بیزینس اینسایدر: تصاویر ماهواره‌ای ۵ پایگاه هسته‌ای مخفی روسیه را آشکار می‌کنند
به گزارش بیزینس اینسایدر، بر اساس تصاویر ماهواره‌ای جدید، روسیه در حال ارتقاء پنج پایگاه هسته‌ای خود در اروپا و اقیانوس آرام است.
این وب‌سایت آمریکایی تصاویر ماهواره‌ای جدیدی را که توسط شرکت آمریکایی Planet Labs بین ماه می و ژوئن ۲۰۲۵ گرفته شده است، منتشر کرد که نشان دهنده کارهای ساختمانی گسترده در تأسیسات مخفی، احاطه شده توسط حصارها و محافظت شده توسط پست‌های نگهبانی سرپوشیده، در سایت‌های مرتبط با تأسیسات هسته‌ای روسیه است.
هیچ اظهار نظری از سوی روسیه در مورد این گزارش نشده است و محتوای آن به طور مستقل قابل تأیید نیست.
این ارتقاءهای ادعایی در بحبوحه تنش‌های هسته‌ای شدید بر سر جنگ اوکراین و زرادخانه هسته‌ای رو به رشد چین صورت می‌گیرد. روسیه به داشتن بزرگترین زرادخانه هسته‌ای جهان معروف است که تقریباً ۴۳۰۰ کلاهک فعال تخمین زده می‌شود، در حالی که ایالات متحده ذخایری از ۳۷۰۰ کلاهک فعال را در اختیار دارد.
پایگاه آسیپوویچی
اولین پایگاه در آسیپوویچی، شهری استراتژیک در مرکز بلاروس، متحد نزدیک مسکو، واقع شده است. تصاویر نشان می‌دهد که تا ۲۱ می ۲۰۲۵، یک تأسیسات جدید با اقدامات امنیتی اضافی در گوشه شمالی پایگاه ساخته شده است.
هانس کریستنسن، مدیر پروژه اطلاعات هسته‌ای در فدراسیون دانشمندان آمریکایی، گفت: «یکی از کارهایی که آن‌ها انجام دادند، ساخت محیطی با سه لایه حصار بود که لایه میانی آن مستحکم‌تر بود.»
به نظر می‌رسد ورودی گوشه جنوبی تأسیسات پوشیده شده است، احتمالاً به این دلیل که نگهبانان بتوانند کامیون‌ها را دور از دید ماهواره‌ها بازرسی کنند.
کلاهک‌های هسته‌ای حرارتی که در چنین مکان‌هایی ذخیره می‌شوند، احتمالاً سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی هستند که حمل آن‌ها آسان‌تر است و باعث انفجارها و ریزش‌های هسته‌ای بسیار کوچک‌تری می‌شوند. هر کلاهک تقریباً به اندازه یک اجاق کوچک است و حدود ۴۵۰ تا ۶۵۰ پوند وزن دارد.
معمولاً یک واحد ویژه وظیفه انتقال این کلاهک‌ها را دارد، یا با هلیکوپتر برای نصب روی موشک یا با کامیون به محل انبار حمل می‌شوند.
کریستنسن یک رمپ تخلیه سرپوشیده بین اعضای انبوهی از درختان شناسایی کرد که احتمالاً به یک پناهگاه برای نگهداری کلاهک‌های مهم استراتژیک منتهی می‌شود که حاوی گازهای سمی و مواد منفجره شیمیایی نیز هستند. در ضلع شرقی این مجموعه، یک آنتن فرماندهی و کنترل نارنجی بزرگ دیده می‌شود.
این اقدامات امنیتی نشانه‌های آشکاری از سایت‌های هسته‌ای روسیه هستند که کارشناسان در تصاویر ماهواره‌ای آن‌ها را رصد می‌کنند.
مقایسه تصاویر ماهواره‌ای از آوریل ۲۰۲۱ و می ۲۰۲۵ همچنین ساخت یک جاده اصلی منتهی به یک سکوی بزرگ را نشان می‌دهد که طبق آن احتمالاً یک خط راه‌آهن از خطوط اصلی قطار بلاروس در شمال غربی پایگاه به پایگاه منتقل می‌شود.
تحلیلگران معتقدند که اگرچه این پایگاه برای ذخیره سلاح‌های هسته‌ای مجهز شده، بعید است که اکنون کلاهک‌هایی در آنجا وجود داشته باشد.
پاول پودویگ، محقق ارشد موسسه تحقیقات خلع سلاح سازمان ملل متحد، معتقد است که کلاهک‌ها احتمالاً در بریانسک، حدود ۲۰۰ مایل دورتر در روسیه، قرار دارند. وی افزود: «در صورت لزوم، آن‌ها به آسیپوویچی منتقل خواهند شد.»
یک تأسیسات اضافی در آسیپوویچی، تحلیلگران را به این باور می‌رساند که روسیه در حال گسترش سایت‌های هسته‌ای خود در آنجا است. این تأسیسات احتمالاً یک پایگاه پرتاب موشک‌های بالستیک کوتاه‌برد اسکندر است که می‌توانند به کلاهک‌های هسته‌ای مجهز شوند. تصاویر، پرتابگرهایی را برای پرتاب آن‌ها در مقابل یک گاراژ نشان می‌دهند.
این تصاویر ساختمان‌های جدیدی را در این تأسیسات نشان می‌دهند که در حدود سه سال گذشته گسترش قابل توجهی داشته و دو گاراژ با امنیت بالا به آن اضافه شده است.
پایگاه گادژیوو
گادژیوو یک انبار دریایی است که زیردریایی‌های روسی قادر به پرتاب موشک‌های هسته‌ای در آن نگهداری می‌شوند. تحلیلگران می‌دانند که سلاح‌های هسته‌ای در آنجا نگهداری می‌شوند زیرا تصاویر ماهواره‌ای قبلاً کلاهک‌های هسته‌ای را ثبت کرده‌اند.
حدود یک مایل در شمال، زیردریایی‌های موشک بالستیک روسیه قرار دارند که می‌توان آن‌ها را در اسکله‌های کنار ساحل مشاهده کرد.
یکی از این تأسیسات شامل جرثقیلی است که امکان بارگیری موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای، قادر به حمل سلاح‌های هسته‌ای استراتژیک، را بر روی زیردریایی‌ها فراهم می‌کند.
تا ۲۸ می ۲۰۲۵، حداقل شش ساختمان جدید ساخته شده بود که کریستنسن حدس زد می‌تواند برای بارگیری یا ذخیره موشک‌های متعارف یا موشک‌هایی باشد که هنوز با کلاهک‌های هسته‌ای بارگیری نشده‌اند.
پایگاه کالینینگراد
پایگاه سوم در غرب کالینینگراد، یک منطقه خودمختار روسیه در همسایگی لیتوانی و لهستان و در دریای بالتیک واقع شده است.
تصاویر، لایه‌های متعددی از حصار پیرامونی را در اطراف یک تأسیسات در کالینینگراد نشان می‌دهند، روشی که روسیه از طریق آن، از تأسیسات ذخیره‌سازی هسته‌ای خود محافظت می‌کند. تحلیلگران گمان می‌کنند که این پایگاه برای نگهداری سلاح‌های هسته‌ای تاکتیکی طراحی شده است.
مقایسه تصاویر ماهواره‌ای از سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۲ نشان می‌دهد که روسیه یکی از پناهگاه‌های خود را برداشته و سپس دوباره دفن کرده است. لایه‌های متعددی از حصار جدید نیز قابل مشاهده است. سایت کالینینگراد همچنین دارای یک ورودی سرپوشیده است که به نگهبانان اجازه می‌دهد کامیون‌ها را با احتیاط بازرسی کنند.
این تصاویر همچنین ظاهر یک ساختمان جدید، کوچک و خاکستری را تا ۱۴ ژوئن ۲۰۲۵ نشان می‌دهند. مایکل دویتسمن، پژوهشگر مرکز مطالعات اشاعه جیمز مارتین در موسسه مطالعات بین‌المللی میدلبری، اظهار داشت که این ساختمان احتمالاً یک نگهبانی بوده است.
او خاطرنشان کرد که بسیاری از واحدهای روسی نیز در حال خارج کردن سلاح‌ها از پایگاه کالینینگراد هستند، بنابراین مشخص نیست که این ساختمان با چه سیستمی مرتبط است.
کریستنسن گفت که همین ساختمان خاکستری در پایگاه هسته‌ای اوسیپوویچی نیز ظاهر می‌شود، که چندین تحلیلگر را متحیر کرده است.
پایگاه کامچاتکا
کامچاتکا در آن سوی دریای برینگ از آلاسکا واقع شده و محل یکی از پایگاه‌های دریایی ناوگان اقیانوس آرام روسیه است.
ناوگان اقیانوس آرام روسیه این پایگاه را برای میزبانی از اژدر غول‌پیکر و جدید مسلح به سلاح هسته‌ای پوزیدون تعیین کرده است. پوزیدون یک اژدر زیرآبی هسته‌ای است که برای طی مسافت‌های طولانی به تنهایی قبل از انفجار طراحی شده است.
این قابلیت، اگرچه هنوز عملیاتی شدن آن مشخص نیست، نگرانی‌هایی را در واشنگتن ایجاد کرده است که می‌تواند برای حمله هسته‌ای به سواحل غربی ایالات متحده مورد استفاده قرار گیرد.
مانند سایر سایت‌ها، این محیط امنیتی فشرده و سطح مراقبت ارائه شده به این تأسیسات نشان می‌دهد که این یک پناهگاه سلاح‌های هسته‌ای است.
در شمال، تحلیلگران معتقدند که روسیه در حال ذخیره کلاهک‌های هسته‌ای در یک منطقه ذخیره سازی در نزدیکی این کوه است یا بوده است.
یک تصویر ماهواره‌ای از اکتبر ۲۰۲۲ نشان می‌دهد که روسیه همچنین ساخت دو ساختمان جدید را در دو طرف محل ذخیره‌سازی آغاز کرده است.
قاب ساختمان شمالی ردیف‌های طولانی را در یک طرف نشان می‌دهد که به گفته کریستنسن ممکن است نشانگر محل قرارگیری کلاهک‌های جنگی باشد. به نظر می‌رسد ساخت و ساز تا ژوئن ۲۰۲۵ تکمیل شده باشد، زیرا ساختمان کاملاً پوشیده به نظر می‌رسد و ماهواره‌ها دیگر نمی‌توانند داخل آن را ببینند.
در جنوب، یک ساختمان جدید T شکل ساخته شده و کریستنسن گفت که «نشانه‌های هسته‌ای واضحی» در آن وجود دارد.
دویتسمن گفت: «حصارهای اطراف تأسیسات جدید شبیه حصارهای یک سایت سلاح‌های هسته‌ای است» و افزود که آن‌ها ممکن است مناطق نگهداری موشک‌های بالستیک باشند.
پایگاه سورنی
پایگاه پنجم در شمال مجمع‌الجزایر نوایا زملیا واقع شده است، جایی که اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۶۱ دستگاه گرماهسته‌ای تزار بمبا را منفجر کرد، قدرتمندترین کلاهک هسته‌ای که تاکنون آزمایش شده است.
در نزدیکی محل آزمایش، یک پایگاه پشتیبانی در جزیره سورنی قرار دارد که در آن آزمایش‌های هسته‌ای که شامل واکنش زنجیره‌ای یا انفجار کامل نیستند، انجام می‌شود.
کریستنسن گفت: «اینجا جایی است که آن‌ها طرح‌های کلاهک هسته‌ای را تأیید می‌کنند، اما نیازی به انجام یک آزمایش هسته‌ای زنده که بازده تولید می‌کند، ندارند.» او افزود که اگر روسیه تصمیم به انفجار بمب هسته‌ای بگیرد، این کار را در این پایگاه انجام خواهد داد.
این پایگاه محل آزمایش یک موشک کروز هسته‌ای روسی در سال ۲۰۲۲ بود که ناتو آن را اسکای‌فال می‌نامد.
تا آگوست ۲۰۲۳، مشخص بود که این پایگاه در حال انجام الحاقات قابل توجهی است، از جمله یک ساختمان جدید بزرگ که در انتهای جنوبی مجموعه در حال ساخت است.
تصاویر جدید نشان می‌دهد که ساختمان بزرگ و سایر بخش‌های توسعه پایگاه تا ژوئن ۲۰۲۵ تکمیل شده است.
پودویگ گفت: «روسیه سیاستی دارد که در صورت لزوم، این سایت را برای از سرگیری آزمایش‌ها آماده نگه دارد.»
کریستنسن از نشانه‌های جدید گسترش سایت‌های تونلی در نزدیکی پایگاه، که گمان می‌رود سایت‌های آزمایش سلاح‌های متعارف روسیه با مواد منفجره قوی باشند، ابراز شگفتی کرد.
