دی‌ان‌ای اسکلت ۴۵۰۰ ساله، رازهایی تازه از پیدایش تمدن مصر فاش کرد
بررسی‌های ژنتیکی بر روی اسکلت یک مرد ۴۵۰۰ ساله که در روستای نویره، در فاصله ۲۶۵ کیلومتری جنوب قاهره دفن شده بود، تصویری تازه از ارتباط میان دو تمدن باستانی مصر و بین‌النهرین ترسیم کرده است.
تحلیل دی‌ان‌ای نشان می‌دهد حدود یک‌پنجم ژن‌های این مرد متعلق به نیاکانی بوده که ۱۵۰۰ کیلومتر دورتر، در منطقه بین‌النهرین (عراق امروزی) زندگی می‌کرده‌اند. این نخستین مدرک زیستی از تماس مستقیم میان این دو تمدن محسوب می‌شود و می‌تواند روند انتقال دانش و فرهنگ را در دوران باستان بازتعریف کند.
پژوهشگران از جمله پروفسور پونتوس اسکوگلوند از مؤسسه فرانسیس کریک لندن و آدلین مورز جاکوبز از دانشگاه جان مورز لیورپول، این بقایا را بررسی کردند. آن‌ها می‌گویند ژنتیک در کنار باستان‌شناسی و متون تاریخی می‌تواند روایت‌های دقیق‌تری از گذشته بسازد. به گفته مورز جاکوبز، این یافته‌ها برای نخستین‌بار نشان می‌دهند که مهاجرت و تبادل دانش میان این دو قطب تمدنی وجود داشته است.
اسکلت یادشده در سال ۱۹۰۲ از درون یک تابوت سفالی در دامنه تپه‌ای کشف شد. احتمال می‌رود مرد مذکور حدود ۶۰ سال داشته و سفالگر بوده است. استخوان‌های قوی بازو، لگن بزرگ و علائم آرتروز از کار سنگین او حکایت دارند. قد او کمی بیش از ۱۵۵ سانتی‌متر تخمین زده شده است.
بررسی مواد شیمیایی دندان‌های او نیز حاکی از تغذیه در محیط مصر باستان است. به گفته دکتر جول آیریش، پژوهشگر دانشگاه جان مورز، این اسکلت فرصتی کم‌نظیر برای بازسازی زندگی یک فرد عادی در دوران باستان فراهم کرده است.
دی‌ان‌ای او از استخوان گوش داخلی استخراج شد؛ نقطه‌ای که به‌خاطر ساختار خاصش، دی‌ان‌ای را به‌خوبی حفظ می‌کند. به باور دکتر لینوس گیردلند فلینک، فقط شانس باعث حفظ این اسکلت شد؛ زیرا در بمباران‌های جنگ جهانی دوم از بین نرفت.
این تحقیق که در نشریه نیچر منتشر شده، امیدواری‌هایی برای کشف ارتباطات گسترده‌تر میان مصر باستان و آسیای غربی ایجاد کرده و می‌تواند به سؤالات دیرینه درباره پیدایش تمدن دره نیل پاسخ دهد.
