شاعر «خرچنگ‌های مردابی» درگذشت؛ محمدعلی بهمنی که بود؟
محمدعلی بهمنی شاعر مشهور برجسته ایرانی و یکی از مهم‌ترین غزل‌سرایان معاصر ایرانی بود که روز جمعه ۹ شهریور درپی سکته مغزی و وخامت شرایط جسمانی، در سن ۸۲ سالگی در تهران درگذشت.
محمدعلی بهمنی متولد ۲۷ فروردین ۱۳۲۱ شاعر مشهور برجسته ایرانی و یکی از مهم‌ترین غزل‌سرایان معاصر بود. بهمنی به خاطر غزل‌های ناب و ترانه‌های جذابش شناخته می‌شد، غزل‌ها و ترانه‌هایی که با صدای خوانندگانی چون حبیب، عماد رام، ناصر عبداللهی، شادمهر عقیلی، همایون شجریان، تورج شعبانخانی، رامش و حمیرا در خاطره جمعی مردم باقی مانده است.
آن‌طور که خود بهمنی گفته خانواده او در اصل تهرانی بود. پدرش اهل ده ونک و مادرش اهل اوین بود. با این همه دست روزگار چنان چرخید تا این غزلسرا در دزفول متولد و در بندرعباس ساکن شود.
بهمنی از کودکی کار می‌کرد. همین کار کردن هم باعث شد تا او در چاپخانه با فریدون مشیری که آن روزها مسئول صفحه شعر و ادب هفت‌تار چنگ مجله روشنفکر بود، آشنا شود. به واسطه همین آشنایی نخستین شعرش در سال ۱۳۳۰، زمانی که تنها ۹ سال داشت، در مجله روشنفکر به چاپ رسید. شعرهای وی از همان زمان تاکنون به‌طور پراکنده در بسیاری از نشریات کشور و مجموعه شعرهای مختلف منتشر شده است.
یکی از فصل‌های درخشان کاری محمدعلی بهمنی همکاری ناصر عبداللهی است که در آلبوم «عشق است» نمو پیدا کرد.
از مهم‌ترین آثار و مجموعه کتاب‌های بهمنی می‌توان به آثاری نظیر عامیانه‌ها (۱۳۵۵)، گیسو، کلاه، کفتر (۱۳۵۶)، گاهی دلم برای خودم تنگ می‌شود (۱۳۶۹)، دهاتی (۱۳۷۷)، غزل (۱۳۷۷)، شاعر شنیدنی است (۱۳۷۷)، عشق است (۱۳۷۸)، نیستان (۱۳۷۹)، کاسه آب، دیوژن، امانم بده (۱۳۸۰)، این خانه واژه‌های نسوزی دارد (۱۳۸۲)، من زنده‌ام هنوز و غزل فکر می‌کنم (۱۳۸۸) و غزل زندگی کنیم (۱۳۹۲) اشاره کرد که همگی توسط انتشارات نگاه منتشر شده‌اند.
سجادی، سخنگوی ستاد پیگیری وضعیت حال استاد محمدعلی بهمنی جمعه در گفتگو با رسانه‌های داخلی از جاودانه‌شدن استاد محمدعلی بهمنی خبر داد.
به گفته این شاعر علی‌رغم اینکه در آخرین لحظات پزشکان تلاش کردند با احیای قلبی وضعیت حال استاد را به پایداری برسانند اما پس از دوبار احیای قلبی این مهم میسر نشد و استاد محمدعلی بهمنی حوالی ساعت ۲۳ جمعه نهم شهریور ماه آسمانی شد.
محمدعلی بهمنی اواخر خرداد ۱۴۰۳ در اثر سکته مغزی در بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان بستری شد، پزشکان اعلام کرده بودند، این شاعر قدرت تکلم خود را از دست داده است. اما در روزهای بعد وضعیت سلامت او رو به بهبود رفته و قدرت تکلم خود را بازیافته بود. سلامت این غزلسرا چهارشنبه شب ۳۱ مرداد ۱۴۰۳ بعد از خونریزی مغزی مجدد روبه وخامت رفته بود.
وی یکی از توانمندترین و موثرترین ترانه‌سرایان این دوره است و تاکنون با هنرمندان زیادی در عرصه موسیقی همکاری داشته است و آثار ماندگاری نظیر خرچنگ‌های مردابی با صدای خواننده فقید «حبیب» را از خود به جای گذاشته است.
