وقتی ارز ایران از معتبرترین ارزهای جهان بود
در تاریخ ۷ فروردین ۱۳۵۷، بانک مرکزی ایران اعلام کرد که هیاتمدیره صندوق بینالمللی پول در جلسه اول فروردین ماه، پیشنهاد مقامات صندوق را پذیرفته است که ریال ایران به مجموعه ارزهای مهم جهان، که واحد حق برداشت مخصوص آنها را تشکیل میدهد، اضافه شود.
به گزارش خبرآنلاین، این تصمیم از تاریخ ۱۰ تیرماه ۱۳۵۷ به مرحله اجرا درمیآید. روزنامه کیهان در همان روز، با نقل از بانک مرکزی، در توضیح آن اظهار کرد:
حق برداشت مخصوص (اس – دی – ار) واحد محاسبهی ارزش پولی در عملیات و معاملات صندوق بینالمللی پول است که بهخصوص پس از تجربههای بینالمللی پولی سالهای اخیر به عنوان یک واحد معتبر پولی به طور روزافزون در معاملات بینالمللی به کار میرود.
علاوه بر آن صندوق بینالمللی پول ۹ میلیارد دلار حق برداشت مخصوص منتشر خواهد کرد و در اختیار بانکهای مرکزی دولتهای عضو صندوق خواهد گذاشت که مانند ارزهای دیگر به صورت یک پول جهانی و ذخیرهی ارزی بینالمللی در معاملات بانکهای مذکور قرار گیرد.
طبق ترتیباتی که در سال ۱۹۷۴ برقرار شد نرخ روزانهی حق برداشت مخصوص (اس – دی – ار) بر اساس نرخ روزانهی پول کشورهایی که مهمترین سهم را در صادرات جهانی داشتند، قرار گرفت که ارتباطی به ارزش آنها در بازارهای جهانی و یا قوت و ضعف آنها در اقتصاد بینالمللی نداشت. این ارزها عبارت بودند از: دلار آمریکا، مارک آلمان، پوند انگلیس، فرانک بلژیک، کرون سوئد، کرون نروژ، پزوتای اسپانیا، شیلینگ اتریش و راند آفریقای جنوبی. سپس تصویب شد با توجه به تحولات اقتصادی جهان، این مجموعه و نحوهی ارزشگذاری آن در پایان هر پنج سال مورد بررسی قرار گرفته و بر حسب تغییر سهم کشورها در صادرات جهانی، تصمیم جدیدی گرفته شود.
بدین ترتیب دلیل انتخاب ریال ایران برای شرکت در مجموعهی ارزهای شانزدهگانه حق برداشت مخصوص افزایش سهم صادرات ایران (شامل نفت) از کل صادرات جهانی است.