دیپلماسی آمریکا بین وزارت خارجه و پنتاگون؛ آیا نقش‌ها برعکس شده است؟
اخیرا، متیو میلر، سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت که واشنگتن از آتش‌بس در لبنان «حمایت می‌کند» و در عین حال اذعان کرد که «فشار نظامی گاهی اوقات می‌تواند دیپلماسی را ممکن کند.»
در همین حال، آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه آمریکا گفت که «واشنگتن هر کاری از دستش بر آید برای تقویت موقعیت اوکراین در میدان جنگ انجام خواهد داد تا این کشور قوی‌ترین موقعیت ممکن را در میز مذاکره داشته باشد.»
اما دولت پرزیدنت جو بایدن از اصل کیسینجر که ژنرال‌ها از دیپلمات‌ها حمایت می‌کنند فراتر رفته است، زیرا دیپلمات‌ها اکنون از ژنرال‌ها پیشی گرفته‌اند.
بازوی تندرو پنتاگون
به گزارش وب‌سایت Responsible Statecraft، علیرغم تعهد دولت مبنی بر آغاز «عصر جدید دیپلماسی»، وزارت امور خارجه به بازوی تندرو پنتاگون تبدیل شده است.
در جریان بحث‌های درون دولت بایدن درباره اعطای مجوز به اوکراین برای پرتاب موشک‌های دوربرد غربی به عمق روسیه، این دیپلمات‌ها بودند که بر تشدید تنش فشار وارد کردند، در حالی که پنتاگون و آژانس‌های اطلاعاتی احتیاط می‌کردند.
این پنتاگون بود که توصیه به خویشتنداری کرد، زیرا مقامات وزارتخانه معتقد بودند که مزایای نامشخص حملات دوربرد بر خطر تشدید تنش بیشتر نیست.
لوید آستین وزیر دفاع تاکید کرد که «حملات دوربرد در روسیه جریان جنگ را به نفع اوکراین تغییر نخواهد داد» و اطلاعات بر این باور است که روسیه می‌تواند به سرعت بیشتر دارایی‌های خود را به خارج از محدوده حملات منتقل کند.
اولین نیست
این اولین بار نیست که بحث در مورد تشدید، جنبه‌های غیرمنتظره‌ای را شامل می‌شود.
اندکی پس از آغاز جنگ اوکراین، وزارت خارجه ایالات متحده تاکید کرد که «دیپلماسی واقعی» در زمان تجاوز صورت نمی‌گیرد، در حالی که ژنرال مارک میلی، رئیس ستاد مشترک ارتش، خواستار دیپلماسی شد.
میلی گفت که هدف یک اوکراین مستقل با قلمرو دست نخورده، مستلزم «یک جنگ طولانی و بسیار دشوار است که منجر به تلفات زیادی شود.»
وی افزود: شما می‌توانید از راه نظامی به این اهداف دست یابید. اما دستیابی به این اهداف از طریق نوعی دیپلماسی نیز امکان‌پذیر است.
۱۵ می گذشته، قبل از اینکه واشنگتن با حملات محدود و طولانی‌مدت در روسیه موافقت کند، وزارت امور خارجه اولین کسی بود که چراغ سبز نشان داد.
بلینکن در پاسخ به سوالی در مورد ممنوعیت ایالات متحده برای استفاده اوکراین از تسلیحات آمریکایی برای حمله به خاک روسیه، پاسخ داد: «ما حملات در خارج از اوکراین را تشویق نکردیم یا آن‌ها را فعال نکردیم.»
سپس گفت: اما در نهایت کی‌یف باید تصمیمات خود را در مورد نحوه مدیریت این جنگ بگیرد.
از همان ابتدا، وزارت امور خارجه ایالات متحده دیپلماسی را کنار گذاشت، در ۱۷ دسامبر ۲۰۲۱، ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه، ضمانت‌های امنیتی برای ایالات متحده را با این درخواست که ناتو به اوکراین گسترش نمی‌دهد، پیشنهاد کرد.
به جای مذاکره، درک شولت مشاور بلینکن بعدا فاش کرد که ایالات متحده در آن زمان توسعه ناتو را روی میز مذاکره نمی‌دانست.
بدون پیروزی
به گزارش Responsible Statecraft، در پایان دوره بایدن، وزارت امور خارجه تحت رهبری بلینکن به یک پیروزی دیپلماتیک دست نیافت که بتواند به آن ببالد.
این وب‌سایت خاطرنشان کرد که بایدن در ابتدای دوره ریاست جمهوری خود متعهد شد که «مسیری مطمئن برای بازگشت تهران به دیپلماسی فراهم کند.»
او همچنین وعده داد که «بلافاصله سیاست‌های شکست‌خورده ترامپ که به مردم کوبا آسیب رسانده است» و سیاست خارجی متفاوت از «شکست فاحش» ترامپ در ونزوئلا و رویکرد جدیدی در قبال کره شمالی که «به روی دیپلماسی باز است و در حال بررسی است» را تغییر خواهد داد.
اما وزارت خارجه نتوانست به هیچ یک از این وعده‌ها عمل کند و همچنین نتوانست در غزه یا اوکراین به آتش‌بس دست یابد.
در عوض، بر زور تکیه می‌کرد، چه از طریق تحریم یا نیروی نظامی، در حالی که وزارت دفاع بود که ابزار دیپلماتیک را پیشنهاد می‌کرد و استفاده از زور را زیر سوال می‌برد.
در همین حال، این ژنرال چارلز کیو براون جونیور، رئیس ستاد مشترک ارتش و دیگر مقامات ارشد پنتاگون بودند که اخیراً این سؤال را مطرح کردند که آیا اتکای بیش از حد به نیروی نظامی، متحدان واشنگتن را تشویق به تهاجمی‌تر بودن و عبور از خطوط قرمز آمریکا کرده است یا خیر.
در گذشته، دیپلماسی اغلب با نیروی نظامی همکاری می‌کرد، اما دولت بایدن شاهد بود که وزارت امور خارجه دیپلماسی را رها کرد و خود را به بازوی تندرو پنتاگون تبدیل کرد، که به نوبه خود بلندترین صدای دیپلماسی بوده است.
