پیاز را اشتباه خرد نکنید؛ ریاضیدانان بهترین روش خرد کردن سبزیجات را آشکار می‌کنند
چه یک سرآشپز حرفه‌ای باشید و چه یک تازه‌کار در آشپزی، خرد کردن پیاز یکی از اولین کارهایی است که در آشپزخانه یاد می‌گیرید، اما به گفته ریاضیدانان، ممکن است تمام این مدت پیازها را اشتباه خرد می‌کردید.
کارشناسان می‌گویند شما باید برش‌های خود را طبق قانونی که به عنوان «ثابت پیاز» شناخته می‌شود، انجام دهید.
استفاده از این تکنیک ریاضی اثبات شده، قطعات برش خورده یکنواخت‌تری را برای پخت بهینه پیاز به شما می‌دهد. خرد کردن پیاز به طور سنتی شامل نصف کردن سبزیجات قبل از ایجاد یک سری برش عمودی است. با این حال، این روش خطر ایجاد قطعات بسیار ناهمگون را دارد که با سرعت‌های مختلف پخته می‌شوند.
ایجاد چند برش افقی قبل از شروع، همیشه باعث می‌شود که آن قطعات حتی از یکنواختی کمتری برخوردار باشند. بنابراین، در اینجا نحوه برش کامل پیاز را به شما آموزش می‌دهیم.
اگر پیازی را با لایه‌های مجزا برش دهید، نحوه انحنای این لایه‌ها به این معنی است که تمام قطعات هرگز دقیقاً به یک اندازه نخواهند بود. بنابراین اگر پیازی را با برش‌های کاملاً عمودی برش دهید، قطعات نزدیک به وسط بسیار یکنواخت خواهند بود، اما قطعات به سمت لبه‌ها بسیار بزرگتر می‌شوند. شما می‌توانید سعی کنید این مشکل را با ایجاد برش‌های «شعاعی»، یعنی زاویه‌دار کردن آن‌ها برای رسیدن به مرکز پیاز، برطرف کنید. اما این کار باعث می‌شود قطعات هسته بسیار کوچکتر از قطعات لبه باشند و منجر به ایجاد تاس‌هایی با یکنواختی کمتر شوند.
همانطور که مشخص شد، اگر می‌خواهید قطعات پیاز تا حد امکان یکدست باشند، باید برش‌های خود را با زاویه بسیار خاصی انجام دهید. دکتر دیلن پولسن، دانشیار ریاضیات در کالج واشنگتن، در یک پست وبلاگ محاسبه کرد که باید برش‌های خود را با هدف قرار دادن یک نقطه مرکزی فرضی در زیر تخته برش خود انجام دهید.
دکتر پولسن به دیلی میل گفت: «با استفاده از حساب دیفرانسیل و انتگرال، دریافتم که برای به حداقل رساندن واریانس مساحت قطعات پیاز، یک سرآشپز باید نقطه‌ای را زیر مرکز پیاز نشانه بگیرد که شعاع پیاز زیر مرکز نصف پیاز باشد.» به عبارت ساده‌تر، تصور کنید نقطه‌ای زیر تخته برش شما وجود دارد، تقریباً به اندازه نصف ارتفاع پیاز.
اگر سعی کنید به جای هدف قرار دادن مرکز پیاز، آن نقطه را با برش‌هایتان هدف قرار دهید، قطعات حاصل یکنواخت‌تر خواهند بود. با این حال، همانطور که دکتر پولسون اشاره می‌کند، این عدد ایده‌آل بر اساس «حالت غیرواقعی لایه‌های بی‌نهایت و برش‌های بی‌نهایت زیاد» است.
در دنیای واقعی، پیازها معمولاً بین هفت تا ۱۳ لایه دارند و بعید است که بیش از ۱۰ برش ایجاد کنید. طبق محاسبات انجام شده توسط اندرو آکینو برای مجله پودینگ، زاویه ایده‌آل برای ایجاد ۱۰ برش در یک پیاز ۱۰ لایه، نقطه‌ای است که ۹۶ درصد شعاع پیاز زیر سطح برش باشد. تصور کنید که پیاز هنوز کامل است و سعی کنید برش‌های خود را طوری تنظیم کنید که تقریباً در همان نقطه در طرف مقابل به هم برسند. در عمل، این به معنای نگه داشتن چاقوی خود در حالت عمودی نسبتاً نزدیک به خط عمود است، اما هنگام کار به هر دو طرف، آن را کمی به سمت سطح برش کج کنید.
زاویه دقیق بسته به تعداد برش‌ها و لایه‌ها متفاوت است و ریاضیات لازم برای یافتن آن نقاط بسیار پیچیده می‌شود. با این حال، عمق ایده‌آل برای هدف قرار دادن همیشه بیش از ۴۸ درصد شعاع پیاز در زیر تخته است.
جالب اینجاست که این محاسبات همچنین نشان می‌دهد که اضافه کردن هر تعداد برش افقی قبل از شروع خرد کردن، فقط باعث می‌شود قطعات از یکنواختی کمتری برخوردار باشند. این بدان معناست که دیگر نیازی نیست وقت خود را صرف ایجاد برش‌های ظریف به جای خرد کردن ساده کنید. در حالی که این معما ممکن است چیزی بیش از یک کنجکاوی ریاضی نباشد، دکتر پولسون می‌گوید که اکنون از این تکنیک برای برش کامل پیازهای خود استفاده می‌کند.
او می‌گوید: «من معتقد نیستم که کیفیت غذا تفاوت زیادی داشته باشد، اما از خرد کردن پیاز به این روش، حس لذت ریاضی به من دست می‌دهد.»
