نتیجه‌گیری «اجلاس سران جاه طلبی آب و هوا»؛ پیام‌های پررنگ پیش از کاپ۲۸
دبیرکل سازمان ملل متحد دیروز چهارشنبه در جریان مجمع عمومی سازمان ملل متحد در نیویورک، نشست اقدام اقلیمی را برگزار کرد.
پس از سخنرانی چند تن از سران کشورها، میزگردهایی در مورد کربن‌زدایی، خسارات، اقتباس و اقدامات اعضای غیردولتی برگزار شد.
بسیاری از رهبران موافق بودند که کشورها باید منابع انرژی تجدیدپذیر را ترویج کنند و نفوذ سیاسی صنعت سوخت فسیلی را مانع اصلی پیشرفت به سمت حذف تدریجی زغال‌سنگ، نفت و گاز می‌دانستند.
دکتر سلطان بن احمد الجابر، رئیس منتخب کنفرانس کاپ۲۸، این اجلاس را با همراهی دبیر کل سازمان ملل متحد به پایان رساند.
در این اجلاس، در مورد کربن‌زدایی اقتصادها، استفاده از نقاط عطف و افزایش رقابت‌پذیری و اینکه باتری‌ها فرصتی را برای کشورها فراهم می‌کنند تا به امنیت انرژی، استقلال و انعطاف‌پذیری از بازارهای سوخت فسیلی دست یابند، صحبت شد.
به گفته فاتح بیرول، مدیر اجرایی آژانس بین‌المللی انرژی، انرژی پاک سریعتر از آن چیزی است که بسیاری از مردم فکر می‌کنند.
اما کشورها همچنین باید برای ایجاد زنجیره‌های تامین عادلانه‌ای که در خدمت گذار و اقتصادها و جوامع در آن هستند، همکاری کنند و آن‌ها را از نفرین منابع به نعمت منابع برای همه تبدیل کند.
دکتر ورنر هویر، رئیس بانک سرمایه‌گذاری اروپا تأکید کرد: «اقدامات اقلیمی نباید مساوی با استعمار باشد.»
مارک کارنی، فرستاده سازمان ملل متحد در زمینه آب و هوا، که زمانی به عنوان بخش کاهش سخت شناخته می‌شد، افزود که سیمان و فولاد در ردیف بعدی برای کربن‌زدایی هستند، به خصوص اگر آن‌ها اهدافی را تعیین کنند که سیگنال‌های روشنی را به سرمایه‌گذاران ارسال کند و وجوه مورد نیاز برای انتقال را منحرف کند.
پس از توافق برای ایجاد صندوق ضرر و زیان در کاپ۲۷، موسسات مالی بین‌المللی و بانک‌های توسعه چندجانبه برای اولین بار گرد هم آمدند تا درباره این موضوع بحث کنند. علیرغم انتظارات، جزئیات دقیق کمی حاصل شد و اکثریت گفتند که بحث کمی در مورد ترتیبات مالی واقعی وجود داشته، و این باید قبل از کنفرانس تغییرات آب و هوای سازمان ملل کاپ۲۸ تغییر کند تا اعتماد کشورهای آسیب‌دیده حفظ شود.
انطباق
نمایندگان خواستار تسریع در سیستم‌های هشدار اولیه و تامین مالی برای سازگاری در کشورهای در حال توسعه شدند و شکاف رو به رشد بین هزینه‌های سازگاری و بودجه تخصیص یافته به آن را برجسته کردند.
سوخت‌های فسیلی در کانون توجه
پیش از این، در یک تغییر عمده از اجلاس قبلی اقدام اقلیمی سازمان ملل متحد در سال ۲۰۱۹، تقریباً همه سران کشورها بر لزوم حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی تاکید کردند.
اورسولا وندر لاین، رئیس کمیسیون اروپا، اولاف شولز، صدراعظم آلمان، گابریل بوریک، رئیس جمهور شیلی، کائوسی ناتانو، نخست‌وزیر تووالو و دیوید کاپوا، رئیس جمهوری جزایر مارشال، از جمله به لزوم حذف تدریجی سوخت‌های فسیلی اشاره کرده‌اند.
عدم حضور بزرگان
غیبت اعضای اصلی که بیشترین آلایندگی از سوی آن‌هاست، در این اجلاس قابل توجه بود. آلاینده‌های بزرگ مانند آمریکا، چین، انگلیس و فرانسه دعوت نشدند یا از آن‌ها صرف‌نظر شد، اما رهبران حاضر منتظر ضرب‌الاجل بین‌المللی برای اقدام نبودند و در مورد گام‌هایی که کشورهایشان برای ترویج منابع انرژی تجدیدپذیر، استفاده از حمل و نقل و تنظیم، متان و حذف یارانه سوخت‌های فسیلی و همچنین سرمایه‌گذاری در سازگاری برمی‌دارند، توضیح دادند.
اعضای غیر دولتی
آلیانز در این اجلاس شرکت کرد و در مورد طرح انتقال تازه منتشر شده خود صحبت کرد. دومین شرکت‌کننده، یک شرکت انرژی پرتغالی به نام EDP بود که از زغال‌سنگ و گاز از ناوگان خود نیرو تولید می‌کند.
جی اینسلی، فرماندار ایالت واشنگتن، به اتکای بیش از حد شرکت‌ها به غرامت اشاره کرد و گفت: «ساختن آینده اقلیمی برای فرزندانمان بر اساس غرامت مانند ساختن آسمان‌خراش در نیویورک با کیک اسفنجی است» و تاکید کرد که کارساز نخواهد بود.
محمد آدو، مدیر Powershift آفریقا، اظهار داشت: «خوب بود که دیدم آنتونیو گوترش تنها به رهبرانی که حرف مفیدی برای گفتن در مورد اقدامات اقلیمی دارند، سکو می‌دهد. اغلب سیاستمداران از نشست‌ها برای پیشبرد برنامه‌های خود استفاده می‌کنند.»
آدل توماس، کارشناس انطباق، ضرر و زیان با تغییرات اقلیمی، می‌گوید: «ما به سیگنال‌های واضح‌تری از اعضای مالی در مورد اقدامات جدید و نوآورانه‌ای که می‌توانند برای پرداختن به هزینه‌های فزاینده ضرر و زیان به کشورهای در حال توسعه انجام دهند، نیاز داریم.»
جلسه امروز تاثیرات فزاینده تغییرات اقلیمی و نیاز به حمایت از آسیب‌پذیرترین گروه‌ها را تایید کرد، اما فاقد پیشنهادات مشخص در مورد چگونگی انجام این کار بود، در عوض، بر روی بودجه برای سازگاری و کاهش آن متمرکز بود و این واقعیت را کاملا نادیده می گرفت. بودجه اضافی برای پاسخ به ضرر و زیان کافی نیست.
