چغندر از قرون وسطی نه تنها به عنوان غذا، بلکه به عنوان دارو برای درمان بیماری‌هایی مانند کم خونی مورد استفاده قرار می گیرد.
نام علمی چغندر Beta vulgaris است؛ رنگ چغندر به دلیل وجود رنگدانه ی بتالین قرمز می باشد، چغندر قند بسیار غنی از فیبر، آهن، منگنز، مس، پتاسیم و کلسیم و فولات است. چغندر نیز دارای پروتئین – چربی – ویتامینهای A، B1، B2، B3 و C است.
نتایج بررسی ها نشان می دهد، آب چغندر فشارخون را پایین می آورد و از بروز دمانس سکته و حمله قلبی پیشگیری می کند.با مصرف روزانه آب چغندر خام فرد می تواند تا ۱۶ درصد بیشتر به ورزش ادامه دهد؛ مصرف روزانه آب غلیظ چغندر دو ساعت و نیم قبل از ورزش، می‌تواند در عملکرد ورزشی مؤثر واقع شود.
دلیل این اثرات نیتریت موجود در این گیاه است که به قلب کمک می‌کند با ورزش کردن یا بدون آن، اکسیژن بیشتری به عضلات برسد.
همچنین آب چغندر خاصیت ضدالتهابی دارد که کمک می‌کند تا عضلات سریع تر بهبود پیدا کند.
این گیاه سبزی کوتاه عمری است که در تمام فصول در دسترس نیست. برای استفاده بیشتر از آن می‌توان خشکش کرد و به عنوان چاشنی ماست و یا سبزی آش و سوپ و کوکو از آن استفاده کرد.
