نتیجه مطالعه تازه اخترشناسان: ستاره‌های پیر سیارات اطراف خود را می‌بلعند
پژوهش جدید گروهی از اخترشناسان نشان می‌دهد ستاره‌هایی که در مراحل پایانی عمر خود قرار می‌گیرند، ممکن است سیاره‌های غول‌پیکر نزدیک به خود را در فرآیندی آهسته اما قطعی نابود کنند.
این کشف که حاصل بررسی حدود نیم میلیون ستاره است، تصویری تازه از آینده منظومه‌های ستاره‌ای و حتی سرنوشت احتمالی سیاره زمین ارائه می‌دهد.
بر اساس گزارشی که از سوی کالج دانشگاهی لندن و دانشگاه واریک منتشر شده، ستارگانی شبیه به خورشید پس از پایان یافتن سوخت هیدروژنی خود وارد مرحله انبساط می‌شوند و به «غول سرخ» تبدیل می‌گردند. این مرحله باعث می‌شود شعاع ستاره تا چندین برابر افزایش یابد و هر جرم آسمانی که در فاصله‌ای نزدیک به آن باشد، در نهایت بلعیده شود. برای خورشید خودمان، برآورد می‌شود این فرایند حدود ۵ میلیارد سال دیگر رخ دهد.
این تحقیق در مجله علمی «اطلاعیه‌های ماهانه انجمن پادشاهی اخترشناسی» منتشر شده و به‌طور مشخص نشان می‌دهد که نابودی سیارات نزدیک، نه تنها محتمل بلکه فرایندی رایج در میان ستاره‌های رو به مرگ است. دانشمندان با بررسی ستارگانی که وارد مرحله «پسا رشته اصلی» شده‌اند، به شواهدی از جذب اجرام سیاره‌ای توسط این ستارگان دست یافته‌اند؛ شواهدی که به گفته آنان، بحث دیرینه درباره سرنوشت سیارات در کنار ستارگان پیر را از حد فرضیه فراتر می‌برد.
ادوارد برایانت، سرپرست تیم پژوهش، در این‌باره گفته است پژوهش نشان می‌دهد که پس از پایان مرحله رشته اصلی، ستارگان می‌توانند خیلی سریع موجب شوند سیارات به صورت مارپیچی به درون آن‌ها سقوط کرده و از بین بروند. او افزود این مسئله سال‌ها موضوعی تئوریک بود، اما اکنون اثر آن به شکل مستقیم قابل مشاهده و حتی قابل اندازه‌گیری است.
این یافته‌ها نه تنها شناخت ما از مرگ ستارگان را گسترش می‌دهد، بلکه پیامدهایی برای مطالعه آینده منظومه شمسی و بقای زمین نیز به همراه دارد. اگرچه زمین در فاصله‌ای قرار دارد که ممکن است کاملاً بلعیده نشود، اما مدل‌های فعلی نشان می‌دهد احتمال نابودی آن در دوره غول سرخ شدن خورشید بسیار زیاد است.
به گفته پژوهشگران، این نتیجه‌گیری همچنین می‌تواند به درک بهتر تغییرات ترکیب شیمیایی ستارگان پیر کمک کند؛ چراکه بلعیدن سیارات باعث ورود عناصر سنگین به لایه‌های بیرونی ستاره می‌شود و رد پای آن در طیف نوری ستاره قابل تشخیص است.
