چالش انتخاب سالمتر بین مرغ و سالمون؛ کدام پروتئین برای بدن مفیدتر است؟
در حالی که بحث درباره انتخاب بهترین منبع پروتئین میان مرغ و سالمون همچنان داغ است، نگاه کارشناسان تغذیه نشان میدهد که هر یک از این دو ماده غذایی مزایای خاص خود را دارند و تصمیمگیری نهایی به هدف سلامت فرد بستگی دارد.
مرغ و سالمون از پرمصرفترین منابع پروتئین در رژیمهای غذایی هستند، اما تفاوتهایی اساسی در میزان کالری، چربی و نوع مواد مغذی آنها وجود دارد که انتخاب میانشان را به موضوعی پیچیدهتر از یک مقایسه ساده تبدیل میکند.
برای افرادی که برنامه کاهش وزن یا افزایش حجم عضلانی را دنبال میکنند، مرغ اغلب انتخاب محبوبتری است. بررسی ارزش غذایی نشان میدهد که در هر ۱۰۰ گرم:
مرغ حدود ۱۸۷ کالری و ۳۳ گرم پروتئین دارد، در حالی که سالمون نزدیک به ۲۰۶ کالری و ۲۲ گرم پروتئین ارائه میکند. این اختلاف موجب میشود مرغ در رژیمهای کمکالری یا پروتئینمحور یک گام جلوتر باشد.
با این حال، سالمون مزیتی کلیدی دارد که آن را از بسیاری گوشتها متمایز میکند: وجود اسیدهای چرب امگا-٣ که شامل EPA و DHA است؛ ترکیباتی که نقش مهمی در سلامت قلب و کاهش التهابهای مزمن دارند. این مواد مغذی در سالمون بهطور قابل توجهی بیشتر از مرغ یافت میشوند و همین موضوع باعث شده ارزش تغذیهای آن، بهویژه برای سلامت قلب، برجستهتر باشد.
از نظر ویتامینها نیز تفاوتها قابل توجه است. سالمون منبع ارزشمند ویتامین D است؛ ویتامینی که بخش مهمی از جذب کلسیم و سلامت استخوانها را پشتیبانی میکند. همچنین این ماهی غنی از ویتامین B١٢ است که به تشکیل سلولهای خونی کمک میکند. در مقابل، مرغ میزان بالاتری از ویتامین B٣ یا همان نیاسین دارد؛ مادهای که برای عملکرد مناسب سیستم عصبی و فرآیندهای گوارشی ضروری است.
با وجود این اختلافات، متخصصان تغذیه تأکید میکنند که هیچکدام از این دو منبع پروتئین، انتخاب «همیشه بهتر» نیستند. تنوع غذایی بهترین شیوه برای دریافت ترکیب گستردهتری از مواد مغذی است. به همین دلیل، توصیه انجمن قلب آمریکا این است که افراد دستکم دو وعده در هفته ماهیهای چرب مانند سالمون مصرف کنند تا از مزایای چربیهای مفید آن بهرهمند شوند.
با این حال، تغییرات عمده در رژیم غذایی نیازمند مشورت با پزشک یا متخصص تغذیه است؛ بهویژه برای افرادی که بیماریهای زمینهای دارند، باردار هستند یا داروهای خاصی مصرف میکنند. انتخاب میان مرغ و سالمون باید بر اساس تاریخچه سلامت، نیازهای تغذیهای و هدفهای فردی انجام شود و ترکیب این دو میتواند تعادل مطلوبتری برای بدن ایجاد کند.
