دانشمندان فاش کردند: تاریخ مرگ جهان از آنچه فکر می‌کردیم نزدیک‌تر است
دانشمندان فاش کرده‌اند که جهان هستی از اواسط عمر خود گذشته است، که نشان می‌دهد پایان کیهانی آن ممکن است خیلی زودتر از آنچه قبلاً تصور می‌شد، فرا برسد.
طبق مطالعه‌ای که در دانشگاه کرنل در ایالات متحده و دانشگاه شانگهای جیائو تونگ در چین انجام شده است، جهان هستی ۳۳.۳ میلیارد سال عمر خواهد کرد. این بدان معناست که ما فقط حدود ۱۹ میلیارد سال تا «فروپاشی بزرگ» آن زمان داریم، سناریویی که به عنوان «برخورد بزرگ» شناخته می‌شود، که در آن جهان شروع به انقباض می‌کند تا همه چیز به یک نقطه واحد و متراکم بازگردد، درست برعکس بیگ بنگ که جرقه آغاز جهان را زد.
تضعیف و فروپاشی انرژی تاریک
دانشمندان به یک مدل کیهان‌شناسی جدید به نام «مدل انرژی تاریک محوری» تکیه کرده‌اند که بر این ایده استوار است که انرژی تاریک، نیرویی که انبساط جهان را تسریع می‌کند، ممکن است به اندازه‌ای که قبلاً تصور می‌شد ثابت نباشد. این مطالعه نشان می‌دهد که این انرژی به جای پایدار ماندن، ممکن است با گذشت زمان ضعیف شود و به نیروهای گرانشی اجازه دهد دوباره غلبه کنند.
محققان می‌گویند که ثابت کیهان‌شناسی برای انرژی تاریک در این مدل ممکن است منفی باشد، به این معنی که انبساط جهان به اوج خود می‌رسد و سپس به تدریج شروع به انقباض می‌کند، تا زمانی که همه کهکشان‌ها، ستاره‌ها و سیاه‌چاله‌ها در یک پایان کیهانی فرو بریزند.
جهان برای همیشه گسترش نخواهد یافت
این یافته‌ها با باور غالب مبنی بر اینکه جهان برای همیشه گسترش می‌یابد، در تضاد است. ناسا می‌گوید که انرژی تاریک بیش از ۶۸٪ از محتوای جهان را تشکیل می‌دهد، اما همچنان یک راز گیج‌کننده است. تصور می‌شود بخشی از آن «انرژی خلاء» مربوط به ثابت کیهان‌شناسی انیشتین باشد که با زمان و مکان تغییر می‌کند، یا حتی آثاری از رشته‌های کیهانی از جهان اولیه باشد.
اما مطالعه جدید، بر اساس داده‌های پروژه‌های بزرگ رصدی مانند «بررسی انرژی» و «ابزار طیف‌سنجی انرژی تاریک» (DESI) نشان می‌دهد که جهان ممکن است چندان ساده نباشد و درک ما از مبانی کیهان‌شناسی آن ممکن است نیاز به بازنگری اساسی داشته باشد.
سرنوشت جهان در هاله‌ای از ابهام است
اگرچه سناریوهای نجومی زیادی برای پایان جهان، از «گسست بزرگ» گرفته تا «انجماد حرارتی»، وجود دارد، اما این مطالعه جدید فرضیه «فروپاشی بزرگ» را احیا می‌کند و دانشمندان را به بازنگری در آینده خود فضا-زمان وامی‌دارد.
محققان می‌گویند: «سن جهان یک عامل اساسی در کیهان‌شناسی است و بر اساس بهترین مقادیر مدل، دریافته‌ایم که سن کل جهان حدود ۳۳ میلیارد سال است.»
اگرچه این افق زمانی با استانداردهای انسانی بسیار دور به نظر می‌رسد، اما آنچه امروزه برای دانشمندان اهمیت دارد، درک این موضوع است که آیا جهان به سمت انبساط بی‌نهایت یا به سمت یک پایان قطعی و نسبتاً نزدیک در سن کیهانی خود پیش می‌رود یا خیر؟
