کاپ ۲۸؛ بزرگترین کنفرانس آبوهوایی سازمان ملل تا به امروز
بیست و هشتمین کنفرانس آبوهوای سازمان ملل متحد (COP28) که از ۳۰ نوامبر تا ۱۲ دسامبر در امارات برگزار میشود، بزرگترین کنفرانس آبوهوایی است که تا کنون برگزار شده، اما پیش از این نیز چند دوره معدود از این اجلاس بسیار ویژه بوده است.
اولین کنفرانس
در سال ۱۹۹۰، کارشناسان آب و هوا در سازمان ملل (هیئت بین دولتی تغییرات آب و هوا) اولین گزارش خود را منتشر کردند.
دو سال پس از این گزارش، اجلاس زمین که در ریودوژانیرو برزیل با حضور ۱۵۰ تن از سران کشورها و دولتها برگزار شد، کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوایی را تصویب کرد.
هدف این توافق کاهش انتشار گازهای موسوم به گلخانهای است که منجر به گرم شدن آب و هوا میشود. اولین کنفرانس طرفین (COP) در سال ۱۹۹۵ در برلین آلمان برگزار شد.
در سال ۱۹۹۷ سومین کنفرانس طرفین در کیوتو ژاپن برگزار شد و پروتکلی به نام این شهر راهاندازی شد.
این پروتکل اولین توافقنامه بینالمللی در مورد آب و هوا بود و شامل اهداف الزامآور کاهش انتشار گازهای گلخانه ای به میزان پنج درصد برای کشورهای صنعتی (به استثنای ایالات متحده که آن را تصویب نکرد) بود.
کنفرانس کپنهاگ شکست خورد
در دسامبر ۲۰۰۹، کنفرانس آب و هوا در کپنهاگ شاهد درگیری شدید بین کشورهای شمالی و جنوبی بود. ایالات متحده با حمایت سایر کشورها از الزامآور کردن این توافق جلوگیری کرد.
متن توافق هدف محدود کردن گرمایش آب و هوا را به دو درجه سانتیگراد در مقایسه با دمای زمین قبل از انقلاب صنعتی تعیین کرد، اما ابزار دستیابی به این هدف را روشن نکرد.
توافقنامه جاهطلبانه پاریس
در سال ۲۰۱۵، کشورها متعهد شدند که گرمایش آب و هوا را به کمتر از ۲ درجه سانتیگراد در مقایسه با دمای قبل از صنعتی شدن محدود کنند و به تلاشها برای محدود کردن آن در سطح ۱.۵ درجه سانتیگراد ادامه دهند.
اولین ارزیابی از اجرای این توافقنامه که در سال جاری منتشر شد، نشان داد که تلاشهای انجام شده ناکافی است و سازمان ملل متحد از همه کشورهای جهان خواسته است که فوراً در همه جبههها تلاش بیشتری انجام دهند.
در پایان کنفرانس کاپ ۲۶ در گلاسکو، آلوک شارما، رئیس کنفرانس بریتانیا، به خاطر عدم گنجاندن هدف حذف زغال سنگ و نفت در بیانیه نهایی، از جهان عذرخواهی کرد.
شارما با صدایی عمیقاً احساسی و با چشمانی گریان گفت: برای این نتیجه «عملاً متأسفم».