«زنان آفریقایی و مردان ایرانی» ترکیبی است که تمدن قرون وسطایی را شکل داد
مطالعهای نشان میدهد که «زنان آفریقایی و مردان ایرانی» تمدن جهانی قرون وسطایی را تشکیل دادند
مطالعه بر روی «دیانای» چند صد ساله از اجداد پیچیده مردم سواحیلی در آفریقای شرقی نشان میدهد، «زنان آفریقایی و مردانی که از ایران آمدهاند»، تمدن جهانی مرفه قرون وسطایی را تشکیل دادهاند.
بر اساس گزارش«نیچر»، مطالعهای که بر روی «دیانای» چند صد ساله، از اجداد پیچیده مردم سواحیلی در آفریقای شرقی انجام شده فاش کرد که تمدن جهانی مرفه قرون وسطایی به لطف زنان آفریقایی و مردانی که از ایران آمدهاند، شکل گرفته است.
در این گزارش آمده است: «پژوهشگران دیانای ۸۰ نفر را در پنج مکان در کنیا و تانزانیا که مربوط به سالهای ۱۲۵۰ تا ۱۸۰۰ پس از میلاد است را بررسی کردند.»
نتایج این بررسی نشان داد که بیش از نیمی از ورودی ژنتیکی در بسیاری از این افراد به اجداد زن از سواحل شرقی آفریقا باز میگردد، در حالی سهم قابل توجهی نیز از آسیا بدست آمده است که حدود ۹۰ درصد آن از مردان ایرانی و ۱۰ درصد از هند است.»
«چاپوروخا کوسیمبا»، باستانشناس دانشگاه فلوریدا که رهبری این مطالعه را برعهده دارد، گفت: «دیانای این افراد نشان میدهد که این مطالعه بزرگترین مطالعه «دیانای» باستانی است که تاکنون از یک بافت آفریقایی انجام شده است.»
وی افزود: «این یافتهها کمکهای آفریقایی، و در واقع آفریقایی بودن سواحیلی را بدون به حاشیه راندن ارتباط ایرانی و هندی آنها نشان میدهد.»
به گفته وی، این مطالعه نشان میدهد که از حدود ۱۵۰۰ پس از میلاد، بخش عمدهای از سهم ژنتیکی آسیایی به منابع عربی منتقل شده است.
ازدواج زنان آفریقایی با شاهزادگان یا بازرگانان ایرانی
«استر بریل»، کارشناس ژنتیک دانشگاه هاروارد، نویسنده ارشد این مطالعه است که در مجله «نیچر» منتشر شده، در این باره همچنین گفته است: «جمعیت در شرق آفریقا اغلب متمایل به سمت مادری هستند و زنان آفریقایی احتمالا استقبال بیشتری در انتخاب شریک زندگی خود برای تشکیل خانواده داشتند که اغلب ازدواجشان نوعی پیوندهای ازدواج سودمند بود.»
در این مطالعه نوشته شد: «ممکن است زنان آفریقایی و جوامع آنها تشکیل خانواده با شاهزادگان یا بازرگانان ایرانی را انتخاب کردند مسئلهای که منجر به تقویت شبکههای تجاری بازرگانان آفریقایی و ایرانی شدهاست.»
مردم سواحیلی قرون وسطایی چه کسانی هستند؟
منطقه ساحلی سواحیلی تقریبا از موگادیشو پایتخت سومالی در شمال تا جزیره کیلوا در تانزانیا در جنوب امتداد دارد و شامل بخشهایی از کنیا، مالاوی، و مجمع الجزایر زنگبار و کومور در اقیانوس هند است.
مردم سواحیلی قرون وسطایی در دولت شهرهایی مانند مومباسا و زنگبار کالاهایی از داخل آفریقا از جمله عاج، طلا، آبنوس، چوب صندل، و بردهها را به مقصدهایی در سراسر اقیانوس هند صادر میکردند.
همچنین مردم سواحیلی قرون وسطایی از نخستین پیروان اسلام در میان مردم صحرا بودند.
گفتنی است که فرهنگ سواحیلی از قرن ۱۲ تا ۱۵ به اوج رسید ولی با ورود پرتغالیها در قرن شانزدهم به اخر رسید.