این زن چترباز می‌خواهد از لایه استراتوسفر زمین سقوط آزاد کند!
سواتی ورشنی یک زن هندی‌الاصل است که سال‌هاست چتربازی می‌کند. او حالا قرار است به اولین زنی تبدیل شود که از لایه استراتوسفر بر فراز زمین سقوط آزاد می‌کند و با چتر فرود می‌آید.
این زن چترباز که تا کنون ۱۲۰۰ پرش با چتر انجام داده و دارای مدرک دکتری است، یکی از سه پژوهشگر پروژه «هرا رایزینگ» است.
این پروژه غیرانتفاعی در نظر دارد برای نخستین بار یک زن را به جو (اتمسفر) زمین بفرستد.
پروژه هرا رایزینگ دو گزینه دیگر را هم برای پرش از استراتوسفر در نظر دارد: یکی الیانا رودریکز از کلمبیا و دیگری دایانا والرین خیمنز از کاستاریکا.
از بین این سه نفر هر کدام انتخاب شود در نهایت پس از ۱۸ ماه آموزش، برای پرش از استراتوسفر آماده می‌شود و دو فرد دیگر نیز کار پشتیبانی زمینی و بخش آموزشی تیم را بر عهده خواهند گرفت.
این پروژه برای شکستن موانع جنسیتی ایجاد شده و البته پرش از این ارتفاع رکورد چتربازی قبلی را نیز خواهد شکست.
ورشنی در گفت‌وگو با وب‌سایت اسپیس می‌گوید تحصیل و مسیر شغلی او با چتربازی گره خورده است.
وی در این مصاحبه گفت: من چتربازی را شروع کردم تا آن را در فهرست کارهایی بگذارم که قصد دارم در زندگی بکنم. از چتربازی بسیار لذت بردم. در سقوط آزاد واقعا احساس راحتی داشتم. چتربازی را دوست داشتم، اما می‌خواستم برگردم و آن را به‌عنوان یک سرگرمی جالب پی بگیرم. برای تحصیل در دوره کارشناسی ارشد در دانشگاه کمبریج پذیرفته شده بودم و در راه ادامه تحصیل در مقطع دکتری در دانشگاه اِم‌آی‌تی بودم. واقعا چیزی را می‌خواستم که به‌کلی متفاوت باشد و راهی باشد برای رهایی از کاری که در زندگی روزمره‌ام می‌کنم. شروع کردم به گرفتن گواهینامه‌ها، آموزش دیدن، یادگیری بیشتر درباره این ورزش، یادگیری اینکه روش‌های متفاوتی برای پیشرفت و کارهای متعددی برای انجام دادن وجود دارد. چیزهای بسیاری درباره پرواز در آسمان آموختم.
او درباره پیوستن به پروژه هرا رایزینگ می‌گوید: بنیان‌گذاران این پروژه با بعضی از افراد فعال در چتربازی تماس گرفتند که ببینند چه کسانی گزینه خوبی برای شرکت در این پروژه خواهند بود. آن‌ها معیارهایی داشتند. می‌خواستند آن شخص زن باشد، ترجیحا با زمینه‌ای در رشته‌های علم، فناوری، مهندسی، و ریاضی، و از اقلیتی کمتر شناخته‌شده هم باشد. مجموعه‌ای از گفت‌وگوها با آن تیم داشتم و متوجه شدم که این کار چگونه انجام می‌شود. در ادامه، درباره علاقه‌مندی‌هایم پرسیدند. آیا من این کار را به دلایل درستی می‌کنم؟ در این دوره، من با هم‌تیم‌هایم که دو پژوهشگر دیگر انتخاب‌شده برای این پروژه‌اند آشنا شدم. زمانی که برای امتحان لباس فضایی به هوستون رفتیم، دیانا و الیانا را دیدم. تجربه‌ای واقعا باورنکردنی بود. در نهایت تعجب دیدم که هر سه نفر ما در حال رقابت بر سر این بودیم که فردی باشیم که قرار است از فضا بپرد. اما نه؛ بیشتر شبیه این بود که ما تیمی شامل سه زن هستیم که قرار است این کار را بکنیم. عالی بود. من در حرفه دانشگاهی‌ام دیده‌ام که بین کار تیمی و رفاقت در آزمایشگاه و انجام پروژه تفاوت وجود دارد- یک جور فضای بسیار رقابتی وجود دارد که در آن، افتخار یک نفر است که نامش را به‌عنوان اولین نویسنده روی مقاله بگذارد.
