چرا تعداد مرغ‌های روی زمین مهم است؟
چند مرغ روی زمین وجود دارد؟ این سوال ممکن است بی‌اهمیت به نظر برسد، اما برای آینده کره زمین و اقتصاد آن، به ویژه زباله‌های به جا مانده از این تعداد مرغ، معنای زیادی دارد.
اگر نسل‌های آینده یا مثلاً بیگانگان پس از ۵۰۰ هزار سال تصمیم بگیرند که حفاری‌ها و کاوش‌هایی را در جستجوی آثاری از گذشته بشریت انجام دهند، استخوان‌های مرغی که خواهید یافت، نشانه شگفت‌انگیزی از تغییرات ناگهانی است که عصر کنونی شاهد آن بوده است.
این نتیجه را دانشمندانی که آغاز دوران جدید زمین شناسی، آنتروپوسن را مستند کرده‌اند به دست آورده‌اند و در رابطه با تأثیر انسان بر روی سیاره‌ای تعریف شده است که در طول قرن گذشته شاهد تغییرات سریع و اساسی در سیستم‌های طبیعی آن بوده‌ایم.
یکی دیگر از نمادهای این دوگانگی، اثرات به‌ظاهر شگفت‌انگیز، از جمله افزایش در دی‌اکسید کربن یا متان، ریزش رادیواکتیو ناشی از آزمایش‌های هسته‌ای، میکروپلاستیک‌های موجود در همه جا و تکامل گونه‌های مهاجم است.
با این حال، استخوان‌های مرغ یکی از گویاترین شاخص‌های تأثیر انسان بر روی کره زمین هستند.
اول از همه، این انسان ها بودند که خوردن مرغ را آغاز کردند. کاریس بنت، زمین شناس، که مطالعه ای متمرکز بر این موضوع انجام داده است، می گوید: «گوشت مرغ مدرن در مقایسه با گوشت اجداد یا همتایان وحشی‌اش غیرقابل تشخیص است.
او افزود: اندازه بدن، شکل اسکلتی و ترکیبات شیمیایی استخوان بین جوجه های امروزی و قدیمی متفاوت است.
به عبارت دیگر، جوجه‌های امروزی گواه توانایی بشر در ایجاد تغییر در طبیعت هستند.
منشا این مرغ به جنگل های جنوب شرقی آسیا برمی گردد، جایی که خروس وحشی (Gallus Gallus) حدود هشت هزار سال پیش به حیوان خانگی تبدیل شد.
مدت‌هاست که گوشت و تخم‌مرغ محبوب بوده است، اما تبدیل سریع آن به استاندارد در فروشگاه‌های سراسر جهان تا پس از جنگ جهانی دوم آغاز نشد.
سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد می گوید که جهان حدود ۳۳ میلیارد جوجه دارد، در حالی که زیست توده جوجه های غیر وحشی سه برابر بیشتر از همه گونه های پرندگان وحشی است.
هر روز حداقل ۲۵ میلیون مرغ کشته می شوند تا گوشت آنها را به تیکای مرغ در پنجاب، یاکیتوری در ژاپن، یاسا در سنگال یا ناگت در رستوران های کی‌اف‌سی، مک دونالد و دیگر غذافروشی‌ها در سراسر جهان تبدیل کنند.
