دانشمندان از کشف هزاران موجود زنده در عمیق‌ترین نقطه اقیانوس شگفت‌زده شدند
دانشمندانی که در اعماق شگفت‌انگیز دو گودال اقیانوسی در شمال غربی اقیانوس آرام غواصی می‌کردند، جوامع پررونقی از موجودات دریایی را کشف کردند.
شگفت‌آور است که این گودال‌ها در اعماقی بیشتر از ارتفاع کوه اورست، بلندترین قله زمین، قرار دارند.
عمیق‌ترین آن‌ها به ۹۵۳۳ متر (۳۱۲۷۶ فوت) زیر سطح اقیانوس در گودال کوریل-کامچاتکا می‌رسد.
این تقریباً ۲۵ درصد عمیق‌تر از آن چیزی است که قبلاً چنین حیواناتی در هر جایی ثبت شده بودند.
در حالی که اکثر حیوانات با خوردن مواد آلی غذای خود را تأمین می‌کنند، محققان با کمال تعجب کشف کردند که این موجودات انرژی خود را از مواد شیمیایی دریافت می‌کنند.
این فرآیندی است که به عنوان شیمیوسنتز شناخته می‌شود.
منگران دو، یکی از نویسندگان این تحقیق، گفت: «آنچه کشف ما را پیشگامانه می‌کند، فقط عمق بیشتر آن نیست، بلکه فراوانی و تنوع شگفت‌انگیز حیات شیمیوسنتزکننده‌ای است که مشاهده کردیم.»
«برخلاف گروه‌های منزوی موجودات زنده، این جامعه مانند واحه‌ای پر جنب و جوش در بیابان وسیع اعماق دریا رشد می‌کند.»
جوامع جانوری، که عمدتاً کرم‌های لوله‌ای و صدف‌ها هستند، طی یک سری غواصی با یک زیردریایی سرنشین‌دار به کف گودال‌های کوریل-کامچاتکا و آلوتیان پیدا شدند.
این موجودات توسط مایعات غنی از سولفید هیدروژن و متان که از کف دریا در این قلمرو تاریک و سرد و دور از دسترس نور خورشید تراوش می‌کنند، تغذیه می‌شوند.
برخی از حیوانات دریایی در اعماق حتی بیشتر، نزدیک به ۱۱۰۰۰ متر (۳۶۰۰۰ فوت) زیر سطح در گودال ماریانا در اقیانوس آرام، ثبت شده‌اند.
با این حال، آن‌ها مواد شیمیایی نمی‌خوردند.
در تحقیقات جدید، دانشمندان از زیردریایی خود به نام فندوزه برای سفر به منطقه‌ای که منطقه هادال نامیده می‌شود، استفاده کردند.
منطقه هادال جایی است که یکی از صفحات به اندازه قاره که پوسته زمین را تشکیل می‌دهند، در فرآیندی به نام فرورانش به زیر صفحه همسایه می‌لغزد.
شیائوتونگ پنگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: «محیط اقیانوس در آنجا با سرما، تاریکی مطلق و فعالیت‌های تکتونیکی فعال مشخص می‌شود.»
پنگ گفت، مشخص شده است که این محیط «عمیق‌ترین و گسترده‌ترین جوامع شیمیوسنتز شناخته شده در سیاره ما» را در خود جای داده است.
درازگودال کوریل-کامچاتکا حدود ۲۹۰۰ کیلومتر (۱۸۰۰ مایل) امتداد دارد و در ساحل جنوب شرقی شبه جزیره کامچاتکا واقع شده است.
درازگودال آلوتیان تقریباً ۳۴۰۰ کیلومتر (۲۱۰۰ مایل) از خط ساحلی جنوبی آلاسکا و جزایر آلوتیان امتداد دارد.
اکوسیستم‌های تازه مشاهده‌شده تحت سلطه دو نوع حیوان شیمیایی‌خوار بودند، کرم‌های لوله‌ای که به رنگ قرمز، خاکستری یا سفید بودند و حدود ۲۰ تا ۳۰ سانتی‌متر (۸ تا ۱۲ اینچ) طول داشتند و صدف‌هایی که به رنگ سفید بودند و تا ۲۳ سانتی‌متر (۹ اینچ) طول داشتند.
دو گفت، به نظر می‌رسد برخی از این گونه‌ها قبلاً ناشناخته بوده‌اند.
دو گفت: «با وجود زندگی در سخت‌ترین محیط، این اشکال حیات راه خود را برای بقا و رشد پیدا کردند.»
برخی از حیوانات غیرشیمیایی‌خوار که با خوردن مواد آلی و موجودات دریایی مرده که از بالا به پایین فیلتر می‌شوند، تغذیه می‌شوند، نیز در این اکوسیستم‌ها زندگی می‌کنند، از جمله شقایق‌های دریایی، کرم‌های قاشقی و خیارهای دریایی.
دو، دانشمند ارشد این سفر اکتشافی، توصیف کرد که بازدید از این کره آبی دورافتاده چگونه بوده است.
دو گفت: «غواصی در این زیردریایی یک تجربه خارق‌العاده بود، مانند سفر در زمان.»
هر فرود مرا به قلمرو جدیدی در اعماق دریا می‌برد، گویی از دنیایی پنهان پرده برمی‌داشت و اسرار آن را آشکار می‌کرد.
این مطالعه نشان می‌دهد که چگونه حیات می‌تواند در برخی از سخت‌ترین شرایط روی زمین و احتمالاً فراتر از آن شکوفا شود.
پنگ گفت: «این یافته‌ها، محدودیت عمق جوامع شیمیوسنتزکننده روی زمین را گسترش می‌دهند. کارهای آینده باید بر چگونگی سازگاری این موجودات با چنین عمق شدیدی تمرکز کنند.»
ما پیشنهاد می‌کنیم که جوامع شیمیوسنتز مشابهی ممکن است در اقیانوس‌های فرازمینی نیز وجود داشته باشند، زیرا گونه‌های شیمیایی مانند متان و هیدروژن در آنجا رایج هستند.
