راز نبض زمین: آیا زلزله‌های مکرر نشان‌دهنده سونامی قریب‌الوقوع هستند؟
در سپتامبر ۲۰۲۳، لرزه‌نگارها الگوی تکرارشونده‌ای از ارتعاشات زمین را ثبت کردند که هر ۹۰ ثانیه رخ می‌داد و به مدت ۹ روز متوالی بدون وقفه ادامه داشت.
با وجود فراوانی و پراکندگی جغرافیایی سیگنال‌ها، دانشمندان قادر به ارائه توضیح روشنی برای منبع یا ماهیت آن‌ها نبودند. این امر باعث شد تیم‌های تحقیقاتی یک سری تجزیه و تحلیل‌های تحقیقاتی دو ساله را آغاز کنند.
این تحقیقات علمی به رهبری محققان دانشگاه آکسفورد، توانست با استفاده از داده‌های ماهواره SWOT که در سال ۲۰۲۲ پرتاب شد، تأثیر یک موج عظیم آب را که توسط جدا شدن یک کوه یخ عظیم در منطقه‌ای دورافتاده از دیکسون ساوند در شمال گرینلند تشکیل شده بود، ردیابی کند. تخمین زده می‌شود که بخشی از کوه به ارتفاع ۱۲۰۰ متر فرو ریخته و تقریباً ۲۵ میلیون متر مکعب یخ و سنگ را به آب‌های تنگه آزاد کرده و باعث آشفتگی گسترده آب شده است.
این توده در حال فروپاشی، انرژی مکانیکی معادل ۵۰۰ گیگانیوتون، معادل نیروی ترکیبی ۱۴ موشک ساترن ۵، آزاد کرد و موج سونامی با ارتفاع بیش از ۲۰۰ متر ایجاد کرد. با وجود بزرگی این رویداد، موج از تنگه خارج نشد، بلکه در داخل آن منعکس شد و یک الگوی آب بسته را تشکیل داد که از نظر علمی به عنوان سیچه شناخته می‌شود، نوعی موج که در یک توده آب بسته نوسان می‌کند و ارتعاشات دوره‌ای ایجاد می‌کند.
به گفته تیم تحقیقاتی، این موج در روزهای اول به ارتفاع حدود ۷.۹ متر رسید و سپس به تدریج به چند سانتی‌متر کاهش یافت. این موج همچنان با فرکانس دقیقی که توسط حسگرهای سراسر جهان ثبت شده بود، نوسان می‌کرد، بدون اینکه کسی بتواند آن را به صورت بصری مشاهده کند. حتی یک کشتی نظامی دانمارکی که چند روز بعد به محل رسید، هیچ مدرک بصری مستقیمی از این رویداد ثبت نکرد.
فناوری‌های فضایی مدرن نقش محوری در رمزگشایی این پدیده داشتند. ابزارهای ماهواره SWOT اندازه‌گیری‌های دقیقی از ارتفاع سطح آب در تنگه ارائه دادند و این تیم را قادر ساخت تا ریزش کوه را به موج آب مکرری که ارتعاشات ثبت شده را ایجاد می‌کرد، مرتبط کند.
دانشمندان نشان می‌دهند که تسریع تغییرات اقلیمی با توجه به تأثیر آن بر پایداری یخچال‌های طبیعی و کوه‌ها در مناطق قطبی، ممکن است به افزایش احتمال تکرار چنین رویدادهایی کمک کند. علاوه بر این، وجود فعالیت‌های انسانی افزایش‌یافته، از جمله سفرهای دریایی و گردشگری، در مناطقی نزدیک به مکان‌های مشابه، ممکن است میزان خطرات آینده را افزایش دهد.
