راز ۴۰۰ ساله لکه‌های خورشیدی با کمک فناوری نوین فاش شد
پس از قرن‌ها گمانه‌زنی و ابهام، دانشمندان موفق شده‌اند پاسخی برای یکی از قدیمی‌ترین معماهای نجوم بیابند؛ اینکه چگونه لکه‌های خورشیدی می‌توانند در سطح ناآرام خورشید پایدار باقی بمانند.
نتایج این تحقیق در مجله Astronomy & Astrophysics منتشر شده و نشان می‌دهد تعادل دقیقی میان فشار گاز و نیروهای مغناطیسی، لکه‌های خورشیدی را در جای خود نگه می‌دارد.
لکه‌های خورشیدی مناطقی تیره روی سطح خورشید هستند که میدان مغناطیسی در آن‌ها بسیار قوی‌تر از نواحی اطراف است. این نواحی خنک‌تر به نظر می‌رسند، اما اگر به تنهایی در آسمان دیده شوند، می‌توانند درخششی بیش از ماه کامل داشته باشند. دانشمندان از قرن هفدهم و با مشاهدات گالیله در تلاش برای درک پایداری این لکه‌ها بوده‌اند.
در این پژوهش، تیمی بین‌المللی به رهبری محققان مؤسسه فیزیک خورشیدی آلمان با بهبود روشی که ابتدا در مؤسسه ماکس پلانک توسعه یافته بود، توانستند اثرات محوکننده جو زمین را از مشاهدات تلسکوپی حذف کنند. آن‌ها با استفاده از تلسکوپ خورشیدی گرگور در آلمان، نور قطبیده‌شده خورشید را بررسی و میدان‌های مغناطیسی لکه‌ها را با دقتی بی‌سابقه اندازه‌گیری کردند.
تحلیل‌ها نشان داد که درون لکه‌های خورشیدی، فشار گاز و نیروهای مغناطیسی به‌طور کامل متعادل شده‌اند. این تعادل، پایداری بلندمدت لکه‌ها را توضیح می‌دهد و به پیش‌بینی بهتر طوفان‌های خورشیدی کمک می‌کند.
طوفان‌های خورشیدی، به‌ویژه در اوج چرخه ۱۱ ساله فعالیت خورشید، می‌توانند با اختلال در ارتباطات ماهواره‌ای و آسیب به شبکه‌های برق روی زمین همراه باشند. شناخت سازوکار پایداری لکه‌ها می‌تواند در پیش‌بینی زمان ناپایداری آن‌ها و احتمال بروز شراره‌ها و پرتاب‌های جرم تاجی مؤثر باشد.
