سرگرمی مورد علاقه ترامپ او را در معرض خطر بزرگی برای سلامتی قرار می‌دهد
آخرین آزمایش پزشکی سالانه دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده نشان داد که او در «سلامت عالی» است و تا آنجا پیش رفته که به «پیروزی‌های مکررش در مسابقات گلف» به عنوان مدرک اشاره می‌کند.
اما یک مطالعه جدید منتشر شده در JAMA Network Open نشان می‌دهد که عشق او به این بازی می‌تواند او را در معرض خطر یک بیماری غیرمنتظره قرار دهد.
بر اساس داده‌های بیش از ۵۵۰۰ نفر، زندگی در فاصله یک مایلی از زمین گلف، در مقایسه با زندگی در فاصله بیش از ۶ مایل، ۱۲۶ درصد خطر ابتلا به بیماری پارکینسون را افزایش می‌دهد.
این خطر با افزایش فاصله کاهش می‌یابد، اما تا فاصله ۳ مایلی همچنان بالا می‌ماند.
محققان این احتمال بالاتر را به قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌های مورد استفاده در نگهداری زمین گلف نسبت می‌دهند.
این مواد شیمیایی می‌توانند به آب‌های زیرزمینی نفوذ کنند یا در هوا پخش شوند و ساکنان اطراف را در معرض خطر قرار دهند.
این خطر به ویژه برای افرادی که برای آب آشامیدنی به منابع آب زیرزمینی متکی هستند، خصوصا در مناطقی که آب‌های زیرزمینی بیشتر در معرض آلودگی هستند، بیشتر بود.
اگرچه ترامپ در حال حاضر در فاصله یک مایلی از زمین گلف زندگی نمی‌کند، اما مارالاگو تقریباً سه مایل از باشگاه گلف بین‌المللی ترامپ در وست پالم‌بیچ فاصله دارد.
او همچنین در چندین زمین گلف دیگر خود در سراسر جهان در مکان‌هایی مانند آبردین، اسکاتلند و کلتس نک، نیوجرسی وقت می‌گذراند.
لازم به ذکر است که این مطالعه نشان‌دهنده یک ارتباط، بین نزدیکی به زمین‌های گلف و افزایش خطر ابتلا به پارکینسون است، اما یافته‌ها با تحقیقات قبلی در مورد آفت‌کش‌ها همسو هستند.
کاترین فلچر، محقق ارشد پارکینسون انگلستان، در بیانیه‌ای گفت: «بسیاری از مطالعات بررسی کرده‌اند که آیا آفت‌کش‌ها خطر ابتلا به پارکینسون را در جمعیت‌های مختلف در سراسر جهان افزایش می‌دهند یا خیر.»
نتایج متفاوت بوده‌اند، اما به‌طورکلی نشان می‌دهند که قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را افزایش دهد. با این حال، شواهد به اندازه کافی قوی نیستند که نشان دهند قرار گرفتن در معرض آفت‌کش‌ها به‌طور مستقیم باعث پارکینسون می‌شود.
تخمین زده می‌شود که حدود ۱.۱ میلیون آمریکایی به پارکینسون مبتلا هستند. اگرچه هیچ درمانی برای این اختلال عصبی وجود ندارد، اما گزینه‌های درمانی در حال تکامل هستند.
یک مطالعه اخیر نشان داد که سیلوسایبین، ترکیب روانگردانی که در دهه ۱۹۶۰ به «قارچ‌های جادویی» شهرت عجیب و غریبی بخشید، نویدبخش بهبود خلق و خو و عملکرد حرکتی در افراد مبتلا به پارکینسون است.
تاواپادون، داروی جدیدی که با هدف قرار دادن گیرنده‌های خاصی در مغز، دوپامین را تقلید می‌کند، در آزمایشات بالینی با کاهش نوسانات حرکتی و حفظ کنترل علائم با عوارض جانبی کمتر از درمان‌های سنتی، پتانسیل خود را نشان داده است.
پرودودوپا نیز یک درمان تزریقی مداوم است که برای اولین بار در بریتانیا تجویز شد و پاییز گذشته توسط سازمان غذا و دارو تأیید شد.
متخصصان توصیه می‌کنند با ورزش کردن و داشتن یک رژیم غذایی سالم، خطر ابتلا به پارکینسون را کاهش دهید. این ممکن است به معنای کنار گذاشتن فست‌فود برای همیشه باشد.
