوز به موافقتنامه آب و هوایی سازمان ملل نپیوسته است» و مسئولان ایرانی نگران آن هستند که «کشورهای صنعتی به‌راحتی زیر میز مذاکرات بزنند»، اما «به اعتقاد برخی می‌توان در این شرایط معادله‌ای برد-برد برای ایران رقم زد.»
در این گزارش که به قلم زهرا رفیعی نوشته شده است، «اجلاس کاپ ۲۷ در سالی برگزار می‌شود که میلیون‌ها انسان شاهد سیل‌های ویرانگر، موج‌های گرمای بی‌سابقه، خشکسالی‌های شدید و طوفان‌های سهمگین بوده‌اند و همگی این پدیده‌ها نشانه‌های واضحی از «وضعیت اضطراری آب و هوایی» است.»
در ادامه این گزارش آمده است: «ایران یکی از کشورهایی است که به دلیل تغییرات اقلیمی با نوسانات و تغییرات بسیار در پدیده‌های جوی مواجه شده است. خشکسالی طولانی‌مدت و سیل‌های ویرانگر بخشی از این تغییرات است.»
روزنامه همشهری در گزارش خود به مزایای پیوستن ایران به موافقتنامه آب و هوایی پاریس پرداخت و نوشت: «در صورت پذیرش توافقنامه پاریس، ایران می‌تواند از ظرفیت‌های ماده 6 این توافقنامه برای جذب سرمایهگذاری استفاده کند. هر‌چند کمک سالانه 100میلیارد دلار کشورهای صنعتی به کشورهایی است که مثل مغولستان بسیار ضعیف و بی‌نهایت آسیب‌پذیرند و منابع طبیعی بسیار کمی دارند.»
در ادامه این گزارش آمده است: «شرایط ایران مانند ترکیه است. این کشور، شرط پذیرش توافقنامه پاریس را «باز‌کردن درهای سرمایهگذاری در حوزه انرژی‌های پاک» عنوان کرد. در نتیجه یک هفته مانده به گلاسکو، شخص رئیس جمهوری این کشور طی سه قرارداد، 10میلیارد دلار از بانک‌های اروپایی برای سرمایهگذاری در این حوزه دریافت کرد. به اعتقاد برخی از کارشناسان، این فرصت‌ها برای ایران نیز وجود دارد.»
در این گزارش همچنین گفته شده «کشورهای کمی مثل ایران و پاکستان وجود دارند که از خشکسالی و سیل ناشی از تغییر اقلیم به یک میزان آسیب می‌بینند. پاکستان در سال‌های اخیر توانسته از صندوق کمک‌های مالی (در حد 100میلیارد دلار) و از کشورهای دیگر کمک مالی دریافت کند.»
ایران در سال‌های اخیر از معضلات زیست محیطی متعددی رنج می‌برد که از آن جمله می‌توان به ،خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌ها، آلودگی هوا، گسترش بیایان‌ها و افزایش فرسایش خاک، شکار بی‌رویه و کشتار حیات وحش، تخریب جنگل‌ها، آلودگی آب دریاها بر اثر فعالیت‌های صنعتی، بی‌توجهی به سوخت‌های پاک، دست‌اندازی به محیط زیست برای توسعه راه‌ها و استقرار صنایع، عدم مدیریت صحیح پسماند و فاضلاب و نبود اراده کافی برای مقابله با تغییرات آب‌وهوایی اشاره کرد.
