روایت یک دانشمند از سرنوشتی هولناک؛ چاله سیاهِ پنهان با بدن انسان چه می‌کند؟
گزارش‌های علمی تازه نشان می‌دهد که ورود انسان به یک چاله سیاه، حتی اگر از نوع کوچک و اولیه باشد، می‌تواند پیامدهایی مرگبار و هولناک داشته باشد. با این حال، پژوهشگران تأکید می‌کنند که چنین خطری تقریباً هیچ‌گاه انسان را تهدید نمی‌کند.
موضوع زمانی پیچیده‌تر می‌شود که برخی دانشمندان احتمال می‌دهند چاله‌های سیاه اولیه و پنهان در منظومهٔ خورشیدی ما وجود داشته باشند؛ اجرامی شگفت‌انگیز که می‌توانند بدون اینکه متوجه شویم از میان بدن انسان عبور کنند.
چاله‌های سیاه اولیه اجرامی نظری هستند که بنا بر فرضیه‌ها در لحظات نخستین شکل‌گیری جهان، زمانی که ابرهای عظیم ماده به درون تکینگی فرو می‌ریختند، به‌وجود آمده‌اند. این اجرام طی حدود ۱۳.۸ میلیارد سال گذشته کوچک و کوچک‌تر شده‌اند و تصور می‌شود اکنون جرمی در حد یک سیارک، فشرده در نقطه‌ای به اندازهٔ یک اتم داشته باشند.
پروفسور رابرت شرر، فیزیک‌دان دانشگاه وندربیلت، می‌گوید برخورد چنین جرم فوق‌چگالی با بدن انسان می‌تواند همان تأثیری را داشته باشد که برخورد یک گلولهٔ پرقدرت به بدن دارد. او می‌افزاید عبور یک چالهٔ سیاه اولیه با اندازهٔ برابر یک سیارک «به‌سادگی می‌تواند موجب جراحت شدید یا مرگ شود» و درست مانند شلیک گلوله، انرژی عظیمی را در مسیر عبور خود تخلیه می‌کند.
به گفتهٔ وی، دو نوع انرژی در برخورد چنین جرمی منتقل می‌شود: شوک مافوق‌صوت و نیروهای کشندی. شوک مافوق‌صوت زمانی رخ می‌دهد که جسمی سریع‌تر از سرعت صوت حرکت کند و موج انفجاری مخروطی‌شکلی ایجاد شود. در بدن انسان، این موج از میان بافت‌ها پراکنده شده و می‌تواند اندام‌های داخلی را متلاشی کند. شرر این ضربه را مشابه ضربهٔ گلوله‌ای با کالیبر بالا توصیف می‌کند.
در کنار آن، نیروهای کشندی، همان پدیده‌ای که سیارات را هنگام نزدیک‌شدن بیش از حد به ستارهٔ میزبان از هم می‌پاشد، می‌تواند بخش‌های مختلف بدن را با شدت‌های متفاوت بکشد. اگر چالهٔ سیاه از مغز عبور کند، این نیروها می‌تواند بین ۱۰ تا ۱۰۰ نیوتن اختلاف کشش ایجاد کند؛ مقداری که طبق محاسبات شرر «برای گسستن سلول‌های مغزی کافی است».
بر اساس برآوردهای او، چاله‌ای با جرم حدود ۱۴۰ میلیارد تُن می‌تواند شوکی برابر انرژی دهانهٔ شلیک یک تفنگ ۰.۲۲ ایجاد کند؛ شوکی که بالقوه کشنده است. برای آنکه نیروهای کشندی به‌تنهایی مرگ‌آور باشند، جرم چاله باید به حدود هفت تریلیون تُن برسد؛ مقداری که همچنان در محدودهٔ ممکن برای چاله‌های سیاه اولیه قرار دارد.
با وجود همهٔ این سناریوهای هولناک، شرر می‌گوید احتمال وقوع چنین برخوردی تقریباً صفر است: «چگالی این اجرام آن‌قدر پایین است که گذر آن‌ها از بدن انسان تقریباً ناممکن است.» با این حال، برخی دانشمندان معتقدند همین چاله‌های سیاه می‌توانند بخشی از مادهٔ تاریک جهان را تشکیل دهند؛ مادهٔ نامرئی و ناشناخته‌ای که بیشتر جرم کیهان را در بر گرفته و ساختار کهکشان‌ها را پایدار نگه می‌دارد.
