چرا دیپلمات‌ها معمولا کت و شلوار سورمه‌ای می‌پوشند؟
از دونالد ترامپ، پوتین و جان کری تا محمدجواد ظریف و عراقچی و دیگر دیپلمات‌ها و وزرای امور خارجه کشورها در اغلب جلسات رسمی کت و شلوار سورمه‌ای به تن دارند و به‌ندرت از لباس‌های رنگ روشن استفاده می‌کنند. اما دلیل این کار چیست؟
آداب تشریفات برای هر رنگ و هر لباسی تعریفی مشخص دارد. در صحنه بین‌المللی کت و شلوار سرمه‌ای رنگ اقتدار و صداقت و اعتماد است. روانشناسان می‌گویند که آدم‌های باهوش سرمه‌ای می‌پوشند.
در مذاکره تا وقتی افراد نشسته هستند باید دکمه.های کت‌شان باز باشد اما وقتی بلند می‌شوند، باید دکمه‌ها را ببندند.
دست دادن دیپلمات‌ها نیز آداب خاصی دارد. در جلسات بین‌المللی، مقام بالاتر دست خود را جلو می‌آورد. دست‌ها باید خشک باشند و تا وقتی که دست‌دهنده دست خود را پس نکشیده، دست دادن باید ادامه پیدا کند.
در تقدیم سوغاتی نیز آداب کشورها را باید در نظر گرفت. ارزش تجاری هدیه‌ای که به صورت سوغاتی به کارمندان دولتی داده می‌شود، نباید بیشتر از پنجاه دلار باشد. در مورد سران کشورها هم غالبا سوغاتی‌هایی با سقف ارزش تجاری سیصد دلار اهدا می‌شود. این هدایا نباید پنهانی اهدا شوند تا شکل رشوه به خود بگیرند.
سوغاتی باید با بسته‌بندی شکیلی مطابق با فرهنگ کشور مقابل ارائه شود؛ مثلا بسته‌بندی سیاه و بنفش برای چینی‌ها مفهوم مرگ و نیستی را تداعی می‌کند. یا در ژاپن، هدایای چهارتایی نشانه مرگ است! باید مراقب بود که حدود مسائل انسانی هم در این هدایا رعایت شود.
در بسیاری از کشورها، پا عضو ناظر بدن است؛ مثلا ژاپنی‌ها دوست ندارند چیزی را با پا به آن‌ها نشان دهند یا از آن طرف، اوباما همیشه در دیدار با مقامات کشورهای آسیایی پا روی پا می‌انداخت که این نشان از اقتدار او در مذاکره است.
کلمات در مذاکرات فقط هفت درصد پیام را منتقل می‌کنند، ۳۸ درصد را آهنگ صدا و ۵۵ درصد را زبان بدن به نمایش درمی‌آورد. برخی از حرکات بدن بخصوص حرکات صورت و چشم، اگر عمدی انجام شود می‌تواند تعبیر بی‌ادبانه‌ای داشته باشد.
اگر کسی دارد با شما صحبت می‌کند و شما نگاه‌تان را از او بگیرید به این معنی است که نمی‌خواهید حرف او را بشنوید.
از سر بینی نگاه کردن نشانه تحقیر است. در آمریکا و اروپا باید در طول گفتگو دو سوم زمان را به چشم‌های طرف نگاه کنید تا باور کند که صداقت دارید.
ممکن است رؤسای هیات میزبان و مهمان رو به روی هم یا کنار هم بنشینند که هر کدام ضابطه خاصی دارد اما اگر کنار هم می‌نشینند یکی از ضوابط محکم آن این است که قرار است که رییس هیات مهمان حتما باید دست راست میزبان بنشیند. تا زمانی که رؤسای دو هیات بر سر میز شام نشسته‌اند، هیچ کس بدون مجوز از رییس خود نباید میز را ترک کند.
مردان نباید کت‌شان را دربیاورند. هیچ‌کس نباید با تلفن همراه مشغول مکالمه باشد. هیچ‌کس نباید مشغول خواندن کتاب و روزنامه شود. مردان نباید تلفن و دیگر ملزومات خود را روی میز بگذارند یا اینکه زنان کیف خود را از دسته صندلی آویزان کنند. کسی نباید مشغول تعمیرات زیبایی شود؛ موهای خود را شانه کند. عطسه کردن و دست به دست کردن نمک و فلفل و خلال کردن دندان هم هر کدام تشریفاتی دارد.
وعده‌های غذایی هم تشریفات خاص خودش را دارد. صبحانه هفت صبح سرو می‌شود و معمولا یک ساعت و نیم به طول می‌انجامد. ناهار رسمی یک تا سه بعدازظهر و شام اول هفت تا ۹ و شام دوم ۹ تا ۱۱ شب.
در عرصه دیپلماسی بین‌المللی هیأت میزبان قبل از مذاکره مهمان را به ناهار و شام کاری دعوت می‌کند و از نحوه غذا خوردن او نتیجه می‌گیرد که با چه تاکتیکی باید مذاکره کند. دسته فنجان را باید به همان سمت که بالا می‌بریم، پایین بگذاریم. یکی از آداب غذا خوردن در مراودات اجتماعی این است که وقتی کسی بر سر میز غذا مورد خطاب قرار می‌گیرد باید دست از خوردن بکشد و به حرف‌های او گوش کند.
